Het heeft er veel van dat beëdigingen en bevorderingen bij korpsen niet meer vanzelfsprekend zijn, maar dat deze gepaard gaan met een bedelcultuur en stakingen. Ambtenaren zetten zich in voor land en volk, ronden hun opleiding af met succes en studeren ondanks de slechte economische situatie, verder. Toch is het moeilijk te krijgen wat je rechtens toekomt. De laatste jaren hebben wij zelf gemerkt dat men in actie moet komen als men zaken van de grond wil krijgen.  Intussen zit naar verluidt een CIVD-lichting al ruim twee jaar op een beëdiging te wachten, terwijl de minister van Defensie er met geen woord over rept. Dit alles ten koste van het Korps Politie Suriname (KPS), dat het al behoorlijk zwaar schijnt te hebben, maar nog steeds manschappen moet afstaan voor de beveiliging van hoogwaardigheidsbekleders. Dan is er geïnvesteerd in personen die hiervoor werden opgeleid! Een dode investering is het dus geworden.  Hetzelfde geldt ook voor de korpsen van het KPA en BBS die al enige tijd hun opleidingen draaien, maar waarvan de manschappen nog steeds niet beëdigd kunnen worden. Om maar niet te praten over de bevorderingen van manschappen die al tijden wachten op het verkrijgen van hun beschikking. Om maar niet te praten over de incomplete uitrusting, waarvan mensen in deze korpsen al jaren geen schoeisel hebben gehad en er ook onbewapend bij lopen. Dit terwijl zij wel elke dag hun leven op het spel zetten, maar de regering liever geld uitgeeft aan traangas. De onvrede binnen de voormelde korpsen is de afgelopen maanden niet weggemaakt. Er zal dus moeten worden ingegrepen ter verbetering van de werkomstandigheden.