De toon is al gezet. Wij koersen allemaal richting de verkiezingen. En zoals wij van onderbroeken en ondergoed verwisselen, zo zien wij mensen van politieke partij veranderen. Noreen en Charles zijn er openlijk voor uitgekomen. Andere exponenten hebben ook hun oude huis vaarwel gezegd en hun toevlucht gezocht in een nieuw onderkomen. Nu zien we dat Shailendra een beetje boos is op zijn partij. Hij dacht even de stoere jongen te kunnen uithangen vanwege onvrede, maar heeft ook op zijn donder gehad vanwege zijn politieke onvolwassenheid. Heethoofden schoppen het nooit ver in de politiek. Nu mogen wij sinds kort ook Marten in het rijtje plaatsen van ontevreden politici en publieksfiguren. Marten is boos op zijn oude huis. Boos op Carl, omdat die weinig heeft gedaan voor de mensen te Coeroenie, want nadat hij voorzitter is geworden, is hij zelden of nooit meer geraadpleegd. Hij voelt zich een gepasseerd station. Het kan allemaal waar zijn, maar wij vragen ons af waarom mensen die ontevreden worden binnen een partij, eruit stappen en dan afgeven op hun oude nest. Kun je niet gewoon zeggen dat je om persoonlijke redenen je lidmaatschap opzegt. Waarom moet je de beerput opengooien en doen alsof Carl je ernstig kwaad heeft aangedaan. En waarom überhaupt ook nog de publiciteit opzoeken. Het is jammer dat de twee heren niet meer door dezelfde deur kunnen. In 2010 belegden ze nog samen een persconferentie waarbij Marten overdroeg aan de dominee. En zo zijn er nog meer gevallen waar mensen hun oude nest verlaten, de organisatie door het slijk halen en aangeven hoe geweldig en belangrijk ze zijn. Elke keer hopen wij dat politiek Suriname volwassener wordt, maar elke verkiezing weer, merken wij hoe diep wij afgegleden zijn in deze maatschappij. Laten wij niet vergeten dat wij na 25 mei, ongeacht politieke kleur, samen dit land moeten opbouwen. Dus waarom nu de partij door het slijk halen dan? Kunnen wij niet naar het grotere plaatje kijken en daarvoor kiezen. Veranderen van politieke partij mag en staat vrij. Maar wij hoeven het `waarom’ verhaal niet te horen. Daar kopen wij als kiezer niets voor.