In De Nationale Assemblee werd onlangs de Anticorruptiewet met een ruime meerderheid aangenomen. Jarenlang is erover gesproken en nu eindelijk werd de wet na doorvoering van een aantal amendementen goedgekeurd en zal over enige tijd in werking treden. De wet moet een aanvulling betekenen op onze huidige strafwet, die naar onze mening al ruim voldoende mogelijkheden bood om corruptie, indien bewezen, aan te kunnen pakken en schuldigen te vervolgens en berechten. Tijdens de regering Venetiaan gingen minstens twee ministers de bak in nadat corruptie en andere strafbare feiten waren bewezen. De Anticorruptiewet moet een steviger handvat aan de justitie bieden om corruptie te kunnen bestrijden. Of dat in de praktijk zal lukken, valt nog te bezien, gezien het feit dat bepaalde mensen met grote politieke invloed altijd wel een manier vinden of weten te bedenken om uit handen van de justitie te blijven. Een belangrijke vervolgingsambtenaar die al enige jaren met pensioen is, zei eens tegen Keerpunt, dat Suriname voor wat betreft de corruptie, als een land in ontbinding kan worden beschouwd. De man had een heel goed overzicht met betrekking tot wat er allemaal aan strafbare handelingen in dit land werd gepleegd, maar bleef onmachtig op te treden wegens de grote politieke invloeden en de opgeworpen blinde muren, die toen ook al golden en waarbij de grootste misdadigers, ook die van platte moord, kans zagen straffeloos te blijven. We hebben dan nu wel een Anticorruptiewet, maar we zullen zien wat de controle op de naleving van deze wet ons als land en volk zal opleveren in de komende tijd. Dat corruptie en pure diefstal en heling ons niet onbekend zijn in dit land, blijkt wel uit het feit dat gedurende de revolutie van Bouterse 1980-1987 en de transitieperiode naar een burgerbestuur, er in West-Suriname een stalen Baileybrug over de Kaboerikreek werd gedemonteerd , vervolgens met medewerking van plaatselijke criminelen werd gestolen en naar Guyana vervoerd. De brug werd daar aan een heler verkocht en over een kreek geplaatst. Tot op heden doet de oeververbinding die Suriname toebehoort, daar dienst. Nimmer hebben opeenvolgende Surinaamse regeringen moeite gedaan om de stalen oeververbinding terug naar ons land te krijgen. En het is naar verluidt niet bij die ene brug over de Kaboerikreek in West-Suriname gebleven . Vernoedelijk had de Guyaanse heler nog behoefte aan nog een brug, want hij kreeg onder dit regiem nog een Bailey van wel 30 meter aangeleverd. Het gaat in deze om de brug die in de jaren ‘70 van de vorige eeuw was gelegd over de Boven-Commewijne en wel bij de plaats Java. De stalen oeververbinding had aan weerszijden van de waterweg opritten van hout. Tijdens de binnenlandse strijd tussen het Jungle Commando en Brunswijk, werd de brug beschadigd en kantelde in de rivier. De opritten werden door brand verwoest. Jaren gingen voorbij en de situatie ter plekke bleef ongewijzigd, totdat er na 2010 een autorally zou worden georganiseerd en men de Boven-Commewijne bij Java moest zien te overbruggen. Met een ponton werd de Baileybrug opgetakeld en kon men er weer tijdelijk overheen rijden. Niet lang daarna werd de Baileyconstructrie gesloopt en naar Paramaribo vervoerd waar het gevaarte werd geplaatst op het emplacement van een het aannemersbedrijf K. Daar bleef het nog enige tijd liggen alvorens het door corruptieve elementen naar Guyana werd vervoerd en daar weer in elkaar werd gezet over een rivier. De brug werd gewoon gejat en verpatst aan de Guyanezen en waar ging de opbrengst naartoe. Men moet ons niet komen uitleggen dat een dergelijke levering van een stalen oeververbinding aan Guyana, niet bekend is bij de autoriteiten. We praten over de bestrijding van corruptieve, maar kunnen zelf niet in de zon staan, bang dat de boter ons de oren in loopt. Men heeft de afgelopen zeven jaren zo vreselijk gestolen en de diefstal zal echt niet stoppen. Alleen is men gewoon veel sluwer en slimmer geworden bij het plunderen van het volksvermogen.