In Keerpunt hebben wij meerdere keren de aandacht gevraagd van de regering voor de problematiek van de dak- en thuislozen. Een twintigjarige studente is afgelopen week in de binnenstad aangevallen door een zwerver. Zij moest drie vuistslagen incasseren in haar onderbuik, omdat de zwerver, geheel ten onrechte, vond dat zij de weg belemmerde. Er is geen onderzoek gedaan naar het aantal dak- en thuislozen in ons land, maar het Bureau voor Dak- en Thuislozen en de Stichting Liefdevolle Handen, zeggen dat zij inderdaad een stijging hebben gemerkt in het aantal mensen dat hulp vraagt. Wat de reden is, is niet duidelijk. Waarschijnlijk heeft het te maken met de slechte economische situatie in ons land. Waren voor de crisis mensen nog geneigd een zwervend familielid op te vangen, tegenwoordig stellen ze zich noodgedwongen minder liefdadig op. Het is een nijpend probleem, maar de overheid kan haar ogen er niet voor sluiten. Zij dient maatregelen te nemen om ervoor te zorgen dat de veiligheid van de burgers gegarandeerd is. Maar in plaats van dat de politie bekend maakt hoe zij dit zal doen, geeft zij juist aan dat dit soort gevallen niet veel voorkomen. De dak- en thuislozen verstoren de openbare orde en dienen conform de politiestrafwet aangepakt te worden. Zwervers die plassen en poepen op straat is ook zo een grote ergernis. Ook zijn er onder dak- en thuislozen die naakt over straat lopen. Het is duidelijk dat deze mensen psychische problemen hebben. Zij horen niet op straat, maar in een kliniek waar ze indien mogelijk geresocialiseerd kunnen worden. Sociale organisaties doen hun deel door dak- en thuislozen van voeding en schone kleding te voorzien, zij kunnen zelfs een bad nemen, maar dit is niet voldoende om de mensen uit hun situatie te halen. Ook bij het Psychiatrisch Centrum Suriname, PCS, kunnen zij niet terecht voor opvang. Wachten wij tot het probleem groter wordt? Of wordt er niets gedaan, omdat deze mensen toch niet gaan stemmen.