Werknemers van de Economische Controle Dienst, ECD  vallende onder het ministerie van Economische Zaken  hebben deze week het werk neergelegd uit onvrede  voor de volgens hen nog steeds niet opgeloste problemen binnen de dienst.  Na niet bevredigend overleg met minister Walden van Economische Zaken, besloot men naar de vice-president Brunswijk te stappen, in de hoop dat hij wel oor zou hebben voor de vraagstukken, waarmede ze menen geconfronteerd te worden.  Overuren moeten uitbetaald worden en bevorderingen plaatsvinden volgens de ontevreden werkers bij de Economische Controle Dienst. Minister Walden zou volgens hen niet in staat zijn, hun noden op te lossen.  De vicepresident heeft naar de ontevreden leden van de ECD geluisterd en beloofd aandacht van de raad van ministers voor hun problemen te vragen.  De leden van de ECD zijn ontevreden, en natuurlijk met hen binnen het ambtelijke zovelen, maar  de overheid tracht wel verlichting voor de werkers binnen de publieke sector te brengen. Is niet zo dan?  Maar de ECD  is een dienst  die in de afgelopen decennia zeker bij de detailhandel, zwaar aan populariteit heeft ingeboed. Wij willen niet generaliseren en alle leden van de dienst over één kam scheren, maar feit is wél,  dat er een aantal corruptieluizen tussen zitten, die regelrechte afpersing van winkeliers uit de detailhandel, kan worden verweten. Vooral  exploitanten van Supermarkten zijn veel te vaak het slachtoffer van deze corruptelingen die gewoon iets zoeken in de winkel, dat volgens hen niet goed op de schappen is geplaatst of ,,verkeerd” geprijst, om vervolgens met een zware boete te dreigen. Die boete  hoeft dan niet uitgeschreven worden, als achter in de markt wat ‘’lekkers’’ wordt overhandigd.  Het kan om een fors bedrag gaan of een dure fles whisky/. Dus pure tyuku en dat bij herhaling. Als de winkelier zich niet langer wenst te laten afpersen, wordt er een waslijst opgesteld van zaken die zogenaamd zijn geconstateerd waarvan velen heel ver zijn gezocht.  Men jaagt de winkelier dan de stuipen op het lijf en bezorgt hem slapeloze nachten.  Het is dan ook niet vreemd  dat verschillende ministers in de afgelopen jaren maatregelen hebben moeten nemen tegen leden van de ECD. In 2018 meldde een medium  de aanhouding van een inspecteur van politie, die betrokken was geraakt bij een omkopingszaak  waarbij lieden van de ECD betrokken waren. In een ander schandaal werd melding gemaakt van corruptie bij de ECD, waarbij  de inspectrice R. betrokken was geraakt. Ook onder het bewind van minister Tsang op het voormelde ministerie toen geheten Handel en Industrie, werden corrupte leden van de Economische Controle Dienst geschorst. Het lijdt geen twijfel dat deze dienst voor een groot deel zo rot als een mispel is, en dat daar het mes diep in moet worden gestoken. Het is zonder meer zo, dat er controle dient te zijn want zeker niet alle handelaren zijn eerlijk en houden rekening met de besteedbaarheid van het zwaar verarmde volk, maar het mag nimmer zo zijn, dat steeds meer handelszaken voor voornamelijk voedingswaarden overgaan tot sluiting, omdat ze geterroriseerd worden door een stelletje afpersers, die er op een misdadige wijze beter van denken te kunnen worden.  En wanneer men vanwege het ministerie van Economische Zaken eerlijk wenst te gaan werken, dan loopt de onvrede op want de beoogde ‘n nyans worden niet meer boko boko gemaakt, en stapt men naar de vice-president.