Een tekort aan (gekwalificeerde) verpleegkundigen en zaalartsen als gevolg van braindrain of kennisvlucht, een gebrek aan financiën en een tekort aan intensive care bedden/ruimte is al jaren een enorm zorgpunt binnen onze zorg. Helaas merken we ook dat dit fenomeen niet alleen binnen de zorg gebeurt. Mensen die hebben gestudeerd, hetzij lokaal of internationaal, en in de afgelopen jaren hebben bewezen deskundig te zijn in hun vakgebied, vertrekken nu ook uit Suriname. Het lijkt een steeds groter probleem waardoor bedrijven met weinig capabele mensen de operaties moeten voortzetten. Keerpunt vraagt zich af hoe wij een land kunnen ontwikkelen als alle kennis toch vertrekt omdat zij zich ondergewaardeerd voelen vanwege de economische financiële crisis in het land. Waar we wel ernstig rekening mee moeten houden, is dat het heel slecht in Suriname gaat en dat ook medisch specialisten steeds minder kunnen doen met een gedevalueerde SRD en in veel gevallen harder moeten werken om hun levensstandaard te kunnen consolideren. In 2018 begon het fenomeen ergere vormen aan te nemen en zelfs ziekenhuisdirecties uitten hun bezorgdheid over de uittocht van Surinaamse verpleegkundigen naar Nederland. In een wervingsadvertentie, werden verpleegkundigen opgeroepen te solliciteren. Geïnteresseerden werden beloofd, dat zij in aanmerking konden komen voor een baan bij ‘grote zorginstellingen’, waarbij verblijf- en werkvergunning ook werden geregeld. Veel Surinaamse verpleegkundigen maar ook artsen hebben toen ons land verlaten en naar omstandigheden hebben zij een beter bestaan kunnen opbouwen de afgelopen jaren. Suriname heeft in de afgelopen decennia vaak te maken gehad met het verschijnsel van brain drain, hetgeen inhoudt dat capabele en goed opgeleide landgenoten het raadzamer achtten het land de rug toe te keren, omdat er zich ontwikkelingen veelal op het politieke vlak voordeden die voor een gezonde carrière zeker niet hoopgevend waren.

De kwaliteit van het leven heeft dan reeds een dusdanige neergang ondergaan, dat men het zeker in eigen land niet meer ziet zitten. De brain drain vindt dan plaats en kan ernstige vormen aannemen en een economie grotendeels verlammen, als daar geen spoedige verandering in optreedt. Suriname heeft sinds de staatkundige onafhankelijkheid op verschillende momenten te maken gehad met brain drain en die kan slechts tot stilstand worden gebracht als er sprake is van een economische opleving c.q. groei. We babbelen allemaal over het opvoeren van de productie, maar er moeten wel een aantal randvoorwaarden aan verbonden worden.  Zolang de goed geschoolde werker c.q. het kader, niet de impressie heeft dat er beter en waardevast kan worden verdiend en de achteruitgang nog steeds niet goed is gestuit, zal men blijven kiezen voor vertrek. We hebben toch ook gezien wat er in het buitenland, met name Venezuela, is gebeurd.

Daar is het kader ook grotendeels vertrokken nadat Chávez en Maduro, zo een enorme puinhoop van het land hebben gemaakt. Cuba is een mooi voorbeeld van het wegtrekken van inwoners, zodra ze daar maar de gelegenheid toe hebben. De huidige regering zal daarom alle zeilen bij moeten blijven zetten om de economie verder op te krikken, waardoor men weer meer met het loon kan doen. Zolang men het gevoel heeft dat men met het salaris steeds minder kan doen en het pienaren alleen maar toeneemt, zal men de wijk blijven nemen.