Suriname zit momenteel nog zwaar in de derde golf van de covid-pandemie en heeft het meest te lijden onder besmettingen die worden veroorzaakt door de Manausvariant van COVID-19, beter bekend als P1. Maar wat zien we in dit land gebeuren? We zien dat men COVID-19 en de variant steeds minder als een groot gevaar ziet en gedraagt zich zeer nonchalant. Dagelijks worden er nieuwe besmettingen gemeld en ook doden doorgegeven. Mensen jong en oud die zijn bezweken aan COVID-19 of de Manausvariant. Volgt men het lokale en internationale nieuws onvoldoende of schenkt men geen aandacht aan de voorlichtingscampagnes van de overheid? Wie zal het zeggen. Feit is wel dat Keerpunt heeft geconstateerd, dat men het covid-gevaar niet in voldoende mate inziet. Men beseft niet dat COVID-19 en P1 door een grote inzet van de overheid en van de zorg, zo goed als mogelijk onder controle wordt gehouden en dat buitenlandse assistentie daarbij benodigd is. Ook realiseren weinigen zich dat de grootscheepse vaccinatiecampagne waar reeds tienduizenden in geparticipeerd hebben, groter leed heeft weten te voorkomen. Maar we zijn er nog lang niet. Gerust mag worden vermeld, dat het nog zeker 2 à 3 jaar zal duren alvorens we kunnen spreken van een terugkeer naar het normalere leven. Maar zoals het voor februari 2020 was in dit land, wordt het echt niet meer. En juist omdat COVID-19 en zeker één variant, nog steeds huis houdt in ons land en nu ook de Deltavariant, afkomstig uit India, is geconstateerd in Frans-Guyana, Guyana en Brazilië, zouden we wat voorzichtiger moeten worden. De Deltavariant is 60 procent besmettelijker dan COVID-19 en de Manausvariant en is even dodelijk. In de Verenigde Staten van Amerika rukt de Deltavariant momenteel zwaar op en er vallen vele slachtoffers. De zaak is aldaar zo verontrustend, dat  de Amerikaanse president heeft opgeroepen tot snellere vaccinatie van de bevolking. Men is zelfs bereid eenieder 100 dollar te verstrekken, indien die het vaccin accepteert. En terwijl we dit weten, lijkt het ons dan ook nodig rekening te houden met de komst van Delta in ons land. ‘’Dringi dresi wakti siki’’, zeggen wij in het Sranangtongo.  Keerpunt is en blijft van mening, dat we onze borst nat mogen maken, want het is een kwestie van tijd dat deze variant ook hier binnendringt. We doen namelijk zeer onvoldoende om onze grenzen goed te bewaken en het is geen geheim dat dagelijks illegalen dit land betreden en het vermoeden bestaat, dat velen niet gevaccineerd zijn. De mensensmokkel en -handel speelt daarbij een heel grote rol. Onze autoriteiten verkeren naar onze mening in diepe slaap, want zelfs Keerpunt weet waar, hoe en op welke tijdstippen deze illegalen ons land betreden en toch doet men weinig of niets hiertegen. Het gevoel bekruipt Keerpunt dan ook vaak genoeg, dat er misdadigheid in het spel is en dat er grof verdiend wordt met deze mensensmokkel en mensenhandel. Op een dergelijke manier valt de nonchalante houding van de autoriteiten wel te verklaren. Het grote gevaar dat dreigt, is wel dat we over enige tijd zeker te maken krijgen met Delta en dan rijst onmiddellijk de vraag, hoe wij die vierde golf kunnen opvangen en bezweren. Het wordt naar onze mening, de hoogste tijd dat de overheid laat zien dat ze wel in staat is de illegalen tegen te houden en vervolgens weer het land uit te zetten.