Een stonfutu is niets anders dan een hele korte pilaar waarop vaak de kleinere houten huizen destijds in ons land werden gebouwd. Op sommige plaatsen in het oude gedeelte van onze hoofdstad en in de districten, zijn deze woningen nog te zien. In de districten en vooral bij de plantagehuizen, zijn de stonfutu’s langer en dikker uitgevoerd. Maar ‘stonfutu’ betekent ook ‘steun en toeverlaat’ in het Sranangtongo en binnen de politiek is een ‘stonfutu van de partij’, niets anders dan een keihard lid of sympathisant. Zo heeft elke politieke partij de zogeheten ‘stonfutu’s’, die vaak hun hele leven trouw blijven aan de organisatie. Er moet heel wat fout gaan en veel teleurstelling bij de stonfutu optreden, wil deze de partij de rug toekeren en zijn of haar heil elders zoeken. Het komt niet zelden voor, dat stonfutu’s zwaar onder de indruk geraken van de partijleider en zijn beloften die vaak genoeg niet ingelost worden en daardoor de teleurstelling overneemt. In de afgelopen jaren hebben veel zogenaamde stonfutu’s uit zware deceptie, hun geliefde partij en leider verlaten. De vele beloften werden niet ingelost en het was zelfs zo, dat men er sociaal-maatschappelijk zwaar op achteruit is gegaan. Overloop en ook nog demonstratief, hebben we allemaal gezien. Velen verlieten de partij in stilte, maar anderen gaven er juist ruchtbaarheid aan. Bij de paarse partij hebben we de afgelopen jaren een opmerkelijke deceptie meegemaakt, waarbij men gewoon de organisatie de rug heeft toegekeerd. Er is veel beloofd, maar weinig gerealiseerd en de verarming heeft toegeslagen op een manier die de partij-aanhang niet had gedacht of verwacht. Nog vijf erbij en nog zwaarder katibo heeft men ondervonden. Werkloosheid, hoge inflatie, koopkrachtverslechtering en achteruitgang in het hele land. Wat veel stonfutu’s van paars ook ernstig hindert, is het feit dat bepaalde partijbonzen zich zwaar hebben verrijkt en dat ook overduidelijk demonstreren, terwijl het overgrote deel van de samenleving alleen achteruitgang heeft gezien. Een doekje voor het bloeden, vindt men het verdelen van pakketten aan armlastigen. Velen konden het voor 2016 nog wel redden met hun baan en salaris en daar is nu juist grote verandering in gekomen. En die verandering heeft alleen misère tot gevolg gehad. Pakketten brengen voor zeer korte tijd verlichting in een gezin, maar zijn geen oplossing voor het chronisch gebrek aan geld. Geld dat hard nodig is om zelf je voeding naar keus te kunnen bekostigen. Niemand zit te wachten op twee baantjes om in zijn levensonderhoud te voorzien. En nog minder op inkomsten die toch niet voldoende zijn om van te kunnen leven. En juist voor die situatie heeft dit kabinet gezorgd, waarbij velen nu in katibo leven. En omdat men anders gewend is geweest voor 2010 onder Venetiaan en Telting, is de huidige toestand niet acceptabel. De paarse partij heeft bergen beloofd, maar aan het einde van haar tweede termijn, laat ze armoede en verpaupering, een berg aan lokale en buitenlandse schulden, een ernstig verslechterde gezondheidszorg en een welig tierende corruptie achter. En juist daarom lopen de stonfutu’s weg en als de broodnodige stonfutu’s wegvallen, blijft er niets anders over dan een wankel en uiteindelijk omvallen van het politieke huis.