De sociale ellende in veel landen op het westelijk halfrond neemt toe en daar dienen wij als klein en kwetsbaar land, wel degelijk meer aandacht aan te gaan besteden. De stroom van migranten uit Midden-Amerika (Honduras, Guatemala, Nicaragua en El Salvador) richting Mexico en de Verenigde Staten van Amerika, heeft bijzondere aandacht in de internationale media. Veelal economische vluchtelingen die in eigen land totaal geen vooruitgang en toekomst meer zien, denken dat er noordelijker dan wel een toekomst zal zijn, maar dat valt naar verluidt, vies tegen, omdat zowel Mexico als de Verenigde Staten, niet bepaald zitten te wachten op veelal ongeschoolde krachten die slechts komen profiteren en de lasten in die landen alleen maar zullen verergeren. De Verenigde Staten hebben ook besloten een enorme muur op de grens met Mexico te bouwen om de migranten buiten de grenzen te houden. Maar wie het internationale nieuws volgt, ziet dat de sociale misère niet alleen in Midden-Amerika zich manifesteert, maar dat sociale ongelijkheid zich in veel andere landen voordoet en tot sociale erupties heeft geleid. Chili en Bolivia zijn in het nieuws na enorme volksprotesten die in Bolivia hebben geleid tot het aftreden van president Evo Morales en zijn uitwijken naar Mexico. Maar ook in Venezuela dreigt de zaak totaal uit de hand te lopen en zijn al 4.5 miljoen Venezolanen de dictatuur van Nicolás Maduro ontvlucht, richting Colombia, Brazilië en het Caribisch gebied. Veel Venezolanen zijn ook in Peru en Chili neergestreken om daar een nieuw leven te beginnen. In Colombia en Brazilië vinden reeds de eerste vormen van xenofobie plaats, omdat Venezolanen de schaarse baantjes van de Colombianen en Venezolanen inpikken. Onder de zogeheten migranten uit Venezuela, bevinden zich ook criminelen die nu reeds een grote zorg zijn voor de Colombiaanse autoriteiten. De criminaliteit in grensstadjes als Cucuta in Colombia en Boa Vista in Brazilië, is aanmerkelijk toegenomen door de vele Venezolaanse vluchtelingen die vaak genoeg geen behoorlijk onderkomen hebben. Zolang het moorddadige regiem van Maduro in Caracas de macht in handen houdt, zal de stroom Venezolanen naar het buitenland eerder toe- dan afnemen. Maar niet slechts Colombia, Brazilië en landen in het Caribisch gebied ondervinden last van de zogeheten migranten. Het is geen geheim, dat Suriname de laatste tijd te maken heeft met een toestroom van Cubanen en Venezolanen, die we gerust als economische vluchtelingen kunnen zien. Veel Cubanen willen na hun komst in Suriname, niet graag terug naar het communistisch bestuurd eiland en blijven hier een tijd legaal of illegaal hangen. Een baantje zoeken en vinden biedt meer vooruitzichten aan deze mensen die de misère op Cuba beu zijn. De Brazilianen vertoeven grotendeels hier voor de opbrengsten die ze uit de goudsector kunnen vergaren. Venezolanen strijken hier neer in de hoop ooit weer terug te kunnen naar hun vaderland zonder een Maduro regiem. Of dat op korte termijn zal lukken, blijft een open vraag en het risico bestaat, dat ook deze groep langer in ons midden zal moeten vertoeven. Chinezen die naar Suriname komen, doen dat om zaken te doen en er beter van te worden. Veel Chinezen gebruiken Suriname als een springplank om na jaren richting de Verenigde Staten of Canada te kunnen vertrekken. Al de voormelde groepen azen wel op onze harde valuta, die ze op de een of andere manier weer het land uitkrijgen en zo voeren ze de druk op onze reeds zo schaarse dollars en euro’s zwaar op. Waar we zeker veel meer op moeten gaan letten, is de infiltratie van zogenaamde linkse ideologen die vanuit Venezuela momenteel opereren in andere Latijns-Amerikaanse landen. Het regiem Maduro stuurt deze lieden tussen de zogeheten migranten uit om landen als Colombia, Brazilië en Chili die als pro-westers te boek staan, te ondermijnen. Ook dienen we uit te kijken voor zware criminelen die in hun land gezocht worden en hier neer kunnen strijken. Als deze nieuwkomers in ons land niet snel aan de bak kunnen komen wegens de beperkte arbeidsplaatsen, kunnen ze spoedig in de criminaliteit actief worden en ons kopzorgen geven. Het is daarom de hoogste tijd, dat Suriname zijn grenzen beter gaat bewaken en niet meer de gelegenheid biedt om jan en alleman maar binnen te laten. We hebben niet het controleapparaat om al deze vreemdelingen in de gaten te houden en om te kunnen overzien wat ze allemaal uitspoken. Als we de zaken zo ongebreideld laten voortgaan, kunnen we over enige tijd de grootste problemen verwachten. In de landen waar deze mensen van afkomstig zijn, is het plegen van gewelddadigheden een niet ongewone aangelegenheid. Bijvoorbeeld Venezuela is een van de gevaarlijkste landen van het halfrond waar moord en doodslag allang het gewone dagelijkse nieuws niet meer haalt. Onze regering heeft daarom de dringende taak zich veel intensiever te gaan toeleggen op de stroom van migranten die het land betreedt en ook te gaan werken aan een toepasbare bevolkingspolitiek waar wij het al ettelijke malen over hebben gehad in deze krant.