Het is binnen de luchtvaart geen schande wanneer er op een gegeven moment als gevolg van goed zakelijk inzicht en consolidering van de onderneming, wordt overgegaan tot privatisering of een zogeheten merger. Bij de KLM is jaren geleden ingezien dat alleen verder gaan, erin resulteert dat niet de beoogde doelen zouden worden bereikt en dat het daarom raadzaam was om binnen de Europese Unie, in zee te gaan met Air France. Dit werd  door de directie van de KLM ingezien wegens de zware concurrentie die toen reeds gold binnen de internationale luchtvaart. De KLM besefte dat ze tegenover het Duitse Lufthansa en British Airways, steeds minder in de melk te brokkelen zou hebben. Het is na de merger met de Air France, niet altijd rozengeur en maneschijn geweest en vaak genoeg ontstonden er fikse ruzies en spanningen tussen de beide maatschappijen, maar toch is de samenwerking er nog. De COVID-19-pandemie heeft beide maatschappijen enorme verliezen toegebracht en bij beide enorme personeelsafvloeiingen tot gevolg gehad, maar ze zijn nog steeds staande en kunnen langzaam weer opstarten. De KLM besefte op tijd dat enkeling, drenkeling zou zijn. Ook in ons land moeten we gaan beseffen dat de SLM in de internationale luchtvaartverhoudingen, waar er een meedogenloze concurrentie heerst, alleen de sterken het zullen kunnen overleven en wel bij uitmuntend management en zonder funeste politieke bemoeienis in het beleid.  En juist die politieke inmenging in vliegmaatschappijen en onzakelijke handelingen hebben al vele maatschappijen in derdewereldlanden naar de knoppen geholpen. En Suriname is daarop bepaald geen uitzondering. De politiek heeft in de afgelopen jaren, de SLM moorddadige dolksteken in de rug toegebracht en haar regelrecht faillissement gebracht. Een kleine maatschappij met een schuld van ruim 100 miljoen dollar en een veel te groot personeelsbestand, redt het onder deze omstandigheden en de huidige inkomsten zeker niet. We zeggen niet dat de overheid haar greep helemaal op de maatschappij hoeft te verliezen. Bij privatisering kan zij de meerderheid van de aandelen blijven behouden, maar krijgt dan wel het voordeel dat er fris kapitaal naar binnenstroomt. Ze moet er natuurlijk wel voor waken, dat het wel om bonafide kapitaalstromen gaat en de misdaad er geen ingang vindt. Zelfs bij een merger kan de staat nog veel van haar invloed behouden. Dat de SLM het momenteel meer dan moeilijk heeft en aan het buitenland laat zien hoe slecht het haar en Suriname vergaat, is voor ons allen een schande. En juist daarom moeten wij er nu voor zorgen dat de zaak over een totaal andere boeg wordt gegooid. We moeten niet uit dom nationalisme blijven vasthouden aan iets dat we gezien onze inkomsten, niet langer kunnen betalen. Met het zicht op onze toekomstige aardolie-inkomsten, hebben we uitstekende vliegverbindingen met het buitenland nodig en daar zou de SLM ook een graantje mee van moeten kunnen pikken. Maar het grote geld komt voorlopig nog niet en we moeten verder en ook met de SLM. Het kabinet Santokhi is nu aan zet om de juiste beslissing te nemen. Wij van Keerpunt zijn van mening, dat onder deze omstandigheden en te midden van de COVID-19-pandemie, ter consolidatie van de vliegoperaties van Surinam Airways, ze toch moet denken aan een merger of gedeeltelijke privatisering van deze verlieslatende onderneming.