De tweede lening die de vorige regering in december 2019 bij Oppenheimer heeft genomen voor USD 150 miljoen om de Afobaka stuwdam te ‘kopen’, die in feite al van Suriname was volgens de Brokopondo-overeenkomst, blijkt een enorme strop te zijn voor de regering Santokhi. De eerste aflossing moest na vier maanden voldaan worden en wel vlak voor de verkiezingen van 25 mei 2020.

De voortvluchtige gewezen minister van Financiën, Gillmore Hoefdraad, wist dat hij die nooit zou kunnen voldoen. Keerpunt wist allang, dat de Centrale Bank sinds 2015 technisch failliet was en er waren reeds aflossingsachterstanden bij vrijwel alle leningen. Hoe kun dan je dan als land een tweede Oppenheimer- lening aflossen? Deze Oppenheimer-lening is naar onze mening, gewoon ‘malpractice’ van de Alcoa onderhandelingscommissie. Er is geen enkele studie gedaan naar de milieuschade die veroorzaakt is door Alcoa, dat honderd jaar opereerde in Suriname. De vuistregel wanneer een multinational vertrekt, is dat je een milieuclaim indient. Curaçao heeft dat gedaan toen de Shell vertrok in 1985, en hun onderhandelingspositie was meteen oersterk. De commissie die de onderhandelingen leidde, heeft niet eens een milieustudie uitgevoerd, terwijl er wel USD 5 miljoen beschikbaar was voor studies. Wij vragen ons tot nu toe af, met welke data er onderhandeld is, want als Suriname een milieuclaim had ingediend bij Alcoa, dan zou de Alcoa ons miljoenen moeten betalen. Toch ging Suriname naar Oppenheimer om USD 150 miljoen te lenen om Alcoa te betalen. Hoe logisch klinkt dit? Die onderhandelingscommissie van Alcoa, was naar onze mening incompetent. De regering Santokhi had nooit gedacht, dat zij zoveel ellende zou aantreffen toen zij het roer vorig jaar overnam. De twee grootste struikelblokken zijn de Oppenheimer-leningen, waarvoor binnenkort een enorm bedrag aan rente betaald moet worden en dan hebben we het nog niet eens over het totaal geleende bedrag van USD 550 miljoen (Oppenheimer I) en USD 150 miljoen (Oppenheimer II).