De laatste generatie aan analoge politici is in een eindstrijd verwikkeld om het presidentschap. De herhaling van zetten is treurig en legt op pijnlijke wijze de tekortkomingen bloot van een kundig en capabel bestuurder, met een tergend gebrek aan gevoel voor politieke finesse.

De recente stijging van de wisselkoersen in Suriname, heeft geleid tot economische onzekerheid, waarbij zowel bedrijven als consumenten, te maken krijgen met verhoogde kosten. In reactie op deze stijging heeft de Centrale Bank van Suriname (CBvS) besloten, valutaveilingen opnieuw in te voeren, met als doel de wisselkoers te stabiliseren. Interessant is de timing van deze maatregel: de stabilisatie van de wisselkoers lijkt samen te vallen met de aanstaande verkiezingen.

Gajadien is de voorzitter van de vaste Commissie van Financiën en Planning van De Nationale Assemblee. Als zodanig heeft hij een grote rol gespeeld in de wetgeving en de begrotingen die de huidige regering gedefinieerd hebben.

We hameren er zeker al langer dan een jaar op, dat er wet- en regelgeving moet komen voor de zogeheten e-bikes en e-scooters. Deze vervoersmiddelen ontwikkelen een vrij hoge snelheid en mogen niet langer als gewone rijwielen worden gezien. Voorts is het zo, dat jeugdigen die van deze e-bikes en scooters gebruik maken, daarbij geen helm op hebben. Veel van deze jeugdige bestuurders weten weinig of niets van onze vigerende verkeersregels en vormen een groot gevaar voor zichzelf en andere deelnemers aan het verkeer.

Op 7 mei 2025 loopt de ambtstermijn van Gloria Stirling af als voorzitter van het Constitutioneel Hof (CHof) van Suriname. Stirling was de eerste voorzitter sinds de oprichting van het Hof op 7 mei 2020, waarmee zij een belangrijke pioniersrol vervulde binnen de Surinaamse rechtsstaat.

‘Un no pina moro!’, dat klinkt hoopvol en belooft een toekomst waarin elke burger meedeelt in de rijkdom, die diep onder de Surinaamse bodem verborgen ligt. Op 2 mei 2025 werd het programma Royalty Voor Iedereen (RVI) officieel gelanceerd: een digitale toegangspoort tot oliebonussen voor burgers van 18 jaar en ouder.

Democratie moet gestalte geven aan de keuze van de meerderheid. Dat wil zeggen dat velen van u, vijf jaar geleden de keuze gemaakt hebben voor politici die nu bij de afzwaaiende coalitie horen. Kunt u zich nog herinneren hoe men uw vertrouwen gewonnen heeft? Wie zich bij u aangediend heeft en op welke manier? Stopte een colonne met volgauto’s en zwaailichten voor uw deur? Of stapte ergens op de hoek een groepje uit een kleine Japanse auto om geduldig met u over de toekomst te praten?

In de aanloop naar de verkiezingen, profileren politieke partijen zich opnieuw als de redders van het volk. Opmerkelijk is de hernieuwde ijver van de Nationale Democratische Partij (NDP), die plotseling haar achterban wil doen geloven, dat zij inmiddels geleerd heeft, hoe een land degelijk bestuurd moet worden.

 Intenties moeten meewegen in de politiek. Als beraamde plannen gedwarsboomd worden door waakzame burgers of door onafhankelijke instituten, moet de politicus die het plan beraamde, nog steeds verantwoordelijk gehouden worden. De reden daartoe is dat de politicus, als die zich voor herverkiezing in het openbaar vertoont, nog steeds de persoon is die met die intenties en plannen rondliep. De inzichten en overtuigingen, de beschouwing van de wereld leven nog steeds in het hart van die politicus.

In een wereld waarin macht en controle steeds vaker het welzijn van de mens overschaduwen, is kritisch denken geen luxe meer, maar een noodzaak. In Suriname, waar het vertrouwen in politieke leiders al decennialang wankel is, lijkt deze noodzaak urgenter dan ooit. Te vaak wordt de bevolking ontmoedigd om vragen te stellen, terwijl juist een kritische geest, het begin kan zijn van een gezondere, eerlijkere samenleving.

In aanloop naar elke verkiezing, worden we overspoeld met slogans, beloftes en kleurrijke affiches en vlaggen. Politieke partijen buitelen over elkaar heen om de gunst van de kiezer te winnen. Maar achter al dat lawaai, schuilt een fundamentele vraag: Waarop zouden wij als burgers eigenlijk onze stem moeten baseren? Moeten we onze stem na al die jaren, niet baseren op de kernwaarden, die een samenleving dienen te dragen: veiligheid, kwalitatief onderwijs en gezondheidszorg, en toegang tot betaalbaar voedsel?

Het artikel: ‘Atompai, de nieuwe Santokhi of Brunswijk?’ dat recent verscheen in 𝘋𝘦 𝘞𝘦𝘴𝘵, lijkt vooral een poging om de reputatie van Atompai, een Surinaamse politicus, in diskrediet te brengen door middel van insinuaties over zijn vermogen en de vraag of dat legitiem is. Wat het artikel echter nalaat, is het leveren van hard bewijs voor deze implicaties. In plaats daarvan wordt door het hele stuk een beroep gedaan op historische vergelijkingen, zoals die met Marcus Licinius Crassus, de rijkste man van het oude Rome.

Het Hof van Justitie heeft de juridisch enige juiste conclusie van de kortgedingrechter in eerste aanleg in de rechtszaak van DNL, verontachtzaamd en een doodvonnis voor de democratie uitgesproken. Het Hof heeft de voortgang van algemene vrije en geheime verkiezingen op 25 mei, tot het hoogste belang verheven.

Naar aanleiding van het veelvuldig uitvallen van de stroomvoorziening op Moengo en vaak ook op Albina, zou de regering gebruik kunnen maken van het aanbod van Alpha Power Tech uit Dubai, om grote solarprojecten in ons land uit te voeren. Op Albina zou een solar plant kunnen worden opgezet met aansluiting op de grid Albina  – Moengo, waardoor 1×24 uur stroomvoorziening kan worden gegarandeerd. De huidige generatoren dienen dan als aanvulling of als back-up voorziening.

Meerdere Captains of Industry zijn het gezicht van een discussie over ruimtelijke ordening die op Zorg en Hoop is ontstaan over het zoveelste callcenter dat uit de grond verrijst in een woonwijk. Tijdens het Verkiezingsdebat te Nieuwspoort, Den Haag, hield gespreksleider Jörgen Raymann een vraag over de maatschappelijke impact van callcenters voor aan diverse Surinaamse politici en deed uit de doeken wat we gevoelsmatig eigenlijk al kunnen afleiden van het straatbeeld: callcenters zijn de grootste werkgevers van Suriname.

Het stadscentrum van Paramaribo wordt overspoeld met daklozen. Die hebben overigens de tijd van hun leven, want overal staan panden die niet meer in gebruik zijn en een ideale (woon)plaats vormen voor daklozen. Verreweg de meeste van die leegstaande panden zijn overheidsbezit. Het gebruik en onderhoud van een koloniaal pand kost, vanwege de strenge voorschriften rond monumenten, een behoorlijke duit.

Die Surinaamse politici zijn pyromanen die om de brandweer vragen. Het zijn geen buitenaardse wezens die savonds stiekem langskomen om corruptie te bedrijven in Suriname. Al die roepende politici zijn zelf betrokken, al die politieke partijen zijn zelf betrokken en staan de corruptie toe.

In de Surinaamse politiek lijkt het geheugen van sommige politici, selectief te zijn. Recente uitspraken van voormalig vicepresident Ashwin Adhin, waarin hij suggereert dat het volk “snel vergeet”, verdienen daarom kritische reflectie. Want als er iets is dat het volk niet is vergeten, dan is het wél zijn eigen gedrag tijdens zijn ambtstermijn – inclusief zijn beruchte uitspraken over aardappelen en uien.

Gedurende de periode van 2010 tot 2020 was Gillmore Hoefdraad een van de belangrijkste figuren in het economische beleid van Suriname. Als minister van Financiën in de regering van president Desi Bouterse, had Hoefdraad de taak om het economische schip van het land door turbulente wateren te navigeren. Bij de aanvang van de Bouterse-regering, leek de toekomst van de Surinaamse economie onder Hoefdraads leiding veelbelovend, maar dat kwam vanwege het prudente beleid dat door zijn voorganger, governor André Telting, werd gevoerd.

Opnieuw is er rond de verkiezingen, een inbraak gepleegd in een CBB-kantoor. Opnieuw is er sprake van bewust en gericht handelen. Opnieuw steken de autoriteiten hun kop in het zand. Het mag duidelijk zijn dat het vervalsen van handtekeningen, het gesjoemel met kieslijsten en het opwerpen van blokkades door de coalitiepartijen,

De overheid speelt naar de mening van velen, in figuurlijke zin met vuur en thuis- en daklozen en junkies, doen dat in letterlijke zin. We hebben het hier over de leegstaande, veelal monumentale panden in handen van de overheid en particulieren, die al jaren onbewaakt en in vervallen staat staan en die gemakkelijk worden ingenomen door zwervers, daklozen en junkies, die er letterlijk met vuur ‘spelen’.