Het is zo langzamerhand goed bekend, dat veel jeugdigen en zelfs heel jonge kinderen door de financiële nood waarin ouders, verzorgers of alleenstaande moeders in de afgelopen jaren zijn komen te verkeren, onbewaakt thuis worden gelaten met alle gevaren van dien. Het is geen onbekend fenomeen dat Suriname veel alleenstaande moeders kent die moeten zwoegen om hun kroost nog een redelijk bestaan te kunnen geven. Vaak moeten deze Sranangma’s meerdere baantjes hebben om met veel moeite brood op de plank te kunnen brengen. Door de crisis die vanaf begin 2016 heerst en de enorm toegenomen prijzen in de winkels, hebben deze ouders en verzorgers het aanzienlijk zwaarder gekregen. Kinderen staan door afwezigheid van de verantwoordelijken in een gezin, aan enorme gevaren bloot en dat is de afgelopen week glashard tot uiting gekomen, toen maar liefst vijf kinderen omkwamen in een brandende woning. Omwonenden en de brandweer konden niet voorkomen dat de kinderen in de vlammenzee stierven. De ouders of verzorgers waren er niet en hadden hun kroost uit nood alleen thuis achter moeten laten. Vreselijke toestanden die alleen maar erger zijn geworden door de crisis en de daarmede gaande financiële misère waarin men is komen te verkeren. We kunnen dan allemaal wel medeleven tonen, de coalitionelen en oppositionelen hebben ook hun medeleven betoond en steun toegezegd, maar dat is allemaal mosterd na de maaltijd. Het leed is vooral bij de nabestaanden niet te overzien en dat allemaal, omdat Suriname zodanig is afgegleden, dat mensen door pina gedreven, hun kroost onbeheerd en onbeschermd moeten achterlaten. Kroost dat zeker onder normale omstandigheden met goed verdienende ouders of verzorgers, onder de hoede van hen zou kunnen blijven. Elke regering die na mei 2020 aan de macht komt in dit land, moet er dan ook alles aan doen om de sociaal-maatschappelijke en financiële positie van Surinamers in de armste woongebieden, aanmerkelijk te verbeteren. En dat doe je zeker niet door mensen te blijven koppelen aan voedselpakketten. Deze groep zwaar verarmde landgenoten heeft een goed en waardevast loon nodig dat hun een gezonde koopkracht garandeert. Alle andere alternatieven zijn naar de mening van Keerpunt, slechts lapmiddelen waar niemand echt iets mee opschiet.