ARROGANTIE DOOR MACHT

De Nationale Assemblee  is ons hoogste college van Staat en behoort het volk door zijn leden te vertegenwoordigen.Gevoeglijk mag dan door het volk verwacht worden dat de leden wetgevers in dit college haar te allen tijde representeren en hun belangen behartigen. Wat we echter steeds meer en meer waarnemen, is dat leden niet zozeer geïnteresseerd zijn in het behartigen en beschermen van de belangen van de kiezers, maar erop uit zijn slechts bepaalde zeer enge belangen van een partij en haar leiding te beschermen. De belangen van de gemeenschap zijn de laatste tijd zeer duidelijk ondergeschikt geraakt. Op zeer aanstootgevende wijze wordt er gedaan aan gelegenheidswetgeving en dat allemaal ter bescherming van één man die deel uitmaakt van de uitvoerende macht en weer op een ander moment werkt men tot diep in de nacht om een wetgevingsproduct goed gekeurd te krijgen om twee politieke verraders binnen het college te kunnen houden. Tegen beter weten in stemmen volksvertegenwoordigers  voor dergelijke gelegenheidswetgeving en daardoor maken ze ons zowel lokaal als internationaal te schande. In april 2012 werd onze constitutie op flagrante wijze geschonden door de  NDP-coalitie binnen DNA  en daar is ook nu geen eind aan gekomen. Met het doordrukken van een artikel 148 uit de Grondwet, terwijl er op geen enkele wijze een  dreigend gevaar voor de natie bestond, heeft de regering Bouterse wederom bewezen wanneer het haar goed uitkomt de Grondwet te kunnen en willen schenden. Ze kreeg daarbij ook nog de medewerking van een stel coalitionele ja-knikkers in de volksvertegenwoordiging die naar de mening van velen, slechts geïnteresseerd zijn in de maandelijkse vergoeding en emolumenten die verzekerd zijn zolang ze maar akkoord gaan met zaken die bij velen afschuw opwekken.  Het is allang niet meer zo dat men rekening houdt met de bezwaren die door de oppositie in het parlement  te berde worden gebracht. Op zeer demonstratieve wijze worden zaken doorgedrukt nadat op de achtergrond er directieven zijn gegeven vanuit een bepaald kabinet. Een goed voorbeeld is de absurde wijze waarop de wijzigingen werden aangebracht in de zogeheten Vuurwapenwet en daaraan gekoppelde tarieven die duizenden procenten hoger liggen dan de tarieven die dit jaar nog geldig zijn. Voorts is het zo, dat de leden van de coalitie in de assemblee nog veel te weinig wensen te beamen, dat het heel slecht in het land gaat en dat het volk tot de bedelstaf wordt gebracht. Men wenst niet te accepteren dat de prijzen in de winkels door de inflatie voor de meesten in dit land niet meer te betalen zijn. En als assembleeleden van de oppositie wensen te wijzen op wantoestanden, dan weet men geen verweer en zit men stompzinnig te lachen en tracht men de  gemaakte bezwaren te overstemmen.   Unu abi na makti nanga unu no wani yere noti, daar komt het op neer. Men vergeet dat de arrogantie van de machthebbers verstrekkende consequenties kan hebben, als men niet wil luisteren naar heel duidelijke signalen dat de onvrede er is en steeds groter wordt.  Als een lid entameert dat ouders en verzorgers het niet meer kunnen redden door de gestegen kosten van levensonderhoud en dat kinderen met een lege maag naar school gaan, dan dient men te luisteren en niet stom te zitten lachen en trachten de spreker belachelijk te maken. Wel is het zo dat de spreker zich breder moet oriënteren en zich niet moet vastbijten in een gebied waar hij toevallig vertrouwd mee is geraakt. De problemen  waar dit land en volk thans mee geconfronteerd worden, zijn zeer gevarieerd en dienen zo breed mogelijk geanalyseerd te worden om dan door goede argumentatie gepresenteerd te worden, daarna kan er gezamenlijk naar oplossingen gezocht worden. Elkaar door hoongelach bespotten en niet serieus nemen, zal de tegenstellingen tussen oppositie en coalitie alleen verder aanscherpen en niet zorgen voor rust in de samenleving. Arrogantie en ongefundeerde betweterigheid zullen zeker geen oplossingen tot gevolg hebben en dat dienen vooral de coalitieleden in DNA goed te beseffen.  Aanhoudend een beleid verdedigen dat niet deugt en tot nog toe geen ontwikkeling in dit land  tot gevolg heeft gehad, zal uiteindelijk in een afstraffing vanuit het electoraat sorteren.

More
articles