Een journalist heeft tot taak de rol van publieke waakhond te vervullen, en heeft onder andere de functie de overheid en het bedrijfsleven om rekenschap te vragen. Het publiek heeft het recht om geïnformeerd te worden over zaken van algemeen belang en de media hebben de taak om deze informatie te verstrekken. Deze taak kan de pers alleen goed uitoefenen als de vrijheid van meningsuiting gewaarborgd is en blijft, als journalisten bijvoorbeeld een beroep op bronbescherming kunnen doen en onafhankelijk blijven werken. Naar onze mening, begrijpen Ronnie en zijn beveiliging niet goed, wat de taken zijn van een journalist en wat het begrip ‘persvrijheid’ inhoudt, anders was Jason Pinas, verslaggever van de Ware Tijd, afgelopen dinsdag omstreeks 14.00 uur, niet voor het gebouw van De Nationale Assemblee (DNA) zwaar mishandeld door beveiligers van de VP. Pinas die ter plekke aanwezig was voor werkzaamheden, maakte op een gegeven moment foto’s van Ronnie in zijn voertuig, maar dat werd niet gewaardeerd, waardoor er een woordenwisseling tussen hen ontstond. In de korte tijdspanne waarin de VP en Pinas in discussie waren, werd de journalist vervolgens door een bewaker van de VP van achter in een wurggreep genomen en daarna belandde deze op zijn rug op de grond en incasseerde hij harde klappen en trappen. De mobiele telefoon van Pinas, waarmee hij de foto’s had gemaakt, werd hem afhandig gemaakt. De VP heeft na het incident in DNA verklaard, dat Pinas tot in zijn auto was gekomen om een foto van hem te maken. Hij verdedigde de handelingen van zijn bewakers door te stellen, dat hij niet verantwoordelijk is voor de handelingen van de beveiligers. De Stichting 8 december 1982 noemt dit ‘’een afschuwelijke misdaad tegenover de persoon en een gruwelijke schending van de vrije meningsuiting”. De Surinaamse en internationale media reageerden met afschuw op deze gebeurtenis. Mediahuizen publiceerden artikelen en ook een internationale organisatie verklaarde solidair te zijn met Pinas. De Stichting 8 december 1982 is van mening, dat een vrije en degelijke pers, essentieel is voor een goed functionerende democratie. “Zonder vrije media kan de bevolking geen geïnformeerde keuze maken bij verkiezingen, kan ze niet toezien op de politieke besluitvorming en is het onmogelijk om een rol te spelen op het openbare forum. Het is van groot belang dat de daders snel worden geïdentificeerd en voor het gerecht worden gebracht”, aldus de stichting. De Association of Caribbean Media Workers (ACM) keurde het optreden van de lijfwachten van de VP af en is van mening, dat ter discussie moet worden gesteld welke dreiging Pinas vormde voor de VP. “Dit soort acties gaan terug op een duister militaristisch tijdperk in Suriname dat niet opnieuw de kop mag opsteken, aangezien dit terecht kan worden opgevat als een gekozen dictatuur”, stelde ACM in een verklaring. Ook de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ) heeft zich solidair getoond en een boycot ingevoerd tegen de VP en zijn kabinet. Keerpunt heeft eerder een artikel gepubliceerd waaruit bleek dat journalisten zich onveilig voelden bij het Kabinet van de Vicepresident. Het intimideren van journalisten door de beveiliging van de VP, lijkt meer regel dan uitzondering te worden, want enkele weken hiervoor schreef journalist B-cham Chandralall over een incident met de commandant van de bewaking van de vicepresident. Zijn post op sociale media onder de kop: ‘Nooit meer naar het Kabinet van de Vicepresident”, werd meerdere keren gedeeld op sociale media en vervolgens ook via WhatsApp. Het incident deed zich voor op een woensdag bij het Kabinet van de VP, want op die dag worden journalisten in de gelegenheid gesteld de verschillende ministers te interviewen vóór aanvang van de wekelijkse vergadering van de Raad van Ministers. Chandralall vertelde, dat hij op een gegeven moment onenigheid buiten opmerkte, tussen vakbondsleider Hugo Blanker en de commandant van de bewaking. Chandralall legde dit vast op de band, zoals dit soort gebeurtenissen wereldwijd worden vastgelegd. De eerste waarschuwing kwam van de commandant van de bewaking. Natuurlijk is hij toen niet gestopt met filmen, want Suriname kent persvrijheid. De commandant maakte vervolgens de journalist duidelijk dat als hij iets niet wil, zijn woord wet is en herhaalde nogmaals: “Je mag me niet filmen! “Ik heb ook nooit eerder meegemaakt dat personen in burgerkleding provocerend en openlijk zichtbaar over wapens beschikken, waaronder Kalasjnikov AK-47 geweren, en zich daarmee door het gebouw van de vicepresident begeven. Het is geen gezicht, het is ongepast, het is onsamenhangend met de principes van democratie. Het kabinet is geen militair kamp of fort. Dat gangstergedrag bij de poort moet ook ophouden. Niet alleen tegenover journalisten, maar ten opzichte van alle mensen die er een bezoek brengen of wensen te brengen. Het gebouw is eigendom van de samenleving. Je zou vrijelijk, zeker in de publiekelijk toegankelijke delen, zoals de lobby, ongehinderd mogen filmen als burger, zoals dat overal ter wereld gangbaar is”, aldus de journalist B-cham Chandralall. Een verslaggever van een ander mediahuis, werd enkele weken terug na het stellen van diepgaande vragen aan de VP, achteraf ook aangesproken en ‘bedreigd’ door de beveiliging van de VP. De confrontatie die de journalist toen ervoer met de bewaking, had tot gevolg dat hij vanaf dat moment niet meer naar het Kabinet van de Vicepresident is gegaan. De uitspraken van de beveiligers tegenover hem, waren ronduit intimiderend en schokkend, waardoor hij zich niet meer op zijn gemak voelt op deze locatie. “Intimidatie, bedreigingen, geweld tegen de pers en het stelen van apparatuur, zijn uitingen van onbekwaamheid en zwakte. Het uitschakelen van de media, doe je niet door middel van intimidatie, laat dit duidelijk zijn. Het zal wel zijn opgevallen dat ik de afgelopen periode weinig actief ben geweest”, aldus de reporter.