Minister Kuldipsingh van Economische Zaken, Ondernemerschap en Technologische Innovatie (EZ), heeft zich laten ontvallen dat het ministerie, op de prijs van luxe goederen, geen zicht heeft. De voorzitter van de Winkeliers- en Ondernemersvereniging Suriname (WOVS), plaatst hier kanttekeningen bij. De wet houdt bepaalde winstmarges aan. Luxe staat vrijwel gelijk aan import en prijsvergelijking en controle zouden dus geen probleem moeten zijn. De bevoegdheid, de berekeningswijze zijn voorhanden. De minister wijst op de spreiding van importen. Voor echte prijsbeheersing zou binnenkomst via EZ moeten gaan. Een uitermate juiste oplossing in theorie. Net als hoe alle drugs beter beheersbaar zijn bij melding van iedere export aan de douane.

Het is nog maar de vraag of luxe goederen betaalbaar houden, de hoofdpijn van de overheid behoort te zijn. Als een horlogemaker in Switzerland, een parfumerie in Parijs of leerlooier in Italië woekerwinsten kunnen opstrijken vanwege marktbeheersing, marketingcampagnes en wachtlijsten. Een ander problematisch aspect is dat uitgaven aan luxe goederen plaatsvinden bij import en drukken op de beschikbare valuta, die anderzijds ingezet hadden kunnen worden voor noodzakelijke importen, zoals geneesmiddelen. Een bijzonder directoraat voor de import van luxe goederen is typisch een gebied, waar de First Lady ingezet kan worden. Ondanks het feit dat zij geen andere werkgever dan de overheid gehad heeft in recente jaren, loopt haar collectie aan luxe goederen waarmee zij de wereld rondreist, in de tientallen duizenden.

WOVS merkt terecht op dat, hoewel de lijn van EZ, dat handelscontrole complex en weinig inzichtelijk is, afwijkt van de mogelijkheden van controle op winkelprijzen. Winkelprijzen moeten voor luxe goederen, net zoals voor andere, zichtbaar en verifieerbaar geprijsd zijn voor de consument. Schending daarvan kan tot sluiting van winkels leiden. Per product is de online vindbaarheid, door middel van e-commerce, de boosdoener volgens EZ, juist heel transparant en direct.

Winkeliers op wie de druk van handhaving terechtkomt, zullen zonder twijfel eenzelfde soort druk hebben op de groothandelaren en importeurs als zij daar niet rechtstreeks aan verbonden zijn. Zo kan dus wel degelijk, de voor de minister ongrijpbare luxesector, tot navolging van de wetgeving bewogen worden.