President Santokhi heeft tijdens een uitzending van het tv-programma ‘To The Point’ op Apintie, gezegd dat van de 130.000 personen die koopkrachtversterking ontvangen, ruim 30 procent te veel steun ontvangen heeft. Er blijkt sprake te zijn van meerdere frauduleuze handelingen van een groep, die in haar eigen belang gehandeld heeft. Het ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting heeft aangifte gedaan en het onderzoek door de justitiële autoriteiten is aanhangig. Het IMF heeft eerder zijn kritiek uitgesproken en gezegd, dat wat betreft sociale uitkeringen, het beleid tekort schiet.

De debatten in De Nationale Assemblee (DNA) over de herziening van de Terugroepwet, zijn wederom uitgemond in hevige discussies. Politieke fracties lijken lijnrecht tegenover elkaar te staan, waarbij democratische waarden en partijbelangen, op gespannen voet staan. De voorgestelde wijzigingen, die het mogelijk maken om assembleeleden terug te roepen, als zij tegen de koers van hun partij handelen, met name de zetels van de partij overlopen naar een andere, stuitten op felle weerstand van de NDP en BEP

Als Brunswijk opgeroepen wordt voor het verstrekken van inlichtingen, moet Brunswijk verschijnen. Hij is, net als iedere andere burger, niet gehouden om bij verschijning te antwoorden. De onderzoekers en de rechterlijke macht kunnen aan die weigering de gevolgen verbinden, die zij gepast vinden.

Op de hoek van de Kasoedjieweg en de Anton Dragtenweg, staat een bergrek dat bedoeld is voor het deponeren van lege petflessen. Een simpele, goedbedoelde geste om afval te scheiden en het milieu te beschermen. Helaas lijkt het concept in het belang van goede verantwoordelijkheid, niet begrepen te zijn bij sommige burgers.

De recente gebeurtenissen binnen de Stichting Bosbeheer en Bostoezicht (SBB), zijn een concreet voorbeeld van een structureel probleem, dat parastatale bedrijven al jarenlang in zijn greep houdt: politieke inmenging. Tijdens een persconferentie sprak Dino Souprayen, voorzitter van de Bond Personeel bij SBB, zich openlijk uit over de invloed van de politiek op de organisatie.

De vroege NDP-economie is de oorspronkelijke wond die maar blijft ontsteken. Dit is relevant om bij stil te staan, omdat de politieke architecten achter dat beleid, nu hetzelfde draaiboek proberen te herhalen. De NDP nam regeerverantwoordelijkheid over met inflatie die beteugeld was, een surplus op het budget en historische reserves.

Het ministerie van Binnenlandse Zaken (BiZa), is het aangewezen departement dat verantwoordelijk is voor de organisatie van de algemene, vrije en geheime verkiezingen en de personeelsadministratie van de overheid. In het verleden is BiZa ook al meerdere keren onder de loep genomen, en nu is het ministerie al maanden het middelpunt van discussies en beschuldigingen.

Keerpunt is van mening dat de toekomst van Suriname veelbelovend kan zijn, voornamelijk dankzij de aanzienlijke investeringen in en vanwege offshore olie en gas. Deze ontwikkelingen zullen niet automatisch de verwachte voordelen opleveren, maar het succes hangt af van effectief bestuur en beleidsvoering door experts op het betreffende gebied.

Suriname bevindt zich in 2025 op een economisch keerpunt. Na jaren van zware economische tegenspoed, lijkt er eindelijk sprake van een fragiele herstelperiode. Maar is het optimisme gerechtvaardigd? De kritiek van econoom Winston Ramautarsing is duidelijk: de regering heeft onvoldoende gedaan om de fundamentele problemen van de Surinaamse economie aan te pakken.

NDP-fractievoorzitter Rabin Parmessar verwachtte van de regering Santokhi, dat deze een nieuwe regering niet zou opzadelen met zware lasten en – naar zijn mening – verkeerde beslissingen. Hij verwijst naar voorbeelden zoals de Corantijnbrug, Chinalco en het Hoofdbureau van Politie, in gesprek met ABC Magazine 4.
Parmessar was een enthousiast lid en boegbeeld in wording van de partij, die ondoordacht en naar achteraf bleek, onder miljoenen aan steekpenningen, de Wijdenboschbrug bestelde, op een moment dat de inflatie al in vrije val was. Dat uitgerekend hij nu constitutionele terughoudendheid predikt, brengt een woord naar boven dat wij zullen moeten spelen met de hoofdletter ‘H’. Maar zelfs een stilstaande wandklok kan af en toe, het uur puur toevallig correct weergeven. En het onderwerp van de aftocht van de regering, is wel zo een geval. De vanzelfsprekendheid van herverkiezing, is het begin van dictatuur. Het gedrag van de VHP-regering, alsof deze regering voor het opendraaien van de oliekraan en het verdelen van olie-miljarden, in functie zal zijn met een ruim mandaat van het volk, is geen reflectie van de vier salarisronden die nog aan de regeerperiode resteren. De verkiezingen zijn een schone lei en wie in augustus 2025 ook het Presidentieel Paleis binnenwandelt, moet er een zo schoon mogelijk bureau aantreffen. Dat is de reden waarom zelfs bij herverkiezingen, in de meeste democratieën, ministers hun ontslag aanbieden aan de regeringsleider. Nu kunnen de VHP, ABOP en PL een harde positie innemen en stellen, dat zij het wettig bevoegd gezag zijn, totdat de ambtsketen aan iemand anders omgehangen wordt. Maar als iedereen harde posities begint in te nemen, zijn Chinalco, het Hoofdbureau van Politie en de Corantijnbrug, zeker niet de dossiers om het gevecht aan te gaan, want als wij harde posities beginnen in te nemen, zou de regering herinnerd moeten worden aan het feit, dat voor geen van deze drie projecten in de begroting voorzieningen getroffen zijn voor de begroting van 2025. Geen van deze projecten is onderdeel van het Meerjaren Ontwikkelingsplan. Geen van deze projecten was onderdeel van de verkiezingscampagne van de VHP in 2020. Geen van deze projecten is gedocumenteerd en voorzien van voorwaarden afgeleverd bij de vaste commissies van De Nationale Assemblee, noch plenair als ingekomen stuk aan de plenaire vergadering.
Parmessar, in al zijn ‘H’-woord”, heeft dus geen ongelijk als hij stelt, dat de regering op enorme dossiers van gezamenlijk meer dan een miljard USD aan waarde, een nieuwe regering voor een voldongen feit stelt. Dit alles moet ondervangen worden met behoorlijke regelgeving op het gebied van transitie van re-geerverantwoordelijkheid, die duidelijk regelen, wat een demissionair kabinet kan en mag. Wij hopen dat Parmessar met dezelfde liefde voor vaderlandsbezittingen een licht wil doen schijnen op hoe het komt, dat weggedragen en verwaarloosde overheidsgebouwen, missende harde schijven en torenhoge schulden, de transitie na tien jaar van NDP-regeringen gekenmerkt hebben. Als oud- regeringsleider van die signatuur, zou zijn bijdrage heel verhelderend zijn.

Corruptie is een sluipmoordenaar. Corruptie zorgt ervoor dat elke ontwikkeling in de wieg wordt gewurgd. Degenen die bevoegdheid toevertrouwd worden om voor heel Suriname ontwikkeling te brengen, verrijken zichzelf en hun naasten. Met dezelfde invloed die bedoeld is om voor ons allemaal goed werk te verrichten, bedekken ze wat ze gedaan hebben.

Een veel gehoord argument voor de waarborgsom en de hoogte ervan, is dat er ‘te veel’ politieke partijen zijn en dat ze niet allemaal zelfstandig moeten willen deelnemen aan verkiezingen. Verkiezingen zijn een serieuze aangelegenheid en geen loterij. Ergens moet er een voorselectie plaatsvinden, anders stroomt kansloze modder door de rivierbank, waar uiteindelijk het zuiverste water van glorieus en rein leiderschap de monding moet bereiken. En dat argument is niet nieuw en niet uniek voor Suriname.

Kan Suriname nog vijf jaar Santokhi incasseren? Met het verdwijnen van Desi Bouterse en de mobilisatie van de achterban voor gratie, gaat de NDP verzwakt de verkiezingen van 2025 tegemoet. Hoewel de koopkracht van de gewone Surinamer verdampt is, de gezondheidszorg aan de grond zit en de criminaliteit nog nooit zo ernstig geweest is, verkondigen VHP-loyalisten iedere dag, hoe goed het in het land gaat.

Even leek het alsof iedereen die een beetje bauxiet aan zijn schoenen heeft gehad, ineens deskundig was geworden als het om Chinalco ging. Het leek even op messenslijperij om de commissie en de regering onderuit te halen, in plaats van constructief bij te dragen aan een discussie om een oplossing te vinden voor de ontwikkeling van het land. Bij haast alle reacties ontbrak een suggestie, hoe het dan wel had gemoeten.

De vicepresident die zich rondom het overlijden van Bouterse liet ontvallen dat er contact was, ging onlangs nader in op het onderwerp. Niet alleen was hij tot de dood van Bouterse goed op hem. De vicepresident ontving een brief van het Openbaar Ministerie in de eerste week van januari naar aanleiding van zijn eerdere uitspraken.

De zeer recente uitspraken van vicepresident Ronnie Brunswijk hebben veel vragen opgeroepen. Brunswijk verklaarde tegenover DTV-Expres, dat hij op 18 december 2024, foto’s heeft ontvangen van ex-president Desi Bouterse, terwijl Bouterse was ondergedoken. “Tot de dood waren we goed op elkaar.

Volgens Eddy Frankel, directeur van de Staatsolie Power Company Suriname (SPCS), is er momenteel geen sprake van een energietekort dankzij compensatie door thermische centrales. Toch is de situatie precair. De SPCS bereidt de inzet van 30 MW aan dieselgeneratoren voor, een dure noodmaatregel die de overheid en de Energie Bedrijven Suriname (EBS), dwingen om kostenverdeling te bespreken.

Het Onafhankelijkheidsplein draagt al jaren niet meer het karakter, waar het voor bestemd was. Opeenvolgende regeringen heben er een puinhoop van gemaakt. Het grasveld is door allerlei vreemde activiteiten totaal vertrapt en men speelt het thans zelfs klaar, er auto’s op te parkeren. Zelfs auto’s van het kabinet van het staatshoofd, worden zonder enige terughoudendheid op dit plein geparkeerd. De chaos is nu echt compleet. Suriname, Quo Vadis?

Als Suriname succesvol is in de kandidatuur voor secretaris-generaal van de Organisatie van Amerikaanse Staten, OAS, biedt het ongekende prestige en voordelen voor ons land. Institutioneel breken wij allemaal door tot een uitzonderlijk niveau van invloed en zichtbaarheid.

Begin januari 2025 zette de president zijn herverkiezingscampagne voort met een persconferentie. Er werd ingegaan op het sociale beleid van de regering, de achillespees en het constante punt van kritiek vanuit het volk, de oppositie en het Internationaal Monetair fonds, IMF.