Op 1 september 2018, kregen 40 skalians toestemming van de toenmalige minister van Natuurlijke Hulpbronnen, Regillio Dodson, om verdere activiteiten te ontplooien in het Sarakreek-gebied en de Marowijnerivier en wel onder zogenaamde vernieuwde voorwaarden. Dodson beweerde toentertijd, dat er voortaan strakke regels zouden zijn voor het dredgen in het stuwmeergebied en dat de commissie Ordening Goudsector, toezichthouder zou moeten zijn. Verder was met de skalianhouders afgesproken, dat er per boot een bepaald bedrag aan het ministerie van Financiën afgedragen zou moeten worden. Er werd ook gezegd, dat dit geld de plaatselijke gemeenschap ten goede zou komen. We zijn inmiddels bijna vijf jaar verder en vragen ons af, hoe transparant deze betalingen zijn. Hoe wordt er gecontroleerd of het geld daadwerkelijk ten goede is gekomen aan de lokale bevolking?  Of is dit geld ook verdampt? Skalians blijven tot op de dag van vandaag een ware en voortdurende ramp in ons binnenland. Van het stuwmeer zien wij vaker beelden van het zwaar vervuilde water en dit gaat jaren door. Hoewel Suriname al geruime tijd toegetreden is tot het Minamata-verdrag, wat betekent dat het gebruik van kwik verboden is. Bij de skalians is het meer regel dan uitzondering, dat zij met kwik de dredgewerkzaamheden verrichten en daarmee willen wij stellen, dat wij niet geloven dat zij – en ook binnen de illegale goudsector – het gebruik van kwik totaal is verdwenen. Net zoals er in andere landen natuurrampen in verschillende vormen voorkomen, hebben wij hier de skalians, illegale goudzoekers en houtroof, als onze ramp voor de natuur. Volgens een recente brief van het ministerie van Natuurlijke Hulpbron-nen, zal het gedoogbeleid met betrekking tot de goudwinning, per 22 juni 2023 worden afgebouwd. Eventuele voortzetting kan “onder strikte schriftelijke milieu, sociale en fiscale voorwaarden, in een specifiek vooraf afgebakend gebied”. De ponton die wordt ingezet, moet duidelijk gemarkeerd zijn, “ter vergemakkelijking van de handhaving”. Toen Keerpunt dit las, wist zij gelijk dat dit dan een manier is om toch een paar van deze vernietigende goud zoekende pontons toe te laten om activiteiten te ontplooien. Wie houden zij eigenlijk nog voor de gek? Op deze manier zal de regering Santokhi, het gedoogbeleid naar skalianeigenaren voortzetten. Jammer genoeg zijn er weinig mensen die zich druk maken om de schade die wordt aangericht en de verdere vernietiging van onze natuur. Alles draait om geld en belangen en het is zeer misselijkmakend om dit steeds te moeten aanschouwen. In 2019 constateerde het WWF al extreme verwoesting/vervuiling, die wordt veroorzaakt door de ongecontroleerde exploitatie van goud langs de oevers van de Marowijne- en de Lawarivier. In het bijzonder de bewoners langs de rivier hebben te maken met deze ernstige vorm van milieuvervuiling. Het WWF bracht toen een rapport uit waarin het duidelijk stelde, dat het zeer zorgwekkend is dat het na enkele maanden al, de nadelige gevolgen van deze exploitatie op de rivier kon constateren. Er werden toen beelden getoond, waarop er duidelijk te zien was, dat de rivier grotendeels werd uitgemijnd door de skalians en zelfs de oevers werden vernietigd. De skalians  probeerden hun slag te slaan dichtbij de eilanden en de oevers in dat gebied. De rivieren worden al jaren vervuild in ons binnenland en van de oevers – die toch een belangrijke functie hebben – blijft niets over, want de bomen worden gekapt, ontworteld en vervolgens in brand gestoken, waarna mechanische schoppen de grond losmaken om vervolgens de pompen op de schepen in te schakelen. Alles om goud te winnen! Niemand die denkt aan de gevolgen voor onze biodiversiteit. Hebzucht, goudkoorts en belangen. Hebzucht is altijd de wortel van al het kwaad.