Protest is een belangrijke manier, vaak een laatste redmiddel, om je stem te laten horen. Mensen protesteren meestal met spandoeken en borden om hun frustraties te ventileren. De vrijheid tot betoging is een grondrecht dat niet met voeten mag worden getreden. Maar hoe wordt er naar een protest geluisterd en hoe beïnvloedt een protest het beleid? Door op straat te gaan, wordt er wel tijdelijk naar het volk geluisterd. Mag men altijd demonstreren, als men het ergens niet mee eens is? Enkele Surinamers hebben afgelopen zaterdag geprotesteerd tegen het beleid van de regering Santokhi. Het protest was georganiseerd door de activist Siebrano Pique. Er heerst volgens Pique, ontevredenheid over het beleid van de regering Santokhi. Deze mensen gingen de straat op uit onvrede tegen de hoge prijzen, de ‘zwakke’ economie en het nepotisme. Deze groep wil de president die nog maar zes maanden aanzit, weg hebben. Keerpunt is van mening, dat een huis niet binnen één dag gebouwd kan worden, en wij daarom ook niet van de regering kunnen verwachten, dat zij ons binnen zes maanden rozengeur en maneschijn kan presenteren, nadat zoveel door de vorige regering Bouterse in 10 jaar, kapot werd gemaakt. Ook mag er niet  geprotesteerd worden, vooral omdat er 10 jaar lang achteruitgang werd  geaccepteerd. Een protest is volgens Keerpunt, nu niet verstandig, omdat wij nu in een COVID-19-pandemie verkeren, die voor sommigen een fatale afloop kan hebben. De protesterende mensen hebben de COVID-19-maatregelen tijdens het protest gewoon genegeerd. Zou de activist geen goed voorbeeld moeten zijn, door de maatregelen in acht te nemen en mensen erop te attenderen, dat de gezondheid van de mens prioriteit geniet? Keerpunt heeft echter ook waargenomen, dat de protestvoerders De Nationale Assemblee probeerden te bestormen. Apen wij nu het voorbeeld van een stel losgeslagen en niet- democratische Amerikanen na? Is dit de manier waarop wij als Surinamers handelen? Keerpunt vraagt zich af, waarom er niet fel werd gedemonstreerd toen Bouterse de macht had en 197 miljoen Amerikaanse dollar uit de valuta kasreserve in de Surinaamse Centrale Bank gestolen werd. Daar werd een deel van het spaargeld van de bevolking ondergebracht. Dat wij nu in de financiële crisis zitten, hebben wij te danken aan de boevenbende van de Nationale Democratische Partij (NDP), die onze belastingpenningen op een stelselmatige wijze heeft geplunderd. Keerpunt is van mening, dat mensen het recht hebben om in het openbaar voor hun mening uit te komen, maar dat dat echt niet op een gewelddadige wijze hoeft te geschieden. Zaken dienen vredig te verlopen en gewelddadigheden moeten achterwege worden gelaten. De vrijheid van meningsuiting heeft grenzen en die dienen niet overschreden te worden. Men mag protesteren, zolang het protest veilig en ordelijk verloopt. Maar protesteren in tijden van corona, blijft de eigen verantwoordelijkheid!