Mielando Poetini Atompai, hoofdinspecteur en voorzitter van de Surinaamse Politie-bond (SPB), heeft onthuld waarom hij ervoor heeft gekozen, uit de politiedienst te stappen, en zijn carrière voort te zetten in de politiek, waarbij hij nu deel uitmaakt van de Nationale Partij Suriname (NPS). Atompai zei dat hij vanaf 2021 tijdens de verkiezingen tot voorzitter van de SPB, gesteld heeft, dat hij niet voor een lange periode voorzitter van de bond wenst te zijn. Atompai is duidelijk over zijn groter plaatje binnen de politiek. De vraag is niet alleen of deze hem zal worden geboden, maar ook hoe het zit met de toekomst van de politieambtenaren.

Na langzaamaan Ramon Abrahams het gezicht te zien worden van Bouterse, is er eindelijk bericht van een politicus uit die partij die wél een ambtstermijn in functie mocht afmaken. Abrahams maakte van het machtsvacuüm in afwezigheid van Bouterse gebruik om de Maduro-rol ten opzichte van Bouterses Chavez te vervullen: de onwaardige, ongelijke, maar trouwe waarnemer die uitgroeit tot pragmatische vervanger. De lijkenkastbewaarder, de vertrouweling en de Desi fluisteraar.

De recente gebeurtenissen bij de Energiebedrijven Suriname (EBS), waarbij directeur Leo Brunswijk afgelopen woensdag werd uitgejouwd door medewerkers, roepen ernstige vragen op over het leiderschap en de interne dynamiek binnen het bedrijf. “Weg met Leo!”, scandeerden de demonstranten. De situatie escaleerde snel, toen Brunswijk in een verhitte discussie raakte met enkele werknemers en er vanuit de menigte een fles naar hem geslingerd werd.
Wij zijn van mening dat dit duidt op het massale ongenoegen en een ernstig gebrek aan communicatie en vertrouwen tussen de directie en de medewerkers. In een gezond bedrijf zouden zorgen en grieven van werknemers via de juiste kanalen moeten kunnen worden geuit en serieus moeten worden genomen. Het feit dat medewerkers hun onvrede zo openlijk en luidruchtig uiten, wijst op een diepgeworteld probleem dat niet zomaar kan worden weggewuifd. De situatie bij de EBS vraagt om dringende hervormingen. Er moet een cultuur van transparantie en open communicatie worden gecreëerd, waarin medewerkers zich gehoord en gerespecteerd voelen. Dit kan alleen worden bereikt door goed leiderschap, waarbij zowel de strategische als de menselijke aspecten van be-drijfsbeheer worden gecombineerd. Daarnaast is het essentieel dat er duidelijke grenzen worden gesteld aan de politieke invloed en bedrijfsvoering om de integriteit van de organisatie te waarborgen. Helaas is dit absoluut niet het geval. De onrust bij de EBS is symptomatisch voor dieperliggende problemen binnen de organisatie. Het incident met directeur Leo Brunswijk is een wake-up call voor het bedrijf om serieuze stappen te ondernemen richting verbeterd leiderschap, betere communicatie, en een hernieuwde focus op de belangen van alle medewerkers. Alleen door deze kwesties aan te pakken, kan de EBS hoop koesteren op een stabiele en productieve toekomst.
De recente staking door de leden van de EBS Werknemers Organisatie (OWOS) na de spoed algemene ledenvergadering, benadrukt de groeiende onvrede en complexiteit binnen de EBS. De beslissing om het werk landelijk neer te leggen totdat voormalig bondsvoorzitter Marciano Hellings, die door de directie is ontslagen en door de autoriteiten van het ministerie van Arbeid in ere is hersteld, wordt hersteld in zijn functie, onderstreept diepere structurele en organisatorische problemen die niet langer genegeerd kunnen worden. De controverse rondom het ontslag van Hellings is symptomatisch voor een breed vertrouwenstekort tussen het management en de werknemers. Volgens de directie heeft Helings foto’s gemaakt van de auto van de CEO van EBS en deze gedeeld met zijn broer Raoul Hellings, die de foto’s vervolgens op Facebook plaatste. De beweringen dat de CEO een nieuwe Prado ter waarde van USD 100.000 cadeau zou hebben gekregen en zijn auto zou hebben verfraaid voor USD 6000, hebben geleid tot publieke verontwaardiging en vermoedens van misbruik van middelen binnen het bedrijf. Het ontslag van Marciano Hellings kan worden gezien als een vorm van repressie tegen vakbondsactiviteiten en klokkenluiden. Dit soort acties kunnen een afschrikwekkend effect hebben op werknemers die misstanden willen melden, en kunnen een cultuur van angst en onderdrukking bevorderen. Het is cruciaal dat bedrijven een omgeving creëren waarin werknemers zich veilig voelen om hun zorgen te uiten zonder angst voor represailles. Bovendien is het in strijd met de Anti-corruptiewet, die klokkenluiders juist beschermt. De beslissing van OWOS om het werk neer te leggen totdat Hellings wordt hersteld in zijn functie, laat zien dat de vakbond vastbesloten is om de rechten van de leden en het principe van de vrijheid van vakvereniging, te verdedigen. Het is een krachtige boodschap dat werknemers niet zullen toestaan dat hun vertegenwoordigers onterecht worden gestraft. Een boodschap die alle bonden van staatsbedrijven zouden moeten overwegen te ondersteunen.
Echter, het is ook belangrijk dat de vakbond en de directie samenwerken om een constructieve dialoog aan te gaan en oplossingen te vinden die de belangen van alle partijen dienen. Een eerste poging tot herstel kwam afgelopen woensdag tot stand, doordat namens de aandeelhouder, de staat Suriname, op het hoogste niveau gesproken werd met onder meer voormalig OWOS-voorzitter Hellings, eerst door president Santokhi en daarna door waarnemend president Brunswijk. Een principeakkoord lijkt te zijn bereikt, waarbij Hellings in functie en eer hersteld wordt, OWOS terugneemt dat zij het vertrouwen in de leiding heeft opgezegd en verontschuldigingen over en weer worden aangeboden.
Leo, die het woord ‘sorry’ niet kende, maakte er kennis mee, door zich tegenover Hellings te verontschuldigen. Zich ervan bewust zijnde dat zijn moeder een vredestichter is, meende hij zich te moeten neerleggen bij de ‘koninklijke’ wil van zijn broer. Een bijzonder ongezonde dag voor hen die in Suriname als een Republiek geloven. Maar niet één zonder sensatie.

In het hart van Suriname speelt zich een politiek schouwspel af dat de ware aard van de huidige regering blootlegt. President Santokhi en zijn coalitie houden de schijn op van ‘eenheid in verscheidenheid’, maar de werkelijkheid achter deze façade is veel complexer en zorgwekkender.

Nadat de president afstand genomen heeft van de mennonieten, en de rechterlijke macht uitgifte van landbouwgrond ten nadele van inheemsen heeft geblokkeerd, leek een einde te komen aan de ambities van mennonieten in Suriname. De bezieling van gelovigen is onderschat. De vertegenwoordiger van de mennonieten, Terra Investment, is diep de wereld van het traditioneel gezag binnengestapt, door aan een gedeelte van de Kwinti gemeenschap,

Suriname spreekt qua drugsprofiel tot de internationale verbeelding. Met vangst na vangst, Netflix-series met de naam van ons land als hondenfluit voor ons drugsverleden, een voor drugs veroordeelde ex-president, een veroordeelde vicepresident, een voor witwassen veroordeelde minister van Justitie en Defensie, onderzeeërs en afrekeningen, is er een reden waarom iedere internationale luchthaven ons behandelt alsof wij van kilo’s pure poeder gemaakt zijn.

Reparaties aan de landingsbaan van de luchthaven te Zanderij en de kosten voor stilstand, zouden hoog oplopen. De regering overweegt liever te investeren in een nieuwe luchthaven en kijkt naar Jarikaba. Een bananenplantage als landingsbaan voor de bananenrepubliek is misschien wel de beste verworvenheid voor de regering Santokhi. Ten eerste is het een grove leugen, dat nieuwbouw goedkoper zou zijn dan rehabilitatie. Er is gerekend met onderbrekingen van vluchten en de doorwerking voor zowel luchthavenbeheer als luchtvaartmaatschappijen, maar die omzet is nog lang niet zeker.

De Tweede Kamerverkiezingsuitslag in Nederland heeft een voorbeeld gegeven van een situatie waarin voorzitters of lijsttrekkers niet voldoende mandaat bijeenkrijgen om een coalitie te vormen waar ze zelf leiding aan kunnen geven. Met ons gewijzigde kiesstelsel, de teleurstelling in de partijpolitiek en de opkomst van allerlei politieke alternatieven, is het niet ondenkbaar, dat wij ons over een jaar in dezelfde situatie bevinden. Sterker nog, het zou voor Suriname en politieke volwassenheid goed zijn, af te stappen van de idee dat een partijvoorzitter de beste optie is voor het presidentschap.

Suriname gaat op 25 mei 2025 naar de stembus om ‘nieuwe’ vertegenwoordigers van volksvertegenwoordigende lichamen aan te wijzen. Er komt een nieuw kabinet, dat zeker uit coalitiegenoten zal bestaan. Keerpunt is ervan overtuigd dat het weer een samenraapsel wordt van partijen die tot elkaar veroordeeld worden, omdat het stemgedrag van het electoraat geen drastische wijzigingen zal vertonen.

President: “Er is een gezaghebbende economische vereniging. Als de koers stijgt, leveren ze kritiek, en als de koers daalt, leveren ze ook kritiek. Ze zouden een spiegel voor zichzelf moeten houden, zichzelf moeten beoordelen en zich niet moeten bezighouden met de economie, want ze hebben er geen verstand van.’’

Het verkiezingsjaar is in volle gang. De vloeibare grens tussen partijpolitiek en beleid, oftewel schatkist en partij-kas, zal nog meer verwateren dan voorheen. Nergens was dit zo overduidelijk als tijdens de regeringspersconferentie van 25 mei 2024, vier jaar na de grandioze VHP-overwinning en een jaar voorafgaand aan de volgende verkiezingen. Santokhi is een energieke campaigner en is dat al geweest vanaf zijn serieuze keuze voor partijpolitiek. Wie een onderscheid tussen de boodschap van de president aan zijn republiek en de voorzitter van de VHP aan zijn partij, binnen die 24 uur kan vinden, mag zijn hand opsteken of in de pen klimmen. Maar Goebels, Trotski en Limbo zouden met trots het staaltje ‘L’etat c’est moi’ gadegeslagen hebben van de propagandist inter pares.

De dringende behoefte aan regulering en structurering van presidentiële commissies wordt versterkt door het belang van transparantie en verantwoordingsplicht in het besluitvormingsproces van de overheid. Het is essentieel dat deze commissies duidelijke richtlijnen volgen en verantwoording afleggen aan het publiek. Regering na regering steunt op het werk van commissies. Politiek is het een handig antwoord om te roepen dat voor een bepaald probleem al een commissie in het leven geroepen is. Bestuurlijk kan een commissie soms bij elkaar brengen wat via de Raad van Ministers of via de onderraden, moeilijk tot stand komt. En staatsrechtelijk kan, vanwege de scheiding der machten, of vanwege het feit dat parastatale bedrijven en instanties moeten samenwerken met bestuursorganen, soms een onderwerp personen en instanties bij elkaar brengen om samen resultaat te bereiken.

Het voortvluchtig zijn van veroordeelde criminelen als Desi Bouterse en Iwan Dijksteel wekt terecht groeiende bezorgdheid bij de samenleving. Maar wat nog zorgwekkender is, is de schijnbare onverschilligheid van de regering in dit hele debacle. De recente reactie van procureur-generaal Paragsingh op StarNieuws, brengt een verontrustende realiteit aan het licht: de politie, het uitvoerende orgaan van de regering, lijdt al jaren onder ernstige tekorten aan middelen.

Minister Amoksi van Justitie en Politie is vanaf het aantreden van de regering Santokhi-Brunswijk in functie en heeft de nodige reshufflingen heelhuids overleefd. Met een president die voorheen dezelfde functie bekleedde, mag zwijgzaam verondersteld worden, dat het beleid zijn goedkeuring in grote lijnen draagt. Dit uit zich ook in de deelname van Amoksi aan persmomenten, waaronder persconferenties. Daar is hij niet even spraakzaam over alles.

In een uitgegeven verklaring afkomstig van de Communicatie Dienst Suriname (CDS), zegt de regering dat vier woningbouwprojecten zijn stopgezet. Het gaat onder meer om het project waarbij het startsein het grootst zou zijn gegeven, namelijk het woningbouwproject Reeberg. Ook drie andere projecten – Bomapolder, Peprepin en Charlesburg – zijn stopgezet. Volgens een presidentiële verklaring betreft het in dezen de schorsing van beleidsverklaringen en toewijzingsbeschikkingen uitgegeven vanaf 4 juli 2022. De president trekt hiermee de uitgegeven beschikkingen in.

Leo Brunswijk, directeur bij de EBS, zou de afgelopen week de opdracht aan de beveiliging hebben gegeven, de voorzitter van de bond buiten de poort van het EBS-emplacement te houden. Dit terwijl de bond was uitgenodigd door de directie, om te praten over nijpende vraagstukken en voor het bepalen van een datum voor de cao-onderhandelingen. Hoe kan het dan dat de bond is uitgenodigd, maar dat men de voorzitter van de vakorganisatie de vergadering ontzegt?

Het voornemen van de Surinaamse en Guyanese regeringen een brug over de Corantijnrivier te bouwen, belooft een historische stap te zijn in het bevorderen van handel, transport en toerisme tussen beide landen. Echter, terwijl dit project wordt gepresenteerd als een cruciale infrastructurele verbetering, roept het tegelijkertijd vragen op over het beleid en de prioriteiten van de Surinaamse regering.

Het nieuws van een cyberaanval op overheidssystemen komt op een kritiek moment, juist wanneer president Santokhi de aankondiging doet van digitale uittreksels. Deze aanval, geclassificeerd als code Oranje, werpt een schaduw op de veiligheid en betrouwbaarheid van digitale diensten in Suriname. Hoewel de daders nog niet definitief zijn geïdentificeerd, is het duidelijk dat een samenwerkingsverband niet kan worden uitgesloten.

Afgelopen week werden we geconfronteerd met bescheiden waaruit blijkt dat de welbekende en intussen beruchte Bordo alias Moneyhond, een naamsverandering had ondergaan. Daarvan was ‘niemand‘ op de hoogte, terwijl in zulke gevallen het naar verluidt de procureur-generaal (PG) is die tekent. Echter, de PG beweert nimmer stukken te hebben ontvangen, waaruit zou moeten blijken, dat Bordo het verzoek heeft gedaan tot naamsverandering. Stukken zouden dus duidelijk zijn beland op het CBB, waar ABOP de leiding heeft. De partij die deel uitmaakt van de regering en waar deze Bordo een prominent lid van is.

Afgelopen week werd de samenleving wederom geconfronteerd met de verhoging van kookgas. Dit nadat er haast nergens een gascilinder te verkrijgen was. Volgens bekomen informatie was het al duidelijk dat de prijzen voor propaangas zouden stijgen, maar werd dit ontkend door de overheid. De nieuwe tarieven voor gascilinders zijn als volgt vastgesteld: een 28 lbs gascilinder zal SRD 240 kosten, terwijl een 20 lbs SRD 195 moet opbrengen.

Transitie, die hoopvolle tijd van gezagsoverdracht. Het oude maakt plaats voor het nieuwe. Loyalisten verdwijnen en nieuwe vertrouwelingen verschijnen. En voor partijtoppers van nieuwe regeringspartijen is er soms wat collegialiteit. Zoals voor Bordo, die van DNV-directeur Veira een wapenbadge ontvangt, een week vóór de inauguratie.