De regering Santokhi is nu een jaar aan de macht en onze voorspellingen in juli 2020 bij haar aantreden met betrekking tot wat ons te wachten stond en die gebaseerd waren op opgedane ervaringen vanaf 1987, zijn uitgekomen. Reeds na het aantreden van het huidige kabinet hadden wij in verschillende edities erop gewezen, dat gedane beloften en podiumpraat vaak niet overeenstemmen met de realiteit en dat men gerust kon verwachten dat Suriname een heel moeilijke en zware periode tegemoet zou gaan, gezien de financiële crisis waar we vanaf 2015 reeds in beland waren en dat de financiële ravage die door de vorige regeringen van Bouterse was aangericht, niet binnen de kortste keren zou kunnen worden hersteld. De leuze: ‘Wo seti ing’, moest daarom niet worden opgevat als het realiseren van een zeer spoedig economisch en financieel herstel van ons land. De leuze moest worden gezien als het aanvangen van een beleid dat zou moeten leiden tot herstel en dat daar een bepaalde periode voor benodigd zou zijn. Maar een volk dat al jaren lijdt onder hogere prijzen, steeds maar stijgende wisselkoersen en koopkrachtvermindering en toenemende armoede, is een ongeduldig volk. Een groot deel van het volk dat geen zier snapt van macro-economische veranderingen en veelal niet begrijpt dat een nationale munt zijn stabiliteit en kracht ontleent aan een solide monetaire reserve bestaande uit dollars en goud, begrijpt dan ook niet waarom de SRD steeds minder waarde heeft en daarom de prijzen omhoog gaan. Men wenst verandering te zien en rekent op verbetering van de kwaliteit van het leven. Men wenst geen dure basisgoederen en ook geen oplopende prijs voor brandstof. Wat men wenst, is stabiliteit voor de prijzen van goederen en diensten en dat kan alleen als een economie gezond is en daar is al vanaf zeker 2014, geen sprake meer van geweest. Bij de verkiezingen van 2020 was het voor de meeste kiezers duidelijk dat het niet goed ging in het land en dat de regering Bouterse een financiële, economische en monetaire augiasstal van het land had gemaakt en dat een totaal geplunderde Centrale Bank was achtergelaten door  Van Trikt en Hoefdraad. Ook wist men dat onder de regering Bouterse, de monetaire reserves in de moederbank niets meer voorstelden en dat men zelfs ertoe was overgegaan, de valutakasreserves en termijndeposito’s van het volk te stelen. Men heeft dan ook besloten de NDP weg te stemmen. Maar kort voor de verkiezingen werd er nog een financiële kaalslag aangericht via de Surinaamse Postspaarbank, SPSB, onder leiding van Kromosoeto. Het volk koos wel voor een andere regering, maar had totaal geen beeld van wat de nieuwe regeerders te wachten stond. Zelfs de nieuwe regeerploeg van Santokhi, wist niet wat voor smerige valkuilen waren aangelegd. Van enorme kraters die geslagen waren in de financiën tot de diefstal van auto’s, kantoormeubilair, computers, laptops en fototoestellen die werden verduisterd door het paarse dievengilde. De tactiek van de verschroeide aarde die van 1996-2000 door Wijdenbosch en de zijnen was aangericht, werd wederom op nog effectievere wijze toegepast. Op het ministerie van Openbare Werken werden zelfs zwaar materieel en andere gebruiks- en verbruiksartikelen weggemaakt om ook daar het besturen onmogelijk te maken. Maar een volk dat al jaren achtereen  achteruitgang heeft meegemaakt en pinaart, wenst binnen de kortste keren verbetering te zien en heeft geen oor naar een macro-economische uitleg en een vertelling over chronisch geldgebrek. Wat de zaak voor het kabinet Santokhi alleen maar heeft doen verergeren, is de covid-pandemie en de noodzaak op verschillende momenten de lockdown maatregelen door te voeren, waardoor nog meer personen en instanties die het voor 2020 al moeilijk hadden, helemaal in de verdrukking geraakten. Vandaar dat het geklaag en de onterechte verwijten aan de huidige regering toenemen. Maar laat het een keer gezegd worden: wie nu de macht zou overnemen, krijgt met dezelfde financiële vraagstukken te maken en zal niet in staat zijn, snel verlichting voor dit volk te brengen. Alvast is de verdiencapaciteit van de overheid er niet echt op vooruit gegaan en is het voor haar, gezien de slechte kredietwaardigheid (ratings) van dit land, niet langer mogelijk onder gunstige voorwaarden geld in het buitenland te lenen. Een strategie die door Hoefdraad vanaf begin 2016 is toegepast en waarmee hij dit land een enorm schuldenvraagstuk heeft bezorgd. We denken daarbij vooral aan de Oppenheimer-leningen die wij momenteel niet kunnen terugbetalen. En dit volk moet zich ook afvragen, waarom Van Trikt  nu in de bak zit en waarom Hoefdraad het land is uitgevlucht en nu dokt op Cuba. Nou, heel eenvoudig, omdat ze zich schuldig hebben gemaakt aan ernstige strafbare feiten en Suriname op een vreselijke wijze hebben benadeeld. Nadat het kabinet Venetiaan in 2000 de macht overnam van het corrupte kabinet Wijdenbosch, trad de onvrede van het volk na een jaar ook in, omdat de opleving in de economie niet snel genoeg ging. Gelukkig waren de vooruitzichten voor Venetiaan en zijn kabinet iets beter en kwamen er meer deviezen binnen dan thans het geval is. Suralco en Billiton waren er nog en ook andere deviezenverdieners waren nog in tact. Dat is nu allemaal weggevallen en dat dient het ongeduldige volk zich goed te realiseren. De tactiek van de NDP is erop gericht een populistisch beleid te voeren met veel verkwisting en als het eigen geld op is, dan gaat het spenderen rustig door, maar dan wel op de zak van derden. En die derden heeft de NDP weten te vinden bij lokale banken en vervolgens in het buitenland, waarbij zeker Oppenheimer door Hoefdraad werd misleid. De tactiek van de verschroeide aarde die de NDP voor de zoveelste keer toepast, is erop gericht onvrede bij het volk te stimuleren, de  huidige regering zoveel als mogelijk te bekladden, terwijl er met geen woord gerept wordt over het door haar gevoerde zeer desastreuze, dieftige beleid, waarbij het volk totaal berooid is achtergelaten en de staatskas totaal geplunderd. Ook die meneer Mellie uit het parlement, moet zijn grote schuif dichthouden over snelle wisselkoerstijgingen. Hij moet eerder vertellen dat de koers bij het vertrek van Telting in 2010, SRD2.80, voor  de Amerikaanse dollar was en dat bij het vertrek van de NDP in 2020, die al de SRD 7, en meer had bereikt. En dat komt allemaal doordat onder Van Trikt er zwaar monetair werd gefinancierd en de waarde van de SRD verder deprecieerde. Waarom moest governor Glenn Gersie weg? Juist ja, omdat hij niet wenste mee te werken aan de monetaire financiering.  Mellie heeft goed geboerd tijdens de beide regeringen van Bouterse. We willen het maar even hebben over het project Naschoolse Opvang. Toch wel heel opvallend hoe figuren als Mellie de wetgever, zo binnen enkele jaren kunnen floreren en kastelen bouwen in het noorden van onze hoofdstad, terwijl anderen die eerlijk aan hun boterham komen, tegenwoordig met veel moeite slechts een schuur kunnen construeren. Het zijn juist deze huichelaars en opportunisten die een beleid trachten te verdedigen en bejubelen dat dit land naar de bliksem heeft geholpen. De huidige regering maakt fouten en een van haar grootste fouten  betreft de nepotistische benoemingen die hebben plaatsgevonden, kort na haar aantreden en ook stelselmatig in de daaropvolgende maanden. Daarin verschilde ze niet van de regering Bouterse. Waar men vooral niet over te spreken is, betreft de verhogingen die worden doorgevoerd voor de nutsvoorzieningen en de verdere afbouw van subsidies. Allemaal zaken die door het IMF worden afgedwongen om de betalingsbalanssteun te kunnen verkrijgen. Maar men dient zich in deze samenleving goed te realiseren dat er geen andere wegen meer te bewandelen zijn, sinds meneer Hoefdaad alles heeft verpest en ons de naam van wanbetaler heeft bezorgd. Hoefdraad wist heel goed dat Suriname met zijn beperkte deviezeninkomsten, de grootschalige leningen niet zou kunnen terugbetalen en toch  ging hij op onverantwoordelijke wijze door met lenen en het misleiden van buitenlandse kredietinstellingen. Een jaar regering Santokhi, heeft  niet tot tevredenheid geleid bij de bevolking, maar ze dient zich wel en voortdurend te realiseren dat al hetgeen in 10 jaar tijd kapotgeslagen is, niet in één jaar kan worden hersteld. Geduld is nog altijd een schone zaak, al zijn er zovelen die het geduld nog maar moeilijk kunnen opbrengen.