We weten allemaal wat president Desi Bouterse in augustus 2010 zei toen hij het ambt van staatshoofd aanvaardde. Hij kondigde een kruistocht AAN tegen corruptie. Wie de geschiedenis een beetje kent van de welbekende kruistochten uit de geschiedenis, komt er al gauw achter dat de kruisvaarders niets heel lieten tijdens hun missies. Alles op hun weg werd vernietigd. Deze indruk hadden wij ook toen die kruistocht werd aangekondigd. Nou, wij en met ons duizenden, kwamen bedrogen uit. Er werd eerder een corruptief beleid gevoerd dan dat dit verschijnsel met wortel en tak werd uitgeroeid. In de Corruptie Perceptie Index staan wij er al twee edities beroerd voor. Mooier nog, we gaan geen stap vooruit. Uit niets blijkt dat er daadwerkelijk pogingen worden ondernomen om de situatie te keren. Met een score van 36 punten is Suriname het op drie na meest corrupte land in het regionale blok. Mondiaal staat het land op de 88ste plaats op de Corruptie Perceptie Index 2015 van corruptiewaakhond Transparency International. Het jongste jaarrapport is woensdag uitgekomen. Het meest corrupte Caricom-land is Haïti met een score van 17 punten, gevolgd door Guyana (29) en de Dominicaanse Republiek (33). Zeven Caricom-landen scoorden lager dan vijftig punten. In de context van het uitgekomen rapport wordt corruptie gedefinieerd als illegale activiteiten die opzettelijk verdoezeld worden en slechts door schandalen, onderzoek of strafvervolging aan het licht komen. Uit deze gegevens blijkt, dat Suriname dus niets, maar dan ook niets, heeft gedaan aan corruptiebestrijding. Sommige grappenmakers zullen weer zeggen dat het buitenland bezig is met een complot om onrust te scheppen in het land. Heeft het buitenland gemaakt dat corrupt zijn geworden? Heeft het buitenland ervoor gezorgd dat er bij de EBS en andere parastatale ondernemingen flinke nyangs zijn gemaakt.? Wij maken er zelf een potje van en beschuldigen nu anderen dat er bewegingen gaande zijn om het land te destabiliseren. Het erge is dat een groot deel van de massa ook nog al deze verhalen gaat geloven. De president belooft een heleboel, maar realiseert nauwelijk wat. Zijn aankondiging om corruptie aan te pakken, heeft als het ware averechts gewerkt. Er zijn heel veel gevallen waar geld is verdwenen en er geen strafzaak gaande is. Het lijkt wel alsof men erop los steelt, omdat men weet dat men of voor kort of helemaal niet achter de tralies gaat. Het gestolen geld hoeft toch niet teruggestort te worden. De hele kruistocht tegen corruptie is een fiasco geworden. Het is niet wat beloofd is. Terwijl wij onze mond vol hebben van het leren van gemaakte fouten, blijven wij toch op dezelfde voet doorgaan. Wij beseffen niet dat wanneer wij ons gedrag niet veranderen, wij internationaal sancties tegemoet mogen zien. De regering doet op dit stuk heel weinig hieraan.