Districtsraads (dr)- en ressortraads (rr)-leden van Suriname, krijgen per eind november een verhoogde schadeloosstelling. De maandelijkse vergoeding van de dr is opgevoerd naar SRD 1.825 per maand, terwijl die van een rr-lid nu SRD 1.255 per maand bedraagt. Dit heeft minister Edgar Dikan van Regionale Ontwikkeling per brief meegedeeld aan de diverse districtscommissarissen. Ook ontvangen ze twee maanden twk (over september en oktober) in november. Deze verhogingen komen naar aanleiding van de 25 procent loonsverhoging die overheidsambtenaren hebben gekregen in september. Het is echter opvallend dat de dr- en rr-leden zo snel in aanmerking komen voor een verhoging met terugwerkende kracht. Andere instellingen en groepen pleiten al maanden voor een verhoging die hen toekomt, maar die ze nog niet kunnen ontvangen. Opvallend is dat wanneer het gaat om personen die rechtstreeks verbonden zijn met de regering, zaken heel snel in orde worden gemaakt. De gepensioneerden in overheidsdienst wachten al maanden op een verhoging die ze is toegezegd. Na heel lang wachten maakt de regering op aandringen van Eugene van der San, er werk van, maar het blijkt dat een deel van de gepensioneerden, aangesloten bij de Bond Belangen Behartiging Gepensioneerden uit Overheidsdienst (BBGO), geen verhoging zal krijgen. Volgens de BBGO-voorzitter Renate Wouden, heeft de hele groep een verhoging van 500 SRD gehad, zoals beloofd, maar niet een ieder komt in aanmerking voor de pensioenverhoging van 25 procent. Leden moeten contact opnemen met het pensioenfonds om precies te weten als zij in aanmerking komen voor de verhoging. Terwijl de gepensioneerden uit overheidsdienst moesten staken om te krijgen waar zij recht op hebben, hoefden de dr- en rr-leden dat niet te doen om hun verhoging te krijgen. De regering heeft ook geen problemen met de financiën, omdat het vaak ook gaat om partijloyalisten. Als die in opstand komen of de partij de rug toekeren, zullen er grote problemen komen. Maar als het gaat om groepen die weinig druk kunnen uitoefenen, dan ligt de zaak anders. Die groepen moeten veel geduld hebben. Denk maar aan de mensen met een beperking die al heel lang pleiten voor de verhoging van hun financiële uitkering.