Vanwege de hoge wisselkoers is het tegenwoordig ook moeilijker geworden om nog naar het buitenland te gaan. Voor het kopen van je daggelden moet je een behoorlijk bedrag in SRD neertellen en om je ticket te kunnen betalen, moet je ook weer euro’s of Amerikaanse dollars verzamelen. Wanneer je flink gespaard hebt en je eindelijk op vakantie kunt naar bijvoorbeeld Nederland, dan is dat een uitkomst voor de achterblijvers in Suriname. Vakantiegangers kunnen namelijk gebruikmaken van de vele acties (twee halen, één betalen) die ze tegenkomen. De meeste mensen posten dan ook voor hun familieleden een goedgevulde doos met levensmiddelen, die hier thans voor velen onbetaalbaar zijn geworden. In de jaren tachtig was het ook al zo, dat families in Nederland dozen per zeevracht stuurden met levensmiddelen voor hun verwanten in Suriname. Het gebeurde wel dat dozen werden opengemaakt en deels werden leeggeroofd. Jaren nadien verdween dit fenomeen, maar het blijkt ineens weer voor te komen. Op sociale media worden er meldingen gedaan over gevallen, waarbij mensen zowel in Suriname als in Nederland bij het afhalen van hun pakketten, merken dat de dozen zijn geplunderd. Het blijkt te gaan om verschillende pakkettendiensten en de klachten lijken niet overdreven. In een van de gevallen bleek bij aankomst thuis, de doos voor slechts een vierde deel gevuld te zijn. De rest was gewoon gestolen, het ging hierbij om kleding en schoenen voor kinderen. In een ander geval werd er een doos met levensmiddelen verstuurd en er ontbraken potten oploskoffie, afwasmiddel, shampoo en blikjeswaren uit de doos. Keerpunt vraagt zich af of we nu weer tot dit niveau zijn vervallen. Zijn de mensen die werken bij de pakkettendiensten, zo diep gezonken dat ze zich nu schuldig maken aan pure diefstal? Op zo een manier gaat men niets meer per zeepost willen versturen, want deze gasten kunnen met hun lange vingers niet afblijven van andermans spullen.