De invasie van Rusland in Oekraïne heeft de wereld op zijn kop gezet. De Europese Unie, de Verenigde Staten van Amerika en Canada, hebben zware sancties tegen Rusland ingesteld, en die doen zich in dat land nu reeds enorm gevoelen. Naar en van Rusland is het nog maar nauwelijks mogelijk geld te versturen en zo wenst men de Russische dictator Putin zijn oorlog in Oekraïne te doen beëindigen. Maar het mes snijdt aan beide kanten. Vooral Europa is afhankelijk van Russisch gas en olie. Dit heeft gemaakt, dat ook in de Europese Unie zaken  een inflatoir karakter beginnen te krijgen. Dat is nu reeds duidelijk door de stijging van de aardolieprijzen per barrel tot meer dan 125 dollar. Ook de gasprijzen zijn al meer dan 40 procent in met name Nederland gestegen en ook die veroorzaken een zware druk op de portemonnee van de doorsnee Europeaan. Maar niet alleen in Europa, de VS en Canada rijzen de energieprijzen de pan uit. Het is duidelijk, dat de oorlog in Oekraïne de gehele wereld onder druk zet en vooral de arme landen het zwaar te verduren zullen krijgen. Als de brandstof- en gasprijzen de lucht ingaan, wordt alles duurder en in de meeste gevallen is het zo, dat de loontrekker niet gelijk op looncorrecties kan rekenen, hetgeen dan betekent, dat ernstige verarming optreedt of kan optreden. En dat varieert natuurlijk van land tot land en  hangt  af van hoe sterk een economie is en wat ze kan dragen. Rijke landen hebben tal van reserves om in moelijke en of desastreuze omstandigheden, de samenleving te ondersteunen. Suriname en heel wat landen op dit halfrond, hebben dat niet en worden zwaar getroffen door tekorten en hoge prijzen. We zien dat nu er een ernstige oliecrisis dreigt, de Amerikaanse regering meer belangstelling heeft voor Venezuela en tracht de Russen daar een hak te zetten, nu die hun aandacht volledig op de Oekraïne hebben gevestigd en de economische problemen waarmede Rusland geconfronteerd is geraakt. Wij gaan er gevoeglijk vanuit, dat men veel intensiever aardolie gaat oppompen uit Guyana en proberen weer aardolie te kopen van het regiem Maduro. Suriname heeft ook een enorme voorraad aardolie voor de kust en zoals bekend, zal men pas over ruim 2.5 jaar beginnen met de exploitatie van deze enorme voorraden. Gezien de huidige internationale olie- en aardgascrisis, rijst natuurlijk meteen de vraag, of er niet meer vaart kan worden gezet achter de exploitatie van onze olievoorraden. Staatsolie en de regering zouden met de stakeholders die reeds bepaalde voorraden hebben vastgesteld, rond de tafel moeten gaan zitten, om te kijken wat de mogelijkheden zijn voor een sneller cq eerder oppompen van deze natuurlijke hulpbron. Zou niet alleen  de  internationale crisis positief kunnen beïnvloeden en helpen de wereldmarktprijzen voor aardolie en aardgas te stabiliseren of misschien zelfs verlagen, maar ook een enorme boost geven aan onze economie die nog steeds in een zware crisis verkeert en steeds ergere vormen aanneemt.