Onlangs heeft de Raad van Ministers goedgekeurd dat per 1 september, een solidariteitsheffing van 10 procent geïntroduceerd zal worden bij wet. De heffing is van kracht van 1 september 2020 tot 1 januari 2022. Deze regeling is ingevoerd, omdat de regering dringend geld nodig heeft. Wij begrijpen dat elke Surinaamse burger op welke wijze dan ook, een steentje bij moet dragen om het land weer op te bouwen, maar het is niet eerlijk, dat het verarmde volk het gelag moet betalen, terwijl leden van de voorgaande regering die dit land naar de verdoemenis hebben gebracht, genieten van een vet salaris. Hebben we niet genoeg afgestaan in de afgelopen tien jaar? Wij willen het gelag niet meer betalen! Eerder heeft president Santokhi gesteld, dat de ‘brede schouders’ offers moeten brengen. De ‘brede schouders’ kunnen meer missen dan mensen die door corona aan de bedelstaf zijn geraakt, maar dat wil niet zeggen dat zij op willen draaien voor de economische schade die door anderen is aangericht. Er kan op heel veel manieren geld gegenereerd worden. Waarom wordt het geld bijvoorbeeld niet gehaald bij de mensen die voor een appel en een ei, schade toebrengen aan ons milieu, door het ongebreideld kappen van bomen? Trucks sluizen elke dag hout uit ons land uit, zonder dat het juiste percentage aan belastingen wordt betaald. Zijn we te blind om te zien, hoeveel belastinggelden in die sector verloren gaan? Het is hoog tijd, dat er een grondig onderzoek wordt gedaan, naar hoeveel procent van de inkomsten van zo een houtbedrijf, daadwerkelijk wordt afgestaan aan belastingen. Nog afgezien van de belastinggelden, zorgt de kaalkap er ook voor dat Suriname zijn predicaat ‘groenste land in de wereld’, dreigt te verliezen.