Dat het gebruik (lees: diefstal) van de kasreserves van de commerciële banken, ondergebracht bij de Centrale Bank, de grens van het toelaatbare heeft bereikt, is nu meer dan duidelijk. De kasreserves zijn van het volk en die waren in goed vertrouwen bij de commerciële banken in bewaring gebracht. Het vorige jaar mei kwam governor Robert van Trikt met het lumineuze idee de kasreserves die op rekeningen van gerenommeerde banken in het buitenland waren ondergebracht, onder te brengen bij de Centrale Bank van Suriname. Een Centrale Bank die door het vertrek van drs. Glenn Gersie en de benoeming van Robert van Trikt, volledig gepolitiseerd geraakte en zijn onafhankelijkheid vanaf dat moment kwijt was, kon volgens economisten, niet meer als betrouwbaar worden gezien. Vooral de oud-directeur van de Hakrinbank, drs. Jim Bousaid, stelde meteen, dat het een hoogst onverantwoordelijke stap van de banken zou zijn, de kasreserves onder het beheer van de Centrale Bank te stellen zonder dat daarvoor sluitende garanties zouden worden gegeven dat het geld veilig was onder het beheer van een moederbank, aangezien haar soevereiniteit met de benoeming van Van Trikt, meteen verloren was. Bousaid vreesde toen reeds dat de kasreserves onder deze leiding van de moederbank en zwaar onder invloed van de minister van Financiën verkerend, niet veilig zouden zijn. En ja hoor, Bousaid heeft helemaal gelijk gekregen. Van Trikt heeft met of zonder medeweten van de minister van Financiën, meer dan 200 miljoen dollar uit de kasreserves gehaald voor het betalen van de olierekening, de aanschaf van babyvoeding en basisgoederen en het plegen van valuta-interventies op de markt. Aan dit geld mocht Van Trikt op eigen initiatief of met medeweten van Hoefdraad helemaal niet komen, want de kasreserves zijn niet van de Centrale Bank, laat staan dat ze tot de monetaire reserves van de Bank behoren. De regering heeft daarom geen geld van de samenleving op onrechtmatige wijze ‘gebruikt’, maar het gewoon gestolen of laten stelen. We hebben onder het beheer van de NDP in de afgelopen tien jaar veel meegemaakt en moesten horen hoe erbij het Carifesta feest is gestolen, hoe geld van de Naschoolse Opvang is verdampt, hoe erbij de EBS is gejat, hoe men door middel van overfacturering heeft gestolen bij de aankoop van een ambassadegebouw in Parijs, hoe er onder het ministerschap van Abrahams op Openbare Werken maar liefst 300 miljoen SRD is verdwenen, hoeveel miljoenen dollars er bij de Stichting Bosbeheer en Bostoezicht Suriname, SBBS, zijn weggemaakt en zo zouden we nog even door kunnen gaan. Maar nu is ook nog 200 miljoen dollar van de spaarpenningen van het volk op de Centrale Bank verdwenen en doet men alsof er niet zoveel aan de hand is en komt er daarenboven nog een ‘tralala’ uitleg waar geen touw aan vast te knopen is. En terwijl een kleine groep op gedekte en openlijke wijze de rijkdommen van het land aan het plunderen is, verarmt het volk verder, wordt alles duurder en stijgen de wisselkoersen van de SRD ten opzichte van de dollar en euro steeds verder. En juist omdat het volk steeds radelozer wordt en zich bijna reddeloos acht, komt het in verzet tegen een regering die uit pure arrogantie doet alsof er niets aan de hand is en denkt nog na 25 mei te kunnen aanblijven om het land verder te kunnen plunderen. Het is dan ook niet vreemd dat vooral de jongeren het voortouw nemen en oproepen tot een volksprotest waar toch behoorlijk wat gevolg aan zal worden gegeven. Misschien zal men op 17 februari bij deze regering gaan inzien dat het tij aan het keren is en dat vooral de jongeren niet langer in onzekerheid wensen te leven en zeker niet langer genoegen zullen willen nemen met een zeer wazig toekomstperspectief. Men moet echt niet meer denken deze jonge Surinamers te kunnen pakken met tal van beloften en beschonken ‘tralala’ verhalen die nergens op slaan, maar wel tot doel hebben de macht te consolideren ten faveure van een kleine zeer corrupte en overmoedig geraakte groep.