Al decennialang heeft Suriname een groot probleem voor wat betreft zijn veestapel en dan wel in het bijzonder het melkvee betreffende. De klaagzang van de melkboeren met betrekking tot de prijs die per liter door de Melkcentrale wordt betaald, is ook bekend. De oplopende kosten om een melkveebedrijf te draaien, zijn de laatste jaren zo de lucht ingeschoten, dat veel boeren hun vee hebben verkocht en degenen die nog werkzaam zijn in deze branche, lijden verlies en weten zich vaak geen raad hoe verder te gaan. Door de depreciatie van de SRD ten opzichte van de dollar, is alles duurder geworden en dat geldt ongetwijfeld ook voor de melkboeren. Slijpmeel, medicamenten, brandstof en andere benodigdheden om het vee te verzorgen en de melk naar de Melkcentrale te krijgen, zijn drastisch toegenomen en zonder correctie van de melkprijs, is het niet langer mogelijk het bedrijf te continueren. Aanpassing van de melkprijs is dan ook onvermijdelijk, willen we in onze melk nog pure melk van eigen grond hebben en niet afhankelijk zijn van een volledig melkpoederproduct, waar de Surinaamse melkboer geen bijdrage in heeft. Maar om een betere en grotere melkproductie te realiseren, zullen er meer melkkoeien moeten komen met een goede productie op dagbasis. En dat melkvee is er in onvoldoende mate op Surinaamse bodem en als dat er wel is, is het onbetaalbaar voor de meeste melkboeren in dit land. Er zal dus geïmporteerd moeten worden, en waar zullen deze beesten vandaan moeten komen? Door een medium werd gemeld, dat de overheid voornemens is melkvee te importeren. Feit is wel dat ze zoveel voornemens heeft, maar geen geld en het dan ook bij de zoveelste belofte blijft. Een externe investering op dit gebied zou dan ook met de nodige aandacht bekeken moeten worden en niet meteen afgeslagen. Of er een dergelijke aanbieding en of interesse bestaat op dit moment, weet Keerpunt niet. Een ander punt dat nimmer uit het oog verloren mag worden, is dat er bij een eventuele import van melkvee op grote schaal, goed gekeken wordt dat het om gezond vee gaat, gespeend van met name de ziekte mond- en klauwzeer. De Veterinaire Dienst zal bij een eventuele import er voor de volle 100 procent bij betrokken moeten zijn en wel voortdurend. Brazilië heeft veel slacht- en melkvee en er grazen aldaar heel mooie dieren die ook te koop zijn. Echter is het niet duidelijk, of en wanneer de overheid haar voornemens zal omzetten in een vast en duidelijk initiatief. De mens wordt vrijwel altijd beoordeeld op zijn daden en niet zijn woorden. Voornemens zijn mooi, maar het wordt pas echt interessant als de dieren worden binnengebracht en de verdeling door verkoop, voor een redelijke en betaalbare prijs plaatsvindt. Tijdens de regering Bouterse, zijn er ook koeien uit Brazilië binnengehaald en daar is naar verluidt, op grote schaal mee gerommeld. Over friends en family gesproken. Indien het uiteindelijk toch zover komt dat melkvee en misschien ook slachtvee wordt geïmporteerd, is het zeker zaak, dat het eerlijk wordt verdeeld en dat er bij de distributie sprake zal kunnen zijn van grote transparantie  en dat fromu’s achterwege blijven.