SCHANDALIGE ACTIVITEITEN VAN HUISJESMELKERS

Dat er woningnood heerst in dit land, is al decennialang bekend. En van deze onhoudbare toestand wordt door  bepaalde asocialen rijkelijk misbruik gemaakt. Op verschillende plaatsen in onze hoofdstad en daarbuiten, worden  huizen, appartementen en kamers, verhuurd voor ingezetenen en buitenlanders. Sommige onderkomens kunnen nog maar nauwelijks als bewoonbaar worden aangemerkt, maar de verhuurder vindt dan toch nog een huurder die in hoge nood verkeert en niet op straat wenst te belanden. Verreweg de meeste verhuurders vragen voor hun woning, appartement,  kamer of krot, vreemde valuta die kunnen oplopen tot in de honderden dollars of euro’s per maand.  Veel appartementen  werden de afgelopen jaren het liefst in dollars geprijsd, omdat die munteenheid het meest gewild was en is.

Maar door de dollarschaarste werd het voor de huurder steeds moeilijker de dollar te vinden en of te bemachtigen.  De meeste verhuurders wilden tijden achtereen geen euro’s accepteren aan huurpenningen, maar gingen uiteindelijk toch overstag nadat huurders naar andere verblijfplaatsen dreigden te zoeken. Maar op deze vreemde valutawissel kwam dan toch weer de volgende oplichterij c.q. flessentrekkerijk van de verhuurder. De huurder die 400 dollar voor een appartement moest neertellen, wordt thans onaangenaam verrast door de eis van de verhuurder dat die ook maar 400 euro moet ophoesten en dat kan natuurlijk niet, gezien de euro een aanmerkelijk hogere wisselwaarde heeft ten opzichte van de Amerikaanse dollar.  De wisselwaarde van de euro ten opzichte van de dollar is 0.86,- Dat wil zeggen voor 0.86,- euro kan je al 1 dollar krijgen. Voor 400 dollar aan huurpenningen  zou je dus bij een eurobetaling aan de verhuurder, slechts 344 euro moeten voldoen en niet 400 euro.

De huurder wordt dus momenteel door de verhuurder op een vreselijke wijze bestolen. De Surinaamse huurder kan daarvoor natuurlijk zijn of haar beklag gaan doen bij de daartoe bevoegde instantie. Maar hoe zit het met de buitenlander die veelal de status van economische vluchteling heeft, de juiste wegen niet kent of ze niet kan bewandelen, omdat hij illegaal in ons midden vertoeft? Die worden op een vreselijke wijze financieel gelicht. Misschien zal de regering Santokhi hier iets aan willen doen, want dit kan niet. Geeft ons niet bepaald een goede naam in het buitenland.

More
articles