– ‘Hotte boy’. Het assembléelid Tjin A Tsoi heeft met het nodige aan Hollywood-achtige regie en productietaferelen, de waarnemend PG verrast met een lijvig dossier over vermeende knoeipartijen en ernstige corruptie bij de Energie Bedrijven Suriname. Een ‘hot patato’ die nu op tafel van de onderzoeksvervolging, onder verzwaarde begeleiding kwam aanrollen en knap opzichtig werd gedeponeerd. Niemand kan daar meer omheen! Kijken wat er met die hete aardappel staat te gebeuren, in een periode, dat het Openbaar Ministerie al redelijk onder vuur is komen te liggen.

– ‘Judges’. De zogenoemde ‘rechters’ van het Inter-Amerikaans Hof voor de Rechten van de Mens, doen er inmiddels goed aan om zich degelijker te laten informeren en desnoods naar Suriname af te reizen om ter plekke waar te nemen, uit hoeveel ‘zeer grote bevolkingsgroepen’ de Republiek Suriname is samengesteld. Om vanuit hun aircokamertjes –in het verre land van vestiging– te willen bepalen, wat hier aan grondverdeling moet plaatsvinden, op basis van protocollen die voor andere landen met een of twee etnische groeperingen werden opgesteld, is terdege een zaak geworden die nooit zal kunnen worden geslikt of verteerd, door de totale Surinaamse samenleving. Niet nu…, en dus ook nooit niet!

– Maduro. Het exquise staatshoofd van Venezuela, onder wiens gezag, dagelijks de fundamentele rechten van de mens worden geschonden, wil van de secretaris generaal van Unasur gedaan krijgen, dat deze als zaligmakende mediator gaat optreden tussen Caracas en Washington DC. ‘Come again?’. Inderdaad, in een periode, dat de Cubaanse verhoudingen met/tot de bestuurders in Washington DC aan het verbeteren zijn, zal het isolement van Maduro extra voelbaar geraken. De straf omlaag gedrukte olieprijs, de sancties die vanaf December 2015 tegen Maduro’s regiem zijn doorgevoerd en additionele visumbeperkingen voor bepaalde Venezolanen…, dat allemaal bijt ernstig. ‘Maduro e tYa begi…, strak’. Bijna zou men denken, dat Herrie Herrie geen Internet-aansluiting heeft…, als men deze week, zo naar zijn geopolitieke onzin luistert en misschien straks ook nog Limbojaans moet gaan zitten kijken. Totaal buiten de orde en realiteiten geraakt. Speciaal voor Herrie Herrie’s bijscholing: http://www.bbc.co.uk/news/world-latin-america-31142684

– DNA. Vier vergaderingen in het parlement zouden volgens algemene verwachting, nog deze week worden gehouden. Een vooraanstaand lid van de oppositie verklaarde, dat de voorzitter van het college nu kenbaar maakt(-e), “de zinnigheid”, van: – vergaderen en dus het uitschrijven van vergadering te missen. Elo! 25 Mei 2015.

– Verstand. Wanneer mensen beginnen te babbelen over doodstraf…, heeft men het dan verstandelijk en objectief over de ‘doodstraf’ en/of de ‘tenuitvoerlegging’ daarvan, gevorderd en uitgesproken door een samengesteld gerechtshof waar gestudeerden en dus volwaardige magistraten zitting in hebben of heeft men het over omhooggevallen criminelen die er genoegzaam plezier aan beleefden, vanaf 25 Februari 1980 de Surinaamse mens te pas en te onpas met kogels of anderszins te doorklieven. Of heeft men het over zogenaamde bevrijdingsstrijders die er gewoonte van maakten om gevangengenomen dienstplichtige militairen, aan stukken te kappen en in vaten te Stoelmanseiland tot gisting aan te drijven? Of heeft men het over de primitieven onder een bepaalde groep die militairen tot de dood veroordeelden en hen op de brug van W(B)itagron, aan de Boven Coppename in brand staken. Was er op 08 December 1982 een zitting van een aangemelde ‘Bloedraad’ of helemaal niets…? Allerlei figuren vallen dezer dagen uit het behang, terwijl men niet eens goed weet, wat er allemaal tussen 25 Februari 1980 en het heden heeft plaatsgevonden. Er ook niet vies van zijn om voort te gaan, met het bedrijven van opportunistische partijpolitiek. Voorts niet schromen over lijken te gaan, van een of honderden Surinaamse medemens(-en) die zich niet meer kan/kunnen verdedigen/verweren. Als men de scholing mist en ook nog leiding denkt te kunnen geven aan eenmansinstituties/-facties, kan men beter de schuif helemaal dichthouden…, nog voor het meest onzinnige uit te kramen/flappen. Meer nog met de bekender ontvangen teksten, in het buitenland –door de meer en meest gefrustreerde(-n)– ‘dwingend neergeschreven’. Het lijkt steeds moeilijker geworden om de gruwelzaken dicht bij huis te houden en dus consultaties met de buitenlandse agent(-en), conform dienovereenkomstig aanstootgevende agenda’s, alleen maar te willen verhevigen in ‘woord – daad – geschrift’. Geïdentificeerde ernstig vervreemde PW-ers…, eigen!

– ‘Summa na yu, dan?’. Het zat eraan te komen, dat Cobi een blauwtje zou lopen, met zijn ernstig ‘buiten de pot sassen’. Cobi eist van V7-sympathisanten, dat zij niet op mensen of entiteiten moeten stemmen die geen ‘gedragscode’ hebben weten te onderschrijven. Lijkt op die moraalridders en andersoortig gevogelte van nog vreemder gesternte die uit Holland willen aankomen en mensen hier de les komen lezen (…), terwijl zij de aller-moeilijkste tijden daar veilig onder de ‘rook van Soestdijk’ wensten door te brengen. ‘We frede yere…!’. En dan nu hier komen leuteren en in alles ‘haantje de voorste’ willen zijn/worden. Veel meer nadat de boedels door de achterblijvers waren veiliggesteld, onderhouden en duurzaam aangewend. Intussen, lijkt Cobi stevig te zijn aangepakt en inmiddels duidelijk gemaakt, dat hij zijn gewenste ‘gedragscode’ zal mogen afzinken waar de zon weigert op te komen. Pijnlijk…, maar het kan eigenlijk in deze configuratie ook niet anders. Inderdaad…, allerlei zaken van minder duurzaamheid zijn uit het verwelkte behang van overzee komen tuimelen.

– Expat…! Nog zo eentje. De vermoedelijk Nederlandse jihadist die een aanslag pleegde in het Iraakse Fallujah, zou afkomstig zijn uit Amsterdam. Dat hebben betrouwbare bronnen aan het ANP bevestigd, na melding hierover door de NOS en RTV Noord-Holland. . Inlichtingenbronnen zouden dat aan de mediabedrijven bevestigd hebben.

– Fujimori. Suriname heeft geen enkele behoefte aan funeste Fujimori/Montesinos-opties of scenarios. Wie de noodstoestand in een gezond te houden democratie uitvaardigt, pleegt niet alleen een coup, maar meer nog ‘een autocoup’. Wat leverde die autocoup(-s), uiteindelijk de megalomane Fujimori in Peru op? Inderdaad! Hij werd een vluchteling, werd na weinig omhaal uitgeleverd en toen vereeuwigd als een nog maar weinig responsieve ‘jailbird’. Lees maar mee! 22 mei 2000. ‘Megalomane narcist’. “Fujimori is verslaafd aan de macht”. President Fujimori van Peru staat aan de vooravond van een mogelijke derde ambtstermijn. De achterdochtige autocraat lijkt niet van zins de macht vrijwillig op te geven…. Er is iets raars met de man. Als Alberto Fujimori lacht, bevriest zijn gezicht. De blik in zijn ogen is altijd waakzaam. Zijn grappen zijn nooit leuk. Als Alberto Fujimori danst, bewegen slechts zijn schouders mechanisch op en neer. Toespraken houden kan hij ook al niet. Na iedere twee zinnen valt hij stil. Dat alles is een probleem voor een president die op verkiezingstournee is. De laatste verkiezingscampagne was een onvoorziene onderbreking in het leven van Alberto Kenyo Fujimori, president van Peru. Fujimori houdt van plannen, besturen, linten knippen en bevelen geven. Regeren is zijn enige hobby. De kinderen zijn het huis uit, van zijn vrouw is hij gescheiden, vrienden heeft de president niet. Hij maakt lange uren achter de computer, eet zijn diner vanaf een presenteerblad bij het scherm en de late avond is voor overleg met adviseurs. Hij ziet zichzelf als de grote redder van Peru en duldt geen concurrenten om zich heen. De waarheid is dat hij tot drie maanden geleden niet had gedacht dat iemand hem van zijn troon zou kunnen stoten. De oppositiekrant La Republica legde afgelopen week ‘de dictator op de divan’. Drie psychoanalytici analyseerden de persoonlijkheid van de man die Peru heeft weten te verdelen in ‘fujifoben’ en ‘fujifielen’. Hij is een megalomane narcist, constateren zij. Koud en meedogenloos voor zijn opponenten. Stram in gebaren en ideeën. Een harde werker maar ook een autocraat die de macht niet vrijwillig zal opgeven, wantrouwig en gespeend van zelfkritiek. Ruim tien jaar geleden dook Fujimori, landbouwkundig ingenieur en zoon van Japanse emigranten, uit het niets op. Hij was een onbekende rector van een landbouwuniversiteit. Zijn collega’s wisten niet beter of hij wilde op termijn senator worden. Niemand gaf hem een kans: zonder partij en zonder veel geld. Zelf dacht de rector daar anders over. Als je een probleem scherp analyseert en een campagne goed organiseert, moet het mogelijk zijn president te worden, aldus de ingenieur jaren later. ‘Eerlijkheid, technologie en werk’, bedacht hij als leus voor zijn verkiezingscampagne. En aangezien hij geen partij had, maakte hij een eigen lijst: Cambio (Verandering) 90. Verandering, omdat hij aanvoelde dat Peruanen dat wensten. En 90 omdat Cambio alleen zo kaal stond. Familie en vrienden deelden pamfletten uit, zijn dochter maakte verkiezingsborden. Bij de Peruanen uit de Andes, voor wie Spaans de tweede taal is, viel Fujimori – die ook met een accent spreekt – goed. De rector was op het platteland bekend door een eigen radioprogramma over landbouw. Hij had de goed georganiseerde evangelische sekten mee en kreeg discrete steun van de zittende president (Alan Garcia), die de andere kandidaten niet kon luchten of zien. Zo kon het dat de elegante, wereldbekende en eloquente schrijver Mario Vargas Llosa met zijn kostbare campagne de verkiezingen verloor van een man in een windjack op een tractor. Opiniepeilers zochten naar een verklaring . Waarom gaven de Peruanen massaal hun stem aan zo’n onbekend figuur? Hij is eenvoudig, energiek en lijkt praktisch, aldus de meeste Fujimori-stemmers. Zijn partij, een verzameling onbekende gelukzoekers , werd de derde partij in het parlement. Fujimori ontbeerde een programma en politiek interesseerde hem eigenlijk niet. Hij had ook geen idee wie hij als minister zou benoemen. De geheime dienst souffleerde hem en verder ging hij af op zijn intuïtie. Fujimori luisterde, keek, noteerde driftig in een schrift dat hij altijd bij zich droeg en soms kreeg een spreker die hij ergens had gezien tijden later een uitnodiging om toe te treden tot zijn kabinet. De problemen van Peru waren groot: hyperinflatie, terrorisme, duizenden vermisten op het platteland (veelal vermoord door het leger) en een economische crisis. Toch werd er nooit gedebatteerd over beleid of was er sprake van een team, zeggen ex-ministers. Fujimori had zijn eigen koers en ministers rapporteerden altijd alleen aan hem. De segmentatie ging ver. Naast het formele kabinet bleek er een soort schaduwkabinet te zijn van geheime adviseurs die op onregelmatige tijden en met name in het weekeinde in het paleis rondliepen. Een ex-minister vergeleek Fujimori’s regeerstijl met schaken. Het gaat niet om consensus, maar om controle, zei hij. En om ruimte om je vrij te kunnen bewegen en tegenstanders en problemen, uit de weg te ruimen. Degene die Fujimori vanaf het begin bijstond is Vladimiro Montesinos, een geroyeerde legerkapitein en schimmige advocaat die drugshandelaren verdedigde en ook zelf van drugshandel wordt beschuldigd. Het kritische weekblad Caretas noemde Montesinos de Raspoetin achter de troon. Later werd dat gecorrigeerd : hij heeft meer macht dan Raspoetin. Montesinos reorganiseerde de geheime dienst en schoonde daarna de strijdkrachten op. Hij maakte Peru tot een verklikkersamenleving. Volgens de meest behouden schatting werken er tienduizend mensen voor de SIN, de geheime dienst, waarvan Montesinos de spin in het web is. De reden voor Montesinos’ grote macht is een van de enigma’s van Fujimori’s bewind. Chantage, veronderstellen velen . Montesinos zou papieren hebben waaruit blijkt dat Fujimori niet in Peru maar in Japan is geboren. Volgens de wet kan hij dan helemaal geen president zijn. De kwestie kwam drie jaar geleden in de publiciteit en is nooit opgehelderd. Fujimori is autoritair en daar is hij trots op. ‘Ik zal niet worden bijgezet in de galerij der democraten, maar wel in die van de efficiëntste politiek leiders’, zegt hij regelmatig. Hij roemt zijn alwetendheid. ‘Niets ontgaat me’. Hij is geobsedeerd door informatie. Voortdurend laat hij opiniepeilingen houden. Aan de hand van gespreksgroepen bepaalt hij zijn strategie. Jaren geleden liet hij een Amerikaanse journalist zien hoe hij in zijn Toshiba alles had opgeslagen. Van een inventaris van overheidspanden tot ideeën voor een papierfabriek, aantekeningen over een ziekenhuis in aanbouw en een lijst met parlementsleden die ‘fout’ gedrag hadden vertoond. ‘Ik tolereer dat niet’, zei hij. Geheimzinnigheid hoort ook bij Fujimori. Hij cultiveert zijn oosterse sfinxachtige uitstraling . ‘Een geheim tussen twee mensen is geen geheim’ werd een van zijn beroemde uitspraken. Zijn eerste verkiezingscampagne, de inval om de gijzelaars in de Japanse residentie te bevrijden en zijn latere machtsgreep, waren acties die Fujimori in stilte voorbereidde. Niet alleen omdat dat bij zijn karakter past, maar ook ‘omdat degenen die bij mij waren me niet serieus zouden nemen of bang zouden worden’, zei hij ooit. Maar de geheimzinnigheid is ook een vorm van paranoia die als een virus het hele staatsapparaat heeft aangetast. Journaliste Sally Bowen beschrijft in haar net verschenen boek The Fujimori File een afspraak die ze had met Fujimori’s broer. Het gesprek werd in het geheim gefilmd. De broer, jarenlang een adviseur tot hij door Montesinos op een zijspoor werd gezet , wilde de geheime dienst kunnen bewijzen dat hij niets had losgelaten. Als Bowen vertelt dat ze een boek over Fujimori wil schrijven, reageert de broer afwijzend. Het is te vroeg om Alberto’s rol in de geschiedenis goed te kunnen inschatten, zegt hij. Vervolgens vergelijkt hij de werken van zijn broer met de Franse Revolutie. ‘Na een eeuw was het nog steeds niet mogelijk de verdiensten van de Franse Revolutie te evalueren’. Zo ziet de president Zijn Werken ook. Fujimori liet eens een minisoap over zijn bewind maken. Titel: De drie jaren die de geschiedenis hebben veranderd. Het ‘Fujimorisme’ kreeg vaste vorm nadat de president Peru had ontdaan van alle nutteloze uitwassen van een democratie. Het begon in 1992 met een machtsgreep. Een coup door de zittende president was een nieuw fenomeen in Latijns Amerika. Fujimori ontbond het parlement en ontsloeg alle rechters. Op dat moment werd duidelijk wat de pijlers van zijn macht waren: de geheime dienst van Montesinos en de militairen. Fujimori voelde zich op zijn gemak met de militairen. Zijn eigen werkwijze, met scenario’s, simulaties en opdrachten, leek op die van hen. En de strijd tegen het terrorisme bood hem een welkom excuus om de militairen in het paleis te halen. De wereld keurde de machtsgreep af; de Peruanen waren in overgrote meerderheid (meer dan 80 procent) voor. Slechts na zware internationale druk riep Fujimori een grondwetgevende vergadering bijeen. In het later gekozen parlement had zijn partij de meerderheid. Het werd het begin van een verklede dictatuur. Wetten, controle-organen, rechters: alles zette Fujimori naar zijn hand. Hij creëerde de mythe van de Japanse inca. Opofferingsgezind was hij dankzij zijn Japanse ouders en vasthoudendheid en discipline had hij geërfd van de inca’s. De andere zorgvuldig geconstrueerde mythe is dat hij het terrorisme en de hyperinflatie heeft verslagen. Dat was niet alleen zijn verdienste. Maar het leverde hem vijf jaar geleden wel een herverkiezing op. Het is ontegenzeggelijk waar dat hij de held van veel armen werd. Hij nam hen voor zich in met concrete projecten. Een weg hier, een school daar. Want politiek is voor Fujimori als wiskunde. Meer onderwijs dus meer scholen. Moderniseren? Geef mensen een computer. ‘Ik houd niet van theorie. Ik ben een man van plannen’. Zo had hij ook zijn tweede herverkiezing gepland. De Peruaanse grondwet verbiedt het. Rechters die de bepaling wilden toepassen ontsloeg hij. Een referendum over de grondwet saboteerde hij. Waarom die obsessie voor de macht? Waarom niet nu een ander? Journalisten vroegen het Fujimori tijdens de campagne. Er was niemand die zijn werk kon overnemen, zei de president. Hij deed het uit plichtsbesef en liefde voor zijn land. Tot zover de buitenlandse pers op: 22 Mei 2000 te 00.00 uur V.K.

Justitia Pietas Fides MMDCLXXXIII