Suriname heeft hard een grotere productie nodig en dan wel één die uit export deviezen  voor dit land  kan verdienen. Zowel lokale als buitenlandse investeringen zullen hiervoor op gang moeten komen. En omdat te kunnen bereiken, moet er alvast gezorgd worden voor een gezond politiek klimaat, de wisselkoersen dienen stabiel te geraken, de nationale veiligheid moet naar een veel hoger niveau getild worden , de investeringswet moet doorgedrukt worden, de anti-corruptiewet moet uiteindelijk gaan werken en de belangen van de investeerder, moeten zowel in stad als binnenland te allen tijde beschermd zijn. Maar juist zijn we in dit land al enige tijd op het punt beland waarbij de investeerder zowel de lokale als de buitenlandse, nog maar weinig behoefte heeft in Suriname te investeren, omdat het niet duidelijk is op welk punt de wisselkoersen zullen stabiliseren, de nationale veiligheid niet gegarandeerd is, er geen stabiel en hoopgevend politiek klimaat heerst, de grootschalige corruptie vooral binnen het overheidsapparaat welig tiert, en de investeringswet nog steeds niet van de grond is gekomen. Zoals de zaken er thans voor staan zijn er daarom nog maar zeer weinigen die de lust kunnen opbrengen, hun kostbare penningen nog langer en veelvuldig in dit land te steken.  Alvast is het al enige tijd overduidelijk, dat de overheid niet in staat is  de belangen van concessionarissen in het achterland te beschermen. Zulks is al ruimschoots in met name het buitenland bekend. We memoreren de bestorming van het Iamgold complex enkele maanden geleden, waarbij illegalen de goudconcessie van de Canadese multinational waren binnengedrongen en vernielingen aanrichtten die in de miljoenen dollars beliepen. Pas na de enorme schade te hebben aangericht, kwam de overheid in actie en stuurde gewapende troepen naar de concessie. Goudconcessionarissen  en ook houders van houtconcessies in het  binnenland, hebben geen zekerheid dat hun belangen te allen tijde door de overheid zullen worden beschermd als onbevoegden de concessie betreden en bijvoorbeeld daar tot illegale houtkap overgaan. Ondernemers in dezen concessionarissen, zijn steeds vaker aan totale anarchie overgeleverd en kunnen dan op de koop toe geen beroep op de overheid en haar sterke arm de politie doen. Wanneer er al enorme schade aan materiaal en materieel is aangericht arriveert de politie en soms is ze ondersteund door een eenheid van het Nationaal Leger.  Het is dan ook niet vreemd, dat het Surinaamse bedrijfsleven  protesteert tegen het grote gebrek aan bescherming vanwege de overheid en het zich afvraagt, hoe verder met het ondernemen in dit land. Wat wel opvalt is dat lieden die gelieerd zijn aan zeer invloedrijken binnen deze regering, wél bescherming en bewaking krijgen op hun concessies. Anderen komen niet voor die bescherming in aanmerking, of moeten daar zwaar in vreemde valuta voor betalen.  Op een dergelijke en zeer onveilige wijze, zal geen hond geneigd zijn nog te komen investeren in dit land. Hoe willen we dan meer deviezen verdienen en onze monetaire reserves significant aanvullen. Naar onze mening een Gods onmogelijke opgave. Misschien zal er na 25 mei eindelijk een wijziging van beleid in dit land bewerkstelligd kunnen worden.