Het is bekend dat de zogeheten kleinschalige mijnbouw, die allang niet meer kleinschalig is in dit land, een vernietigend effect heeft op de biodiversiteit. Of het nou gaat om de lieden die met zware spuitinstallaties en overmatig kwikgebruik de grond losspuiten, of met zware graafmachines het achterland vernietigen; wat hier gebeurt is absoluut onacceptabel. Overal vernietigt men de biodiverstiteit van het achterland en dan maakt het niet uit of het in Para, Marowijne, Brokopondo of Sipaliwini gebeurt. Men verwoest op land en op het water het milieu en dat is niet alleen hier, maar ook in het buitenland bekend,. Het is alsof goudzoekers het land totaal in handen hebben en alles maar kunnen vernielen. Rivieren, kanalen, kreken en het stuwmeer worden aanhoudend met kwik vervuild en wie had gedacht dat de vervuiling alleen het achterland betreft, heeft zich lelijk vergist. In onze hoofdstad worden we vergiftigd door de kwikuitstoot die komt uit de respectieve goudbranderijen in het centrum en noordelijk gelegen delen van de hoofdstad. De Skalians die overwegend in het bezit zijn van zetbazen uit Paramaribo en verbonden aan vrijwel elke politieke partij, vervuilen de rivieren en vergiftigen het water. Het is dan ook niet vreemd dat marrons en inheemsen steen en been klagen, omdat de vis die ze eten zwaar gecontamineerd geraakt door het dumpen van kwik en ander giftige materialen in de waterwegen. Maar geen enkele minister van Natuurlijke Hulpbronnen heeft in de afgelopen decennia, hier iets tegen willen of kunnen doen. Die Regillio deed bewust niets tegen de skalians, omdat hij later zelf belangen in de goudsector bleek te hebben. Ook in de huidige regering zitten elementen met grote belangen in de goudsector en de goudpontons. Het is gewoon een grote maffiastructuur, waar geen enkele politieke partij iets tegen kan of wil doen. En zo wordt het binnenland door deze misdadige illegaliteit totaal vernietigd en raken steeds meer Inheemsen en marrons vergiftigd, omdat geld en belangen de boventoon voeren en niet gezondheid van de mensen die in goudwinningsgebieden woonachtig zijn. Maar wie had gedacht dat Suriname alleen te maken heeft met deze grootschalige goudroof, heeft het gladmis. Frans Guyana , Guyana en ook het grote Brazilië kampt met de zogeheten garimpeiroterreur. Echter is het wél zo dat men in Frans Guyana en Brazilië keihard optreedt tegen de illegale goudwinning en worden skalians gewoon in de fik gestoken. Maar in Suriname waar de corruptie hoogtij viert en hoogwaardigheidsbekleders meer aan hun zak en de belangen van vrienden en familieleden denken, mogen de binnenlandbewoners voor hun part verrekken. Dat is de huidige Surinaamse realiteit en dit is niet meer dan dieptriest.