Plotseling horen wij dat Santokhi kennelijk het probleem is, een sta-in-de-weg is, voor een samenwerking met de NDP. Binnen de VHP lijken er mensen te zijn die vinden dat alles aan Santokhi ligt en dat hij het probleem is dat zij zoveel tjauwmin gaan verliezen als de VHP niet in de coalitie komt.
Terwijl de gemiddelde Surinamer worstelt om de eindjes aan elkaar te knopen, worstelt onze regering blijkbaar met iets heel anders: hoe ze in vredesnaam nog meer miljoenen kan uitgeven zonder zich ook maar een seconde te verantwoorden. Het is een waar kunstwerk geworden, dat ‘besturen’ door missive. En wat voor missives! Geen missive voor prijsverlagingen, geen missive voor loonsverhogingen, geen missive voor verlichting van het volk.
Het is weer zover. De verkiezingen zijn achter de rug, de voorlopige resultaten druppelen binnen, en het politieke spelletje “Wie pakt wat?” is alweer begonnen. Maar laten we eerlijk zijn: Suriname is geen poppenkast, en de burgers zijn geen toeschouwers van een toneelstuk vol zelfzucht en spektakel.
Er schijnt nu een nieuwe peiling te zijn en heel de NDP is in euforie want volgens meneer Dikke Duim van de firma Natte Vingers zal NDP de winnaar zijn op 25 mei. Plotseling geloven de NDPers alle methodes en onderzoek van de firma. Het gaat om Bluedot Insights uit Jamaica in opdracht van Times of Suriname. Is er iemand die Times of Suriname heeft aangestuurd?
De NDP geeft nu ook zelf toe dat de financiële ravage die zij had aangericht, leidde tot beperkingen in het kunnen besturen van het land. De ravage was groter dan alleen de geregistreerde schulden/leningen bij het Bureau voor de Staatsschuld (straks meer daarover).
De recente uitspraak van president Chan Santokhi in De Ware Tijd van 7 mei jl., waarin hij kolonialisme aanwijst als wortel van Surinames diepgewortelde problemen, klinkt principieel progressief. Toch roept zijn analyse fundamentele vragen op: Waarom blijft zijn beleid steken in symboliek, terwijl concrete acties uitblijven?
Wij leven in een rechteloze staat, een marionettentheater. Hierin zijn verscheidene poppenspelers criminelen. Samen met het kapitaal hebben deze poppenspelers het Openbaar Ministerie en de rechterlijke macht al 50 jaren lang aan de touwtjes. Vandaar dat Suriname zienderogen achteruitgaat. Dus zie je de poppen aan het dansen. Was dat niet het geval, dan was Suriname een goed ontwikkeld land. Daarvoor konden de miljarden aan US-dollars, die niet in de zakken van het volk terechtkwamen, gebruikt worden.
De oppositie lijkt helemaal van slag te zijn door de peiling van Maurice de Hond en Carlos Durham puur en enkel alleen omdat de uitkomst hun niet bevalt. In plaats van dieper naar de resultaten te kijken, vluchten zij allemaal in de klassieke houding, namelijk vermoordt de boodschapper, omdat de boodschap niet bevalt. Alle soorten van karaktermoord zijn in wer-king gezet. Zelfs ordinaire leugens zijn verteld, zoals dat Oostburg zelf contact maakte met Maurice de Hond en die hem vertelde, dat hij het onderzoek niet gedaan had. De leugen maakte de oppositie eventjes heel blij, maar dat was van korte duur.
De Vereniging van Economisten in Suriname (VES), heeft door middel van insinuatie, een platvloers, ongegrond, ondankbaar en maatschappelijk zeer onverantwoord (lees: giftig) signaal willen geven richting onze schaarse medisch specialisten die nog niet zijn vertrokken; die ervoor gekozen hebben om dagelijks onder hoge stress en zeer uitdagende (werk)omstandigheden, op dat ene cruciale moment tussen leven en dood, ons leven te willen redden met onder andere risico’s voor eigen leven en privé.
Srefidensi staat voor een Surinaamse samenleving die zich van generatie op generatie continueert in de wereld. Een dominant, overkoepelend, samenbindend waardensysteem, dat aanvaard wordt door alle groepen, is een voorwaarde voor een levensvatbare, functionerende plurale samenleving - een samenleving die zich als culturele, historische en geografische entiteit handhaaft.
De politieke keukens van het land draaien op volle toeren. Sommige keukens lijken op gaarkeukens. Andere hebben de ambiance van een straatstand of een ondro hoso affaire. Ik merkte weinig verschil tussen de soepjes die ik hier en daar heb geproefd, of het nu was uit een groot vat van een gaarkeuken of uit een potje op een gasstelletje van een ondrohoso partijtje. Het was allemaal dezelfde ala kondre soep.
Met dit artikel wil ik de juridisering van het publieke debat over de eventuele dreiging van het nieuw Burgerlijk Wetboek (nBW) voor communaal grondbezit enigszins temperen en de andere aspecten van het communale grondbezit in geval van de Para-plantages, naar voren brengen.
Langs welke nieuwe weg zal het industrialisatieproces zich voltrekken? Gaan we met ons allen het bauxiettraject volgen, of het gastraject, of beide trajecten? Naar onze mening moeten we beide trajecten volgen, omdat bij het wedden op een paard er zoveel inherente risico’s zijn, die wij niet allemaal kunnen overzien en die wij beter kunnen voorkomen.
De moderne geschiedenis zit vol van tragische verhalen van volksmenners die massa’s op de been brengen voor rampzalige oorlogen en revoluties in het geloof dat hun wil de volkswil is. De volksmenner is de hoofdrolspeler in het beeld dat we van populisme hebben.
Suriname, een land met weelderig regenwoud, culturele diversiteit en een complexe geschiedenis, wordt al decennia geconfronteerd met een diepe crisis: immoraliteit, corruptie en onethische praktijken die het sociale weefsel verscheuren. Vooral onder jongeren groeit het verlangen naar verandering – een verlangen om het land te bevrijden uit de greep der sleur.
Het is overduidelijk dat straks de VHP of de NDP, als een van de motorblokken, het voortouw gaan nemen in de coalitievorming. Zij zullen nog één of twee achterbakpartijen nodig hebben, afhankelijk van hun eigen omvang. Daarnaast zal die coalitie sterk leunen op de zijspan, die voor een soort van ‘legitimiteit’ gaat zorgen met iets van ethiek en van kennis en kunde.
Ik zag op sociale media een stuk van politicoloog Hans Breeveld met de titel: “Verkiezingscampagnes, waar blijft jullie inhoud?”. Hij constateert dat de politieke partijen zich met veel fanfare en vlagvertoon zijn gaan registreren. Er zijn grote kosten gemaakt met het van heinde en verre mobiliseren van mensen om onder begeleiding van brass bands een formele handeling te verrichten die door twee mensen gedaan zou kunnen worden, namelijk het overleggen van documenten.
Wij hebben allen jeugdherinneringen aan sinterklaasliedjes, zoals: ‘Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje’, en: ‘Sinterklaas gooi wat in mijn schoentje, gooi wat in mijn laarsje’. Wij hoopten ‘s morgens mooie cadeautjes in onze schoen te vinden. Als kind geloofde je natuurlijk dat Sint langs was geweest, maar al vrij snel was je jouw kinderlijke onnozelheid kwijt, want je ontdekte dat je hard moest werken om cadeautjes te kunnen kopen en dat geld niet door een schoorsteen valt of in Suriname door een brievenbus.
Overal in Suriname pronken billboards met de boodschap, dat de inflatie is gedaald van 61 procent naar 11 procent. Maar wie naar de prijzen in de winkels kijkt, ziet iets heel anders: die blijven juist stijgen. Hoe kan dat? Is het een politieke truc? Een fout in de cijfers? Nee, het antwoord schuilt in wat inflatie écht betekent en hoe die wordt gemeten.
Wat deed de president van het Hof samen met Santokhi bij Bouterse thuis? Van der San komt deze week met de onthulling dat Iwan Rasoelbaks (toen nog waarnemend president van het Hof), bij Bouterse thuis is geweest om een coalitie tussen de NDP en de VHP te helpen smeden.
Ramadan is in beginsel alleen voor moslims en moslima’s; alleen zij kunnen conform de Islamitische regels vasten. Logischerwijze is dan ook het Eid al-Fitr (viering van het einde van de maand Ramadan) c.q. Eid - gebed voor degenen die hebben gevast tijdens de maand Ramadan.
'De Surinaamse politieke actor, met name de kiezer, is aan het experimenteren. Ongeveer 50.000, bijna 1 op de 5 uitgebrachte stemmen in 2020, waren van mensen die slim hebben gestemd, dat wil zeggen niet-traditioneel/etnisch. Het “slim setmmen”was een geslaagde breuk met de traditie, een experiment dat aantoonde dat kiezers dingen gedaan kunnen krijgen in de politieke arena. Dat smaakt velen naar meer.
Er is nu een hype om te bundelen en plotseling willen een aantal politieke partijen dat doen, om een bijdrage te komen leveren. Samenwerken is altijd goed, maar de hype van bundeling gaat niet om samenwerking ten behoeve van de ontwikkeling van Suriname.
Mijn presentatie voor de VES paneldiscussie “Bauxiet ontginning Bakhuis” van 19 december 2024 was getiteld “de waarde van de prijs”. Een uitgebreide uitleg bij de presentatie is te vinden op https://youtu.be/QiegmfwvqHc?si=yU2aLtUTT4l3op1g. Daaropvolgend schreef ik de artikelen “Duizend Kilo” (VES Inzicht nr 57) en “Met Ongepaste Spoed” (De West, 9 januari 2025). Lezers worden verwezen naar deze publicaties voor meer uitleg van hetgeen ik hier bespreek.
Zal de droom van dr. Ir. Frank Essed - het opzetten van een geïntegreerde Bauxiet-, aluinaarde- en aluminiumindustrie, gekoppeld aan het Kabalebo- waterkrachtwerk - toch nog verwezenlijkt worden? Met grote stelligheid zeg ik ja, indien de deskundigen hun expertise samen bundelen en hun criticaster mentaliteit overboord gooien. Het zou alleen maar van grote vaderlandsliefde, in navolging van Essed, getuigen indien deze deskundigen hun negatieve energie omzetten in een positieve richting en gezamenlijk een platform vormen, dat ten doel heeft de verdere ontwikkeling van het land mede richting te geven en niet slechts de Chinalco deal als schietschijf te gebruiken,
Het jaar 2025 is begonnen. Het is een jaar dat bol staat van hooggespannen verwachtingen over olie en verkiezingen. Wat de olie betreft zijn er velen die hopen dat die de voornaamste materiële problemen van het land zal oplossen. Anderen verwachten dat de olie zal leiden tot verergering van bestaande wantoestanden: toenemende ongelijkheid,
Als men selectief handelt, maakt men zichzelf belachelijk. Jouw motieven worden verdacht en je wordt niet serieus genomen. Je laat een verloederde mentaliteit zien. Wie handelt nu selectief? Oordeel zelf.
In de afgelopen weken heb ik een paar keer presentaties bijgewoond van Robert Ameerali, voormalig vice-president en zakenman, die een rekenmodel heeft ontwikkeld voor het maken van prognoses over de zetelverdeling bij de komende verkiezingen. Uitgaande van aannames over aantallen stemmen worden de zetelverdelingen berekend en met computer en projector direct zichtbaar gemaakt op het scherm.
President Chandrikapersad Santokhi heeft onlangs een belofte gedaan die de aandacht van velen heeft getrokken: elke Surinamer zou USD 750 ontvangen wanneer de inkomsten uit olie- en gasexploratie beginnen binnen te stromen. Hoewel dit op het eerste gezicht een aantrekkelijke toezegging lijkt, zijn er fundamentele problemen met deze belofte die niet over het hoofd gezien kunnen worden.
Ondanks het feit dat de grondwet van de Verenigde Staten van Amerika wel een systeem van Democratie, Rechtsstaat en Trias Politica ademt, wijst de praktijk bijna het tegenovergestelde uit. De door Kamala Harris gepredikte Rule of Law en Good Governance, bewijzen juist Rule of Politics en Poor Governance te zijn. Onder andere namen kan parlementaire controle geen dictatuur voorkomen. Zelfs de presidentsverkiezingen zijn ondemocratisch. Het Amerikaanse systeem moet daarom op de schop.
De gemoederen in Suriname hebben een vorm aangenomen die vergelijkbaar is met de situatie met Bouterse. Mensen waren tegen Bouterse en dan was alles, ook de hoeveelheid regenval, de schuld van Bouterse of men was voor Bouterse en dan was alles goed, ook al berooft de governor de Centrale Bank, neks no fout. Nu zie je ook iets vergelijkbaars richting Santokhi. Alles is de schuld van Santokhi volgens de NDP’ers en de teleurgestelde gelukzoekers van de VHP. De die hard VHP’ers vinden dat je veel door de vingers moet zien bij Santokhi en bedekken alles met de mantel der liefde voor de grote roerganger.
De overheid staat op het punt om een enorme blunder te begaan om staatsbedrijven te liquideren of te verkopen op basis van een paar A4’tjes, die het niveau van een opstel van een middelbare scholier niet eens kan overschrijden. Het is onbegrijpelijk dat het document, dat geen rapport genoemd kan worden, niet eens bekend is bij het parlement en waarschijnlijk ook niet bij kabinetsleden en waarin geen onderbouwingen en analyses te vinden zijn kan en zal leiden tot ‘verkwanseling’ van ongeveer 160 staatsbedrijven.
De Staat Suriname houdt al heel lang veel staatsbedrijven ofwel parastatale bedrijven, die weinig of niets presteren en doorgaans niets bijdragen aan de staatskas. Meestal moet er in de vorm van staatssubsidie geld bij. Ook al heel lang roepen velen dat deze staatsbedrijven nodig gesaneerd moeten worden. Daar lijkt nu enig schot in te komen. Een werkgroep heeft de staatsbedrijven geïnventariseerd en advies uitgebracht over hun toekomst.
De NDP heeft afgelopen 4 jaren steeds geweigerd uit te leggen wat zij fout hebben gedaan tijdens het besturen, niet tijdens hun campagne of hun interne OCER-perikelen want daar zijn wij niet in geïnteresseerd, dat zijn hun interne zaken.
Staatsolie neemt vormen aan die te groot zijn voor de staat om daar professioneel controle en toezicht op te houden. Inmiddels gaat Staatsolie over alles wat relevant is in Suriname: over de belangrijkste grondstoffen zoals olie, goud en mineralen en over de strategische middelen zoals energieopwekking en de stuwdam.
Door Diletta Doretti, Wereldbank Resident Vertegenwoordiger voor Suriname en Guyana, en Adriana la Valley, Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank Vertegenwoordiger voor Suriname. Terwijl Suriname zich herstelt na een langdurige economische crisis, blijft armoede een dringend probleem. Hoewel het land vooruitgang heeft geboekt, leeft nog altijd 17,5% van de bevolking in armoede, waarvan 1,1% in extreme armoede. De recente herdenking van Wereldarmoededag herinnert ons aan de wereldwijde missie van de Wereldbank: "een wereld vrij van armoede op een leefbare planeet."
Recentelijk heeft Staatsolie, zonder parlementaire goedkeuring, een Final Investment Decision (FID) overeenkomst gesloten met het Franse TotalEnergies. De FID markeert het officiële groene licht voor een grootschalig project in de olie- en gasindustrie. Hoewel dit op het eerste gezicht veelbelovend lijkt voor de economische ontwikkeling van Suriname, roept het tegelijkertijd ernstige vragen op over transparantie, mogelijke corruptie en de daadwerkelijke voordelen voor het land.
Dat er openheid naar en verantwoording aan het parlement moet zijn, mag niet eens ter discussie staan. Dus die discussie is niet nodig. Het is goed dat het parlement haar verantwoordelijkheid serieus neemt en dus controle uitoefent op de regering en daarmee op de bezittingen van het land. Maar het vreemde wat wij nu zien, is dat iedereen in Suriname plotseling aan het hyperventileren is over transparantie en controle nu een FID is getekend. Waarom nu? Waarom niet eerder? Omdat er NU een FID is getekend?
De taken van volksvertegenwoordigers of assembleeleden zijn vrij eenvoudig. Je moet gewoon luisteren naar het volk, de critici, de journalisten en de deskundigen. Dat moet je dan kunnen vertolken in beleid, naast de controlefuncties en het helpen maken van wetten.
In een serie artikelen over de grote ‘handen in onschuld was-show van Van Trikt’, zal ik in de komende dagen en weken het dossier afpellen en helder op het bord serveren, zodat wij weer helder beeld hebben van wat er gebeurd is, want hij probeert samen met zijn futubois ons te misleiden met allerlei social mediaberichten en mediacampagnes. Het is weer een tijd geleden en velen zijn de oorzaak vergeten.
Heel vroeger als je lippenstift en vooral donkerrode lippenstift aanbracht, werd je voor hoer aangezien. Ook als je korte rokken droeg. Laat staan 'billenshorts.' Je mocht ouderen ook niet tegenspreken of met een open hemd of sigaret voor ze staan. Soms krijg je de indruk dat grote delen van onze samenleving in deze periode zijn blijven steken, althans psychologisch.
De rodeo die de financiële cowboys hebben gereden bij de Centrale Bank wordt door de cowboy en zijn hulpmannetjes direct en indirect via fake accounts verdraaid. Van Trikt is door de rechter gevraagd om zich te onthouden in de media over de zaak maar hij is daar te sluw voor en hij gebruikt alternatieve kanalen en spreekbuizen om het verhaal te verdraaien en de openbare opinie in zijn voordeel te beïnvloeden.
“Er komt regentijd. U ziet dat ik geen enkel kanaal heb laten opgraven. Ik laat het zo, zodat we een les leren over wat het betekent om in schulden te gaan. Laten we het voelen, want dit volk voelt niet. Laat hen de consequenties ervaren wanneer we verkeerd beleid goedkeuren.”
Het enige wat de oppositionele politici doen, is klagen over Santokhi. Hij deugt niet, hij mag niet terugkomen. Zij, en de NDP’ers voorop, geven continu af op hem en zijn beleid. Deels is dat begrijpelijk, maar dan zeggen wij: oké Chan deugt niet, hij mag niet terugkomen. A bun, a regel, hij komt niet, maar dan wat? Dat wil niet zeggen dat jij moet komen, daar is geen enkele reden voor. Waarom moet jij dan komen? Kome peh?
In een vrije democratie en rechtsstaat zijn vrijheid van meningsuiting en persvrijheid de hoekstenen van een gezonde samenleving. Helaas staan deze fundamentele rechten in Suriname onder toenemende druk, zoals recentelijk is gebleken uit de juridische stappen die minister Riad Nurmohamed van Openbare Werken en de staat Suriname hebben ondernomen tegen hoofdredacteur Nita Ramcharan van Starnieuws.
Terwijl hoge waarborgsommen worden ingesteld, blijven de financieringsbronnen hiervan onbekend. Vooral van de giften, die de verouderde grote politieke partijen toucheren tijdens de verkiezingscampagnes, blijven de financieringsbronnen voor de samenleving anoniem. We weten dat de politieke campagnes in de miljoenen USD belopen.
Een pariastaat is een natie die binnen de internationale gemeenschap verstoten wordt, daardoor in isolement geraakt, en te maken kan krijgen met sancties of zelfs een invasie door landen die zijn beleid, acties of zelfs zijn bestaan, onaanvaardbaar vinden.
Dezer dagen circuleert een document van Oppenheimer over een overeenkomst tussen de EBS enerzijds en Oppenheimer en de Hakrinbank anderzijds. Inmiddels is bekend, althans op basis van wat bekend is, dat het document authentiek is en niet een fake document is wat in Suriname tegenwoordig standaardpraktijk lijkt te zijn om anderen te bekladden.
De gedachte dat politieke partijen zelf het grootste probleem zijn in de politiek, wint gestadig veld. Platform SetiSRnan komt de eer toe als eerste en enige politieke denktank dit probleem benoemd en bestudeerd te hebben en voortdurend geprobeerd te hebben, nieuwe politieke werkvormen te ontwikkelen. Sedert 2016 zijn er aan de Fajadjanstraat tientallen rondetafelgesprekken, mini-congressen en discussieavonden gehouden.
Er kunnen zich in het leven van een mens situaties, waarbij de eigen belangen niet meer behartigd kunnen worden. Dat kunnen bijvoorbeeld zijn het krijgen van een ongeluk of door ziekte niet meer in staat zijn eigen zaken te regelen. Voor dit soort gevallen heeft zich in Nederland een document ontwikkeld dat bekend staat als het levenstestament
