Aanstaande zondag is het weer 8 december, een dag die voor velen en vooral de ouderen onder ons, in het geheugen is gegrift als het moment waarop 37 jaar geleden 16 vooraanstaanden uit onze gemeenschap in opdracht van de militaire machthebbers van dat moment, werden opgehaald en 15 van hen werden alvorens zwaar te zijn mishandeld, standrechtelijk in het Fort Zeelandia doodgeschoten. De hoofdverantwoordelijke voor deze platte moorden was op dat moment luitenant kolonel Desi Bouterse, leider van het militair gezag en voorzitter van het zogeheten Beleidscentrum. Juristen, vakbondsleiders, docenten, militairen, journalisten, een zakenman, allen behorende tot het intellect van dit land, werden op brute wijze afgeslacht, simpelweg omdat ze zich beijverden voor een snellere terugkeer naar de democratische rechtsstaat. De mensenrechten werden toen op vreselijke wijze geschonden en Suriname geconfronteerd met een ware ramp in zijn moderne geschiedenis, nog maar nauwelijks 7 jaar na onze staatkundige onafhankelijkheid. Na een langdurig strafproces heeft de Krijgsraad nog voor het einde van het jaar, besloten vonnis te wijzen tegen de verdachten in deze massamoordzaak. Moorden die 37 jaar na ampele planning en dus met voorbedachtheid, op lugubere wijze werden gepleegd. De hoofdverdachte in deze veelbesproken en beschreven massamoordzaak, was destijds niemand minder dan Desi Delano Bouterse. Tegen hem werd door de Krijgsraad een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van 20 jaar uitgesproken. Na de uitgesproken vonnissen ontstond, zoals verwacht, groot tumult onder de politieke aanhang van de inmiddels gevonniste Bouterse, die jaren achtereen werd aangemerkt als de hoofdverdachte en thans door bevindingen van de Krijgsraad, ook als de enige persoon mag worden gezien als hoofverantwoordelijke voor de moorden gepleegd op 8 december in het jaar 1982. Bouterse is nu dan wel de huidige president van het land, maar moet toch worden gezien als de persoon die in het voormelde jaar, verantwoordelijk was voor de gepleegde moorden. Er heerst een juridische spraakverwarring die gevrijwaard dient te zijn van alle emotionaliteiten. Het vonnis van de Krijgsraad heeft geen betrekking op de president, maar op de persoon van Desi Bouterse. Bouterse kan dan momenteel wel verkeren in de positie van staatshoofd, maar de veroordeling heeft slechts betrekking op het jaar 1982, toen Bouterse militair was en leider van het militair gezag. Vandaar dat de berechting in deze kwestie heeft plaatsgevonden door de Krijgsraad. Bouterse heeft na het vonnis uitgesproken door de Krijgsraad, de mogelijkheid tegen dit oordeel in verzet te gaan zonder dat hij verplicht is zijn huidige ambt op te geven. Het is volgens Keerpunt niet duidelijk of Bouterse in verzet gaat tegen het vonnis van de Krijgsraad. Zijn advocaat is volgens zeggen, wel van mening dat zijn cliënt dat zou moeten doen. Het is echter de cliënt die bepaalt of het verzet moet worden aangetekend. Bouterse kan dan wel doen alsof het vonnis hem niet deert en blijft erop hameren dat er sprake is van een politiek proces dat hem moet weerhouden te participeren bij de komende verkiezingen. Bouterse weet heus wel als geen ander, dat het om een heel ernstige zaak gaat en dat niet slechts lokaal er consequenties voor hem zullen zijn als hij zich onwrikbaar blijft opstellen tegen een pilaar van de trias politica. De veroordeelde Bouterse heeft reeds aangekondigd, gewoon deel te zullen nemen aan de verkiezingen van 2020 en dat zijn naam zal prijken op de kiezerslijst van de NDP. Bouterse vergeet dat al zou hij voor een derde termijn worden gekozen, hij als president door het buitenland als totale paria zal worden gezien en dienovereenkomstig zal worden behandeld, hetgeen voor ons land zeer negatieve gevolgen zal hebben. Verschillende vormen van boycotacties zullen wij mee geconfronteerd worden. Hoe het ook zij, de komende maanden zullen meer klaarheid opleveren hoe het verder moet met Bouterse, zijn 8 december onvoorwaardelijke veroordeling en de Surinaamse politieke constellatie.