Onze gezondheidszorg komt steeds verder in gevaar. Helaas worden er voor weinig problemen in dit land structurele oplossingen bedacht. Over het algemeen worden er ad hoc maatregelen getroffen die geen zoden aan de dijk zetten. Het ergste is dat de indruk ontstaat dat de verantwoordelijken niet doordenken en tevreden zijn met deze tijdelijke ‘oplossingen’. Vanaf december 2018 is er een tekort aan bloed in alle bloedgroepen. Het gevolg is dat er geen grote operaties kunnen worden uitgevoerd. De Bloedbank blijkt niet langer in staat om de gewenste hoeveelheden bloed te leveren aan de ziekenhuizen. Volgens een bron binnen het Academisch Ziekenhuis Paramaribo, wordt er niet eens 30 procent van het aangevraagde bloed geleverd. Toch zegt de minister van Volksgezondheid, Antoine Elias, dat het probleem niet groot is. Maar hij is het er wel mee eens, dat er een landelijke campagne moet worden opgezet, zodat er zich meer donoren aanmelden, want met 100 extra donors, zou het probleem worden opgelost. Maar als Keerpunt het goed begrijpt, komt de Bloedbank nu ongeveer 50.000cc aan bloed tekort, want per persoon wordt er 450 ml of 470 ml bloed afgenomen, afhankelijk van de lengte, het gewicht en het geslacht van de donor, en wel maximaal vier keer per jaar. Waarom doneren minder mensen bloed aan de bloedbank? Er moet een bewustwordingscampagne worden georganiseerd, zodat men begrijpt waarom bloed doneren belangrijk is. Want bloeddonoren zijn vrijwilligers, ze zijn niet verplicht te doneren en niemand kan elkaar iets verwijten. Als iemand bloeddonor wil worden, dan doet hij dat. Als individu ben je vrij in die keuze. De mens beseft vaak niet hoe ernstig bloedtekort binnen de gezondheidszorg is, totdat het jou of een familielid overkomt die snel bloed nodig heeft. Er zijn ook mensen die graag bloed willen geven, maar hun financiële en fysieke toestand laten het niet toe. Want om een bloeddonor te zijn, moet je gezond zijn en daarvoor moet je ook goed/gezond eten en een ziektekostenverzekering hebben waarbij je optimaal naar de dokter kunt om medicijnen te halen. Het laatste is helaas niet voor een ieder mogelijk, want veel medicijnen zijn niet meer beschikbaar voor alle verzekerden, tenzij zij het uit eigen zak betalen. De doorsnee Surinamer probeert te overleven en kan momenteel de maandelijkse kosten net dekken met wat hij verdient. Daarnaast is er vanwege de economische situatie, ook een extra druk ontstaan op het werk- en leefschema, waardoor mensen op verschillende manieren een inkomen vergaren, hierdoor is er geen ruimte om naar de Bloedbank te gaan. Naast bloedtekort, is er nu ook een tekort aan medicamenten. Uit zeer betrouwbare bron heeft Keerpunt kunnen vernemen, dat ziekenhuizen momenteel nog steeds niet over de nodige financiële middelen kunnen beschikken om de apotheek van het ziekenhuis tijdig adequaat te kunnen bevoorraden met de nodige medicamenten. Momenteel worden er alleen medicamenten besteld voor beddenhuispatiënten, want die hebben op dit moment prioriteit. Alle extra medicijnen worden besteld aan de hand van de vraag. Dus over een bestaande ‘reserve voorraad’ kan er absoluut niet worden gesproken. Deze financiële middelen moeten beschikbaar gesteld worden door het ministerie van Financiën, want dat is verantwoordelijk voor het algemeen financieel-economisch beleid en de overheidsfinanciën. Het voormelde zorgt er onder meer voor, dat onze gezondheidszorg steeds verder verloedert en dat allemaal door het slechte beleid van deze overheid.