De Surinamerivier moet naarstig uitgebaggerd worden, omdat deze zoals bekend, aan het dichtslibben is. Het onderwerp over het uitbaggeren is weer aangezwengeld. Onlangs heeft het ministerie van Openbare Werken (OW) een presentatie gehouden, waarbij behalve OW, MAS, ACE Consultancy en het joint venture baggerbedrijf De Boer-Boskalis, breedvoerig zijn ingegaan op de aanpak van het baggerproject. Het ministerie van OW zal als hoofdopdrachtgever van dit megaproject regelmatig meer informatie verstrekken naar aanleiding van de targets bij de werkzaamheden. De afgevaardigden Robin Mansour en Robert Bosman van De Boer-Boskalis, hebben de uitvoering van het project uiteengezet tijdens hun presentatie. Opmerkelijk bij dit alles is dat het project door De Boer-Boskalis wordt voorgefinancierd. De terugbetaling zal in een later stadium geschieden door middel van tarieven die geïnd gaan worden van bedrijven die gebruik zullen maken van de rivier. Dit voorstel klinkt bijna te mooi om waar te zijn en wij willen absoluut niet pessimistisch zijn, maar wij hopen daadwerkelijk dat de tarieven op basis van realistische berekeningen worden geïnd en dat het niet weer zo een overfactureringsverhaal wordt als wij al vaker hebben gezien bij dit soort grote projecten.
Keerpunt vindt het verhaal over uitbaggeren van de Surinamerivier, veel hebben van de opnamen van een oud cassettebandje, want al in december 2012 maakte directeur Michel Amafo van de Maritieme Autoriteit Suriname, MAS, bekend, dat het uitbaggeren van de Surinamerivier in juni 2013 zou beginnen. Aan De West zei hij, dat de periode waarin de bedrijven een bod zouden kunnen doen op de aanbesteding, liep van 28 december 2012 tot 14 februari 2013. Vanaf de monding van de rivier tot Paranam zou volgens Amafo, een nieuwe vaargeul ontstaan na uitbaggering. Daarna werd het totaal stil rond dit project. Het uitbaggeringsplan loopt al jaren en Keerpunt vraagt zich elke keer weer af of de financiering op de juiste manier zal verlopen. Wij weten dat de Surinamerivier door dichtslibbing steeds ondieper wordt. Dit heeft deels te maken met de sterk verminderde scheepvaart vanuit de monding van deze rivier tot de haven van Paranam. Tot enkele jaren terug, kwamen nog grote aluinaardeschepen van de Alcoa in dit deel van de rivier voor het aanvoeren van allerhande producten en het wederom afvoeren van aluinaarde. De Alcoa-schepen hielden door het regelmatig bevaren van deze route, de vaargeul op een redelijk bevaarbare diepte, waardoor andere schepen bij hoogtij zonder problemen de Dr. Jules Sedney Haven konden bereiken. Thans is het zo dat slechts kleinere vrachtvaarders met veel minder containerladingen, de Dr. Jules Sedney Haven kunnen bereiken. Daar is men bij de MAS al jaren vertrouwd mee en bezorgd om geraakt. Dus komt er nog wat van jongens? Ik bagger, jij baggert, wij baggeren? Dit jaar nog?? Of pas in 2022. Nog liefst voordat de olie vloeit, want anders slaan we de plank wel mis. Local content begint bij baggeren, zonder baggeren van de Surinamerivier, kunnen het bedrijfsleven en de samenleving niet optimaal profiteren van het grote kapitaal dat gepaard gaat met het exploiteren van de olievondsten. Hoe dieper men baggert, hoe meer local content, want dan kunnen er meerdere grotere schepen gebruikmaken van onze wateren en shore bases.
