Oud-leden van het Jungle Commando die zich momenteel liever als ‘Brunswijkers’ van het eerste uur profileren,  hebben voor het einde van het jaar, hun ex-Jungle Commando leider Brunswijk opgeroepen, de regering op 12 januari, dus morgen, gedag te zeggen, omdat volgens de groep ex-JC’ers, zaken niet naar wens verlopen binnen de coalitie en daarover zou grote ontevredenheid onder de volgelingen van Brunswijk en de aanhang van ABOP, zijn ontstaan. Brunswijk die nu vicepresident is en voorzitter van ABOP, besloot een bijeenkomst te houden in Moengo Tapoe met zijn ex- Jungle Commando strijders. Het werd een opmerkelijke vertoning, waarbij een aantal inmiddels bejaarde ex-strijders het kies vonden in camouflagepak en met een rode baret, te verschijnen. Naar verluidt,  verliep de samenkomst in gemoedelijke sfeer en werd uiteindelijk consensus bereikt dat Brunswijk en zijn ABOP, deel zullen blijven uitmaken van de huidige coalitie. Naar de mening van velen, werd de bijeenkomst met een korreltje zout genomen en als klucht weggezet. Brunswijk weet heel goed, dat uit de regering stappen nieuwe verkiezingen zal inhouden en heeft daarbij zeker niet de zekerheid, wederom met evenveel zetels uit de strijd te komen. Ook bestaat er geen zekerheid, dat hij na de affaire Pokie, nog even goed voor de dag zal komen bij de Saramaccaanse kiezers in Brokopondo. Een samengaan met een NDP zou een te smalle politieke basis inhouden om te kunnen regeren, vooral nu ABOP ernstige twijfels heeft over de DNA-zetel die in handen is van Edward Belfort, die zich volgens ABOP, behoorlijk weerspannig tegenover de partij en de coalitie opstelt. Een samengaan met de NDP is ook geen veilige oplossing, omdat Brunswijk heel goed weet, dat het potje dat hij bij de VHP en Chandrikapersad Santokhi kan breken, bij Bouterse niet zal lukken. Een toneelopvoering met de oude jongens van het Jungle Commando, veroorzaakt echt geen angst bij de gemeenschap, omdat onrust en strijd in het gebied, zeker geen voordelen voor de Marrons en zeker niet voor Suriname zal opleveren. Zal de situatie in het land alleen maar verder verergeren. Brunswijk beseft ook heel goed, dat de oude uitwijkmogelijkheid die hij in 1986 had naar Frans-Guyana met zijn strijders, vooral wanneer die gewond waren geraakt bij de beschietingen, niet meer mogelijk is en dat de Fransen een heel andere kijk op hem hebben en geen verwelkoming zullen tonen. In 1986 werd de strijd tegen het dictatoriale regiem van Bouterse gestart en ondervond Brunswijk op bedekte wijze steun van de Fransen en Nederland. De kolonel Van Tussenbroek vertoefde niet voor niks in Cayenne en verleende strategische en logistieke ondersteuning. Ook de opvallende humanitaire steun van het Zeister Zendingsgenootschap voor de zogeheten vluchtelingen en leden van JC, was zeer opvallend. Zwaargewonden van het JC werden met een vliegtuigambulance naar Martinique of Guadeloupe vervoerd. Een dergelijke steun vanwege de oosterburen, kan Brunswijk nu op zijn buik schrijven en daarom slaat het toneel met ex-JC strijders te Moengo Tapoe nergens op, en is van weinig betekenis. Brunswijk moet met zijn ABOP een goede bijdrage leveren om Suriname uit de economische crisis te halen en zijn eventuele onvrede over zaken die zich binnen de coalitie voordoen, intern met de overige partners bespreken en zo trachten alle problemen via dialoog op te lossen. Zo hoort het binnen een gezonde politiek en democratie. Het mes voor de overige coalitiegenoten op tafel te leggen, brengt ons geen steek verder en zorgt alleen maar voor onrust en achteruitgang. Slechts in een stabiel politiek klimaat zullen de investeringen lokaal en van buiten, goed op gang komen.