TELEURSTELLING EN EXIT

Het gebeurt al decennialang in de Surinaamse politiek dat partijgenoten en sympathisanten om voor hen bekende redenen, niet langer verbondenheid met een politieke partij gevoelen en dat ook kenbaar maken en vervolgens de organisatie de rug toekeren. In bepaalde gevallen gebeurt zulks door het hoofdbestuur een nette brief te doen toekomen en in weer andere gevallen geschiedt dat met ruzie en tal van verwijten en beschuldigingen over en weer. In onze politieke geschiedenis is het niet zelden voorgekomen, dat de politieke dissidenten besluiten alleen of in collectieve zin een nieuwe politieke partij op te richten of zich bij de aardsrivaal aan te sluiten. Het is verkiezingstijd en het is geen onbekend fenomeen dat bepaalde mensen een bepaald doel nastreven binnen de politieke organisatie. Weer anderen doen er alles aan goed onder de pannen te geraken, door middel van het bemachtigen van een goede plek op een kiezerslijst die zeker één zetel in het wetgevend orgaan zal opleveren. Bekleed je een dergelijke zetel lang genoeg, dan staat daar natuurlijk ook het lang begeerde pensioen tegenover. Nogmaals, er zijn tal van redenen waarom personen zich op een gegeven moment distantiëren van een politieke partij waaraan ze jaren achtereen hun krachten gegeven hebben. Een zeer verwerpelijk fenomeen binnen de Surinaamse politiek sinds de verkiezingen van 1987, is de politieke overloop c.q. het verraad dat plaats heeft gevonden door puur opportunisme en zware omkoperij. Gekozen parlementariërs en ook een hele politieke partij, zwichtten in 1996 voor het grote geld en werkten mede aan een regering waar het volk niet voor gekozen had. En vanaf dat moment heeft het fenomeen van politiek verraad zich als een kanker binnen ons politieke bestel genesteld en er eveneens toe geleid, dat duizenden door wantrouwen in politici, bij de stembussen zijn weggebleven in 1996, 2000, 2005, 2010 en 2015. Door de politieke onbetrouwbaarheid van bepaalde politici in Suriname die hoofdzakelijk werken voor het eigen- en groepsbelang, voelen velen zich niet langer aangetrokken tot de politiek en keren haar eerder de rug toe. Een bekend en afkeuringswaardig verschijnsel betreft de politieke slijmerds, die zich bij grote politieke partijen voegen; hun streven is er slechts op gevestigd na verkiezingswinst groot voordeel te hebben en dat meestal ten nadele van de samenleving, maar wel ten voordele van het eigen enge belang. Wanneer verkiesbare of herkiesbare posities op kiezerslijsten hen onwelgevallig uitkomen, breekt de hel los. Weer anderen wensen met hun groot geldvermogen een dusdanig grote invloed binnen de politieke organisatie te verkrijgen, dat wanneer zulks niet naar wens gaat, ze trachten de overloop van gekozen assembleeleden na de verkiezingen te bewerkstellingen om zo in een andere politieke constellatie toch nog groot voordeel te behalen. De verkiezingen van 2020 komen eraan, de gehele samenleving en vooral de kiezer moeten alert blijven, want de smeerlapperij zal ook dit keer niet achterwege gelaten worden en op de voorgrond treden. De belangen zijn namelijk levensgroot en dienen te allen tijde beschermd te worden. Ook de lieden die thans aan de macht zijn, zullen desnoods over lijken gaan om hun positie te behouden. Na de verkiezingsuitslag van 2020 en een voor hen minder gunstig resultaat, zullen de zetbazen wederom hun werk moeten doen om te bezien wie voor het grote geld, beloofde vergunningen, concessies en wat dies meer zij, zullen zwichten om zo het huidige bestel van verkwisting, verdere verrijking en corruptie, te kunnen continueren. Ze zijn niet zomaar zo innig bevriend met die usurpator in Venezuela.

More
articles