Surinamers wonen en werken al decennialang in Ne-derland om zich verder te ontwikkelen en op een waardige manier hun steentje bij te dragen aan de Neder-landse maatschappij maar dat betekent niet dat zij hun roots zijn vergeten. Suri- Nederlanders zijn altijd trots op hun roots. In dit artikel maakt u kennis met een arts, die ook altijd nog een bijdrage wilt leveren aan Suriname. Er is een groeiende groep jonge Surinaam-se artsen vandaar dat De West een groep artsen in een portrettenserie aan het woord wilde laten om zodoende de Surinaamse jeugd te inspireren om het beste uit zichzelf te halen en hun dromen na te jagen. Middels deze serie willen jonge artsen, Surinaamse jongeren inspireren. Maak in dit artikel kennis met Christine Rink, zij is 28 jaar en arts-assistent chirurgie:

“Ik ben sinds augustus 2017 werkzaam als arts-assistent chirurgie in het Spaarne Gasthuis. Wat ik erg leuk vind aan mijn werk is de diversiteit: van kleine botbreuken of wonden naar patiënten met complexe problemen. Een ander interessant en niet te vergeten onderdeel van mijn werk, zijn de operaties. In mijn huidige functie is daar weinig tijd voor ingepland, maar als ik de mogelijkheid heb, dan kijk ik graag mee op de operatiekamers. Mijn ambitie is om chirurg te worden. Waarom? In de chirurgie zie je vaak een snel en positief resultaat van je werk. Het is een praktisch vak waarbij je veel met je handen werkt. Helaas kom je soms voor teleurstellingen te staan, daar zal ik mee moeten leren omgaan. Verder gaan de ontwikkelingen heel hard, zowel op medisch als technologisch vlak, denk bijvoorbeeld aan robotchirurgie die steeds meer toegepast wordt. Verder hebben mij vriend en ik samen als doel in het leven, dat we in de toekomst iets willen opzetten voor kansarme kinderen. Waar en wanneer precies moeten we nog uitvogelen, daar zullen we tijd voor moeten nemen.”
Verder vertelt Christine: “Iedereen die mij kent, die weet dat familie en vriendschap de belangrijkste dingen zijn in mijn leven. Mijn familie heeft mij altijd gesteund in het bereiken van mijn doelen (doen ze nog steeds), daarnaast kan ik zeggen dat ik een paar hele goede vrienden heb, die ik ook als mijn familie beschouw en waarop ik altijd kan rekenen. De waarden die ik heb meegekregen van mijn familie zijn: geloof in jezelf, doelen nastreven, niet vergeten waar je vandaan komt, altijd jezelf zijn, zorgzaam zijn, respectvol zijn naar anderen, delen wat je hebt. Deze waarden neem ik mee en leef er zelf ook naar.
Voor Christine is haar moeder haar grote voorbeeld. “Ze is een oprechte, lieve en hardwerkende vrouw, die altijd klaar staat voor iedereen. Het was voor haar als alleenstaande ouder niet altijd even makkelijk, maar ze heeft altijd alles gedaan om haar kinderen een goede toekomst te geven en ik ben haar eeuwig dankbaar daarvoor. Mijn moeder is ook erg zorgzaam, ik weet niet beter dan dat ik ook eten mee moest nemen voor de kinderen die minder hadden op school en dat we om de zoveel tijd een pleegbroer of -zus hadden.”
Christine is ook erg close met haar zusje: “Ik voel mij diep verbonden met mijn zusje, ze betekent heel veel voor me. Ze is dertien jaar jonger en toen zij in ons leven kwam, was het als een droom die uitkwam. Ik wilde namelijk altijd al een zusje. Zij woont nu bij mij in Amsterdam en dat gaat ontzettend goed. We doen leuke dingen samen, zoals naar de film gaan en op vakantie gaan. We kunnen over van alles en nog wat praten”.
Christine zegt dat zij inspiratie haalt uit bekende personen, zoals Martin Luther King en Rosa Parks die hard hebben gestreden voor gelijkheid, maar ook hardwerkende jongeren zijn voor haar een inspiratie. “Mensen die keihard werken om hun doelen te bereiken en een goed voorbeeld zijn voor de jeugd.”
Tot slot zegt Christine, “Het beste dat mij is overkomen, is mijn lieve vriend. Hij is een harde werker en doorzetter, die ook zijn doelen nastreeft. Hierin passen wij goed bij elkaar. Hij steunt mij onvoorwaardelijk in mijn werk en mijn ambities (en omgekeerd ook). Daarnaast kunnen we elkaar uitdagen om het beste uit elkaar te halen en is hij kritisch genoeg om me een spiegel voor te houden.”