In het laatste kwartaal van 2010 werd de bevelhebber van het Nationaal Leger, de kolonel Ernst Leo Mercuur, naar het ministerie van Defensie geroepen door minister Lamure Latour en op zeer onelegante wijze werd meegedeeld dat hij in februari 2011 moest overdragen aan kolonel Hedwig Gillard. De manier waarop het onderhoud plaatsvond, kan als zeer ongegeneerd worden bestempeld.

Er moest een andere wind gaan waaien binnen het Nationaal Leger, een wind die achteraf als niet anders dan desastreus bestempeld kan worden. Gillard kreeg het vaandel overgedragen, maar slaagde er niet in naar tevredenheid van ondergeschikten als opperbevelhebber te functioneren.

Hij werd dan ook op een zeer denigrerende wijze zijn congé gegeven en hij moest zich in de grote zaal van de Memre Buku Kazerne afmelden. Op de benoeming van zijn opvolger werd gelijk kritiek geleverd, omdat het niet om een gevechtscommandant ging, maar een verbindingsofficier die nooit het commando had gevoerd over een peloton, compagnie, bataljon of de functie van commandant Landmacht had bekleed.

De korporaal die deze kritiek leverde in het bijzijn van de opperbevelhebber, werd gelijk afgevoerd en verbleef voor langere tijd in het gevang. Later werd de man ontslagen en stapte hij vervolgens naar de ambtenarenrechter.

Deze stelde hem in het gelijk waardoor hij zijn werkzaamheden zou mogen hervatten. De pesterijen aan het adres van korporaal S. gingen naar verluidt nog enige tijd door. We zijn inmiddels jaren verder en er is veel mis binnen de hiërarchie van het Nationaal Leger. De majoor K. die geruggesteund wordt door de bewindsman op Defensie, maakt en breekt binnen de kazerne aan de Verlengde Gemenelandsweg en heeft de mogelijkheid zelfs hoger in rang gestelde officieren te desavoueren. De man heeft binnen de grootste gewapende macht zijn eigen legertje gevormd dat onder de naam Faya Blo opereert. Militairen die onder majoor K. opereren, ondersteunen de politie, maar worden ook voor vreemde bewakingsdoeleinden ingezet bij particulieren en zelfs bij belanghebbende concessionarissen binnen de goudsector.

Deze militairen moeten de goudconcessies bewaken en krijgen daarvoor een kleine beloning. De grootste financiële tegemoetkomingen verdwijnen in de annalen van de leiding van Defensie. Volledig stukgemaakte structuren heeft het Nationaal Leger thans mee te maken en de wapens van staat worden ingezet en misbruikt voor zaken die totaal en absoluut niets te maken hebben met de grondwettelijke taakstelling van de grootste gewapende macht die de nationale soevereiniteit en de territoriale integriteit van dit land dient te bewaken en beschermen.

Wanneer er thans geschoten wordt met een wapen van de staat op een partijcentrum van een politieke partij die als gevaar wordt gezien door de grootste regeringspartij, dan kan het een ongeval betreffen maar het kan ook de zoveelste vorm van politieke intimidatie inhouden. De vraag die ook meteen rijst, is wat doen militairen als bewakers in een restaurant? Nou, wij weten het antwoord maar al te goed en de majoor K. zou eigenlijk tot in de finesses moeten vertellen hoe de vork in de steel zit en wie er uiteindelijk veel beter van wordt. Ook binnen het Nationaal Leger hebben corruptie en nepotisme zich weten te vestigen en dat zal voorlopig nog wel zo blijven als de opperbevelhebber niet ingrijpt en de nodige mutaties doorvoert.

Al was het maar om te laten zien dat hij er part noch deel van is.