We kennen allemaal wel die minister of ander hooggeplaatste die een familielid of kennis helpt aan een baan bij de overheid. Nu is er niets mis mee als iemand wil werken en zijn brood op een eerlijke manier kan verdienen. Maar wat gebeurt er als de persoon geen kaas heeft gegeten van de functie die hij of zij moet bekleden? Wat gebeurt er als de persoon qua kennis en kunde niet bevoegd is om een bepaalde functie te bekleden? Van dit soort figuren zijn er genoeg voorbeelden binnen het overheidsapparaat en assemblee. Ook binnen de Raad van Commissarissen van onze staatsbedrijven kom je dit soort trawanten tegen. Triest is het, als je de taakomschrijvingen van deze mensen met een vergrootglas zou bekijken. Het is daarom een feit dat de toezichthoudende instanties bij lanti, niet optimaal kunnen functioneren, omdat er mensen zitten die absoluut niets weten van de instantie zelf! Een bankmedewerker kan bijvoorbeeld niet zomaar R.V.C. lid worden van een ziekenhuis, omdat haar oom toevallig minister is geworden. Come on mensen! Wat weet deze bankmedewerker van de medische wereld af om op adequate wijze haar rol te kunnen vervullen in een R.V.C. van een ziekeninstelling? Niemand kan Keerpunt wijs maken dat dit soort “regel” baantjes tot een efficiënte en effectieve bijdrage zullen kunnen leveren bij instanties binnen het overheidsapparaat. Als je niet voldoende bent geschoold t.a.v. deze organisatie, kan je onmogelijk de taak als lid van een R.V.C. goed uitvoeren. Maar zoals de kop van dit artikel luidt: het is allemaal gewoon weer een kwestie van politiek gekleurde bevoorrechting.