Met Ramon Abrahams, Ashwin Adhin, Sergio Akiemboto, Soewarto Moestadja, Faizal Abdoelgafoer, Ricardo Panka, Ingrid Bouterse-Waldring, Caroline Heilbron en Rossellie Cotino als bestuursleden en Jenny Simons als gekozen voorzitter van de NDP, heeft de partij zoals Rabin Parmessar dat zelf zegt, vriend en vijand verrast en wel op meerdere manieren.

Ten eerste de actieve betrokkenheid van mevrouw Bouterse-Waldring, een veiligstellen van het bekendste bezit van de partij: het merk Bouterse.

Ten tweede is de herintrede van onder meer Akiemboto en recent ook Misiekaba, wat ondergesneeuwd nieuws, maar desondanks van immens belang. Het betekent dat NPS en ABOP, in een verkiezingsseizoen dat nu reeds een behoorlijk etnische toonzetting aanneemt, het talent van deze twee leiders, niet zal toevoegen aan de paleisintriges. Het betekent ook, dat met Akiemboto en met Adhin, twee Kroonprinsen en garanties van verjonging en intellectualiteit, hun moment van eindverantwoordelijkheid uitgesteld hebben.

Ten derde had men tussen de generatiegenoten van Bouterse een strijd verwacht die langer had kunnen duren en voldoende in het midden zou liggen qua resultaat, om scheuring binnen de gelederen tot een reëel gevaar te maken. De overwinning van Simons is echter luid, beslissend en mede gestoeld op kiesgerechtigden, die door Abrahams gerekruteerd en gevormd zijn. Alles duidt erop dat de nieuwe voorzitter beide handen aan het stuur heeft. En wel aan het stuur van de machine die tot drie keer toe, regeerverantwoordelijkheid naar de Benjaminstraat wist te sturen. Een verenigd NDP is een strijdvaardig NDP.

Ten vierde heeft Simons geen tijd verspild aan haar politiek gedachtegoed in relatie tot het boutisme: haar bestuur heeft hem onmiddellijk tot het ere- voorzitterschap verheven, het voorbeeld in zijn leefwijze omschreven als gericht op alle Surinamers omarmen.

Een curieuze omschrijving voor de lijstaanvoerder als het om het doden van Surinamers gaat: zowel in juridische zin, voor de nationale definitieve veroordeling door het Hof van Justitie, in de Decembermoorden, als per internationale veroordeling, voor bijkomende misdaden rondom de Binnenlandse Oorlog als het historisch besef voor alle levens en families die verwoest zijn door zijn jarenlang wanbeleid.

De aardverschuiving binnen het politieke veld is hiermee aanzienlijk. Enerzijds kan Simons consolideren rondom ontevredenheid over het beleid van Santokhi. Anderzijds vormen haar legitieme opleiding, haar temperament en carrière een scherp contrast tot Brunswijk. Met de tweede grote fractie in De Nationale Assemblee, heeft zij met directe ingang in de oppositie een schaduw die Rusland en Asabina ver in het donker achterlaat en treedt zij ten aanzien van de buitenparlementaire partijen onmiddellijk aan als aanvoerder van een ondertekende en functionerende samenwerking met een deel van hen.

Zoals de coalitiepartijen uit hun eigen opiniepeilingen al weten, staat de NDP er ruim voor. Dit was het geval met een voortvluchtige en veroordeelde leider. Met een herkenbare naam die hem vervangt, daar trouw aan zweert, maar zich met de bewegingsvrijheid van een Koningin over het gehele Schaakbord voortbeweegt, moet Suriname twee uitkomsten onder ogen zien: gratie voor Bouterse (en misschien Hoefdraad, Van Trikt en Kromosoeto) en een terugkeer naar het beleid 1996-2000 en 2010-2020 of zoals de nieuwe voorzitter zegt: ‘Alles wat we denken goed te hebben gedaan, beter te doen en alles wat we denken dat we niet goed hebben gedaan, nu wel goed te doen’. Door (met enige trots) dicht bij dezelfde namen te blijven en dezelfde beginselen, mag gerust uitgekeken worden naar dezelfde soort resultaten.