De melkboeren in ons land klagen al lange tijd steen en been over de opkoopprijs van melk. Onderhandelingen met de overheid en de Melkcentrale Paramaribo, MCP, hebben niet tot het gewenste resultaat geleid. Waarom bepaalt de overheid nog steeds de prijs van melk, terwijl de prijzen van brood, uien, aardappel en rijst door vraag en aanbod worden bepaald? Of doet de regering dit bewust om de sector kapot te maken, om zodoende bepaalde paarse vrienden die ook in deze sector zitten, voor te trekken. De boeren wordt een prijs opgelegd zonder dat er wordt nagegaan wat de kostprijs is van de melk. Een melkboer werkt zeven dagen per week. Ook hij verdient een goed leven. Het kan toch niet zo zijn dat de MCP als voorwaarde heeft dat de melk door haar transporteur wordt opgehaald, maar geen verantwoordelijkheid neemt vanaf het moment dat de melk wordt vervoerd wordt naar het bedrijf. Hoe transparant is de MCP als boeren niet aanwezig zijn wanneer het vetgehalte wordt gemeten? Sommige boeren krijgen later te horen dat de melk is afgekeurd. Zij worden zelf niet betrokken bij het keuringsproces. Misschien stond de melk wel veel te lang buiten, maar dat weten de boeren niet. Bij bedrijfsvoering zijn transparantie en vertrouwen belangrijk. Partijen moeten door middel van dialoog tot een structurele oplossing komen. Wel moet het gaan om een constructieve benadering, zo dat het niet een slepende kwestie wordt. De melkboeren moeten zich daarom ook houden aan de wettelijke vastgestelde eisen. Het moet ook niet zo zijn dat boeren de melk afromen om bijvoorbeeld ghee te maken en toch kans zien om de melk te leveren bij de MCP. Dan handelt het bedrijf terecht door minder te betalen voor een liter melk. De regering zou in feite de import van melk moeten stoppen en de lokale productie moeten stimuleren. Ook de andere melkbedrijven zouden zij moeten verplichten om rauwe melk op te kopen, dan komt de sector weer tot bloei.