Verdienen we op maandbasis genoeg aan onze deviezen opbrengende exporten om de economie van dit land redelijk goed draaiende te houden? Als we het hebben over onze exporten die als legaal geregistreerd staan en waar we ons eigenlijk op moeten concentreren, dan kan de vraag naar onze bescheiden mening met ‘’nee’’ worden beantwoord. Uit deze exporten die het resultaat zijn van onze lokale productie, worden niet voldoende deviezen verdiend. En toch zijn we tot nog toe erin geslaagd om met de voorhanden zijnde deviezen de benodigde importen te financieren. Hoe zou dat nou komen, dat het ons toch nog lukt? Nou, het antwoord is niet zo moeilijk. Suriname heeft namelijk al jaren een informele sector waar heel veel geld in rouleert en die natuurlijk als illegaal kan worden aangemerkt. In deze sector wordt geld verdiend dat dan wordt ingezet om de gaten die ontstaan bij de financiering  van veel importproducten, te dichten. Dus de Surinaamse economie wordt niet drijvende gehouden door een verhoogde productie en export, maar door duistere praktijken die natuurlijk ook veel geld opleveren. Het behoeft al lang geen uitvoerig betoog meer waar dit geld uit de informele sector aan verdiend wordt. Een deel van dit niet geregistreerde geld dat chartaal wordt aangevoerd, komt voor een deel uit de buurlanden, Guyana (dollars), Frans-Guyana  en Nederland (euro’s) en het andere deel wordt verdiend binnen het circuit van de grensoverschrijdende misdaad c.q. de drugshandel.  Het is al lang geen geheim meer, dat Suriname via bepaalde in de laatste 20 jaar opgezette structuren, een notoir witwasland geworden is dat al lang in de kijker van het buitenland is komen te verkeren.  En juist omdat men in het buitenland er zo van overtuigd is geraakt dat wij op een aanstootgevende wijze crimineel bezig zijn en dat een overheid zaken gedoogt, raken wij steeds verder in de problemen.  En omdat we niet op een externe planeet leven en deel uitmaken van de planeet aarde, eist het buitenland thans verandering in de benadering van onze autoriteiten voor wat betreft de bestrijding van het witwassen van crimineel verkregen geld en de financiering van het internationaal terrorisme. Opvallend is dat Suriname jaren achtereen in gebreke is gebleven  zich te houden aan hetgeen afgesproken is binnen de Caribbean Financial Action Task Force, CFATF, waar het ook deel van uitmaakt en zich aan heeft gecommitteerd. Er zijn veertig punten waar Suriname volgens het overeengekomen binnen de CFATF zich aan zal moeten houden, anders komen we binnen de  kortste keren in grote problemen, alvast voor wat betreft girale transacties binnen het bankwezen met het buitenland. We hebben veel te veel te maken met drugshandel en doorvoer van voornamelijk cocaïne en het witwassen van crimineel verkregen geld dat het buitenland deze betrokkenheid nog zal tolereren.  We hebben tot nog toe er een rommeltje van gemaakt voor wat betreft de naleving van de aanbevelingen van de CFATF en het heeft er heel veel van dat we opzettelijk jarenlang hebben getalmd om de aanbevelingen na te leven. Komt dat allemaal omdat  we een niet te verwaarlozen deel van onze importen door de jaren heen steeds hebben weten te financieren met middelen afkomstig van  lieden binnen de informele c.q. criminele sector? Ingewijden die over betrouwbare data beschikken, hebben voor wat betreft onze officiële exportcijfers en  opbrengsten,  ook de data in huis voor wat betreft de importen en de waarde neergezet in vreemde valuta. We ontkomen niet aan de indruk dat de informele sector voor wat betreft de financiering van deze importen, een grote vinger in de pap heeft.  En omdat men dat ook in het buitenland  cijfermatig heeft weten te achterhalen,  worden ons de duimschroeven momenteel aangehaald. Deze regering heeft niet langer een uitweg en wordt met ultimate geconfronteerd en zal zich aan de naleving van de aanbevelingen van de CFATF moeten houden. Ze zal met de dwangmatig opgelegde aanbevelingen op de tenen van haar niet onbekende lieden binnen de informele sector moeten gaan staan, hetgeen haar zeker niet in dank zal worden afgenomen. De andere optie is veel desastreuzer en houdt een zwaar financieel isolement van de Republiek Suriname in, hetgeen veel meer ellende voor de gehele samenleving tot gevolg zal hebben.