Het wijzigen van het Surinaamse kiesstelsel is noodzakelijk voor het vergroten van het democratisch gehalte onder het volk. Volgens ons kiesstelsel, zijn de stemmen in het ene district ‘meer waard’ dan in een ander district. Is de tijd niet aangebroken, dat de toekomstige regering zal kijken naar ons kiesstelsel? Gezien de uitslagen van de onlangs gehouden verkiezingen is het meer dan duidelijk, dat partijen serieus de kiesregeling moet herstructureren. De VHP had een paar jaar terug ook al aangegeven, dat het kiesstelsel rechtvaardiger moet worden gemaakt, en gaf als voorbeeld Paramaribo en Wanica. Keerpunt vindt het niet rechtvaardig, dat zetels in andere districten binnengehaald kunnen worden met 500 en 600 stemmen, terwijl in Paramaribo en Wanica, er ruim 8000 stemmen nodig zijn voor een zetel. Ook onze manier van stemmen is reeds achterhaald. Hoe is het mogelijk, dat we in deze moderne tijd nog steeds oproepingskaarten moeten krijgen voordat we überhaupt mogen stemmen, alsof je uitgenodigd wordt om te stemmen? Hoe is het mogelijk dat de stembiljetten groter zijn dan het stemhokje? Waarom is het nodig om zoveel mensen in te zetten tijdens de verkiezingen of is het gewoonweg werkverschaffing in zijn puurste vorm? De beelden tijdens de hertelling van stembureau 168 waren meer dan duidelijk, want voor elke handeling werd er een persoon ingezet.

Voor het openvouwen van de stembiljetten, het oplezen, het vasthouden van de microfoon, weer dichtvouwen en turven, voor elk van deze handelingen was er een dame aanwezig. Is het misschien een goed idee om onze verkiezingen van 2025, totaal uit te besteden aan een onafhankelijke organisatie die wordt ondersteund door het bedrijfsleven, de media en organisaties die zaken in goede banen kunnen leiden? De beelden van het NIS staan nog op ons netvlies en zagen er zeer zorgwekkend uit. Duidelijk was te zien dat de toekomst van het land, werd overgelaten aan een groep mensen die alles handmatig telt, waarbij je ook nog twijfelt of zij het belang van eerlijke en geheime verkiezingen begrijpen. Keerpunt was ook stomverbaasd over de manier waarop men omging met de huidige COVID-19 maatregelen, want er was weinig sprake van social distancing tussen de verschillende mensen die het werk verrichtten in het NIS. Ook ontbrak het aan de nodige desinfectiemiddelen, waardoor de handhygiëneregels niet opgevolgd konden worden.