Evo Morales, ex-president van Bolivia, heeft na hevig volksprotest en het wegvallen van de steun van leger en politie, besloten af te treden en in Mexico in ballingschap te gaan. Morales, die op allerlei manieren inclusief grondwetswijzigingen, heeft getracht nog langer aan de macht te blijven, moest uiteindelijk voor de volkswoede wijken en het land verlaten. Dat gebeurt nou eenmaal met usurpatoren die denken dat de natie hun eigendom is en maar niet willen inzien, dat de grootste macht in handen van het volk ligt. Morales was jarenlang de linkse dictator, zoals we die kennen in Nicaragua, Venezuela en Cuba. De felste reacties op het vertrek van Morales, kwamen dan ook uit deze landen die helemaal geen democratisch bestuur kennen. Daniel Ortega, de oud-Sandinistische commandant, onderdrukt elke oppositie met bruut geweld en daar zijn in de afgelopen jaren bij protesten van opposanten, vele doden bij gevallen. Het verhaal in Venezuela is niet anders, daar tracht Maduro aan de macht te blijven door eveneens bruut geweld tegen demonstranten in te zetten. De protesten in Venezuela zwellen echter met de dag aan en Maduro heeft de grootste moeite zich staande te houden. Op Cuba is het helemaal kommer en kwel en dat al jaren voor de gehele bevolking. Tal van Cubanen doen er dan ook alles aan het eiland te ontvluchten, omdat het daar slechts misère is. Maar in deze landen denken de onderdrukkers en mensenrechtenschenders, dat zij het bij het rechte eind hebben en dat een linkse dictatuur de beste garanties biedt voor de verdere ontwikkeling van hun land. Er komt echter geen einde aan het pinaren van de bevolking en als men dan in opstand komt, dan worden er doodgewoon een aantal protestanten vermoord en gaan er weer een aantal de gevangenissen in. Maar men ziet de bui al hangen in grote delen van Latijns-Amerika en natuurlijk niet in het minst bij de regiems die denken via links populistische programma’s en of brute onderdrukking, de macht te behouden. En juist daarom is men heel nerveus aan het worden in Nicaragua en Venezuela. Men praat dan maar over coups tegen een dictator in Bolivia die niet zomaar het land had moeten verlaten. Ook onze president die Morales als kameraad ziet, is van mening, dat Morales niet had moeten vertrekken richting Mexico. Bouterse weet niet in wat voor groot gevaar Morales op dat moment verkeerde nadat zijn huis in brand was gestoken. De man vreesde duidelijk voor zijn leven en was naar een ander veiliger deel van Bolivia vertrokken om daarna het land te verlaten. De plaatselijke omstandigheden hebben ervoor gezorgd dat de man besloot te vertrekken. Soms zijn zaken zo levensbedreigend, dat vertrek nog maar de enige optie is. Gadaffi en Sadam Hoessein besloten niet te vertrekken en we weten allemaal wat er met ze is gebeurd. Morales besloot af te treden, nadat hij vermoedelijk van de bevelhebber der strijdkrachten was ‘geadviseerd’(?) te vertrekken. Gewoon een telefooncoup nadat ook de politie de steun aan Morales had ingetrokken. Bouterse had beter zijn mond kunnen houden over Morales en zijn vertrek. De man trad af na een boodschap vanuit de legerleiding. Deed president Ramsewak Shankar toch ook in de kerstnacht van 1990 na dat telefoontje van Ivan Graanoogst, dat de zaak weer over werd genomen door het Militair Gezag waar Bouterse nog steeds de grootste vinger in de pap had? En als we het eenmaal over coupplegers en coups hebben, dan moeten we zeker 25 februari 1980 niet vergeten. Als het om machtsbehoud gaat, hebben Maduro, Ortega en Bouterse dezelfde allures, alleen tracht de laatstgenoemde het momenteel te verpakken door het te hebben over democratische beginselen waarop met zich zou kunnen beroepen. In 1980 en 1990 werden wettelijk gekozen regeringen door coups van Bouterse om zeep geholpen en men moet nu geen mooi weer gaan spelen door zich in allerlei bochten te wringen. Morales trachtte door verkiezingsfraude en tal van manipulaties, aan de macht te blijven en daar hebben Boliviaanse oppositionele krachten, een stokje voor gestoken. Er komt ook zeker een moment dat erin Venezuela, Nicaragua, Cuba en ons land, een andere wind zal waaien. Misschien zullen deze politieke wijzigingen sneller komen dan we allemaal wel denken. Men kan namelijk een volk niet oneindig blijven onderdrukken of trachten zoet te houden door het verstrekken van tal van aalmoezen. Elk volk wenst een redelijk bestaan en zal er ook alles aan doen om zulks te verwezenlijken. Aanhoudende maatschappelijke onevenwichtigheden, daar zal een volk een eind aan maken, goedschiks of kwaadschiks en daar dienen ook de machtswellustelingen op dit halfrond terdege rekening mee te houden.