Twintig organisaties hebben op donderdag 31 oktober, een petitie ingediend bij De Nationale Assemblee, tegen de wijziging van de Wet op de Staatsschuld. Een paar honderd mensen hadden zich voor de assemblee verzameld om hun steun te betuigen. De menigte riep de indiener van de initiatiefwet Amzad Abdoel, gezamenlijk naar buiten. Echter gaf hij geen gehoor. Robby Berenstein, voorzitter van de vakcentrale C-47, gaf aan dat het indienen van de petitie de eerste stap is. ‘’Het zal niet hierbij blijven. De organisaties bereiden zich voor op een lange strijd’’, zei Berenstein. De wet is inmiddels goedgekeurd door het parlement, en waar zijn de twintig organisaties nu? Waar is de lange strijd die gevoerd zou worden? Berenstein legt uit dat het speelveld De Nationale Assemblee is, omdat wetten gewijzigd en gemaakt worden in het parlement. Nu de wet is aangenomen, kan deze alleen door het parlement gewijzigd worden. “Straatacties zijn niet altijd het juiste middel”, zegt de vakbondsman. Hoe denken de twintig organisaties de wijziging terug te draaien? Het volk heeft volksvertegenwoordigers gekozen en wanneer het volk massaal op straat komt, is de kans groot dat de 51 leden van het parlement, gaan luisteren naar de stem van het volk. Het gebrek aan eenheid is duidelijk te zien. Kijk maar naar wie met de acties zijn begonnen, dat is de politieke partij Strei!. Uiteindelijk laat ook de vakbeweging haar stem horen en voert het hoogste woord, terwijl zij als een van de laatste haar stem tegen de wijziging van de wet heeft laten horen. Wat wij nu nodig hebben, is bundeling. Het gaat niet om wie ermee is begonnen, het gaat hier om het nationaal belang. Suriname staat voor grote problemen en er dient actie te komen. Het lijkt erop alsof de vakbeweging bang is om actie te voeren, omdat de laatste acties tegen de verhoging van de nutsvoorzieningen niet het gewenste resultaat hebben opgeleverd. Maar zonder actie zal er zeker geen verandering komen.