Mellisa bezegeld

Satire is goed voor de democratie. Door op humoristische wijze kritiek te uiten, worden mensen aan het denken gezet. Hierdoor kunnen positieve veranderingen teweeg worden gebracht. Soms is satire zo scherp en tegen machthebbers gericht dat zij de satirici in hun werk belemmeren of vervolgen. De satiricus lijkt de moderne hofnar, een grappenmaker aan het hof van een vorst die personen en opvattingen bespotte en daarmee politieke invloed had. Goede satire vraagt een heldere geest en een scherpe tong.

Hoe creatief de satiricus ook is, er zijn bij tijd en wijle voorvallen die de satiricus in de wildste dromen niet zou bedenken. In dat geval zou menigeen het een te vergaand verzinsel vinden. Dat doet zich nu in Suriname voor. Een gevalletje ‘dit bedenk je niet’. Het heeft de president van Suriname Chan Santokhi behaagd om met ingang van 1 maart 2021 het gebruik van het ‘Seal van het Instituut van de First Lady’ goed te keuren. Het seal is een plaatje in de vorm van een zegel, zodat Mellisa Santokhi-Seenacherry op allerlei spulletjes haar plaatje kan zetten, zodat iedereen kan zien dat het van haar is.

Een zegel is een ouderwets middel om een afdruk te maken waarmee de echtheid van een document werd aangetoond. Denk aan oude oorkondes of enveloppen die met een lakzegel werden dichtgeplakt. Met een zegel werd gewaarborgd dat de envelop niet zomaar door onbevoegden geopend kon worden. Voor het zetten van de zegels met bijenwas of zegellak werden zetstempels of zegelringen gebruikt. Dit oude gebruik is vervallen omdat het met de moderne techniek niet meer nodig en nuttig is.

President Santokhi heeft voor deze overbodige poespas en gewichtigdoenerij op 10 oktober 2021 een resolutie ondertekend die is uitgegeven op 30 november 2021 door minister Somohardjo, waarmee Mellisa vanaf 1 maart 2021 haar plaatje op haar spulletjes mag zetten. Laten we even stilstaan bij de bureaucratische idiotie waarmee met terugwerkende kracht van negen maanden een besluit in werking wordt gezet. Heeft Mellisa nu negen maanden illegaal haar plaatje gebruikt of gebruikte zij dat nog niet? In het eerste geval was zij stout, in het laatste geval was het niet nodig om het besluit met terugwerkende kracht te laten ingaan.

Volgens de resolutie vervult Mellisa een belangrijke positie in het sociaal-maatschappelijk verkeer en ondersteunt zij de president in zijn grondwettelijke taken. Voor zover ik weet is de president gekozen door De Nationale Assemblée en is Mellisa toevallig zijn vrouw. Meer niet. De argumentatie om Mellisa haar eigen plaatje te geven is lachwekkend maar ook zorgelijk. Het lijkt maar te gaan over iets onbenulligs als een plaatje voor Mellisa maar hier wordt de staatsrechtelijke structuur van de Republiek Suriname ernstig geweld aangedaan.

We komen op de hamvraag. Waarom vindt dit cabaret in werkelijkheid plaats? Mellisa heeft van de president al meerdere hoge functies toebedeeld gekregen waarop zij als ‘partner van’ nooit aanspraak zou mogen maken. Santokhi is dikwijls bevraagd over deze belangenverstrengeling en dit nepotisme en beloofde hier nog eens goed naar te kijken. Op dit vlak is hij kort van geheugen, want we horen hem er nooit meer over. Dat is voor hem een boek met zeven zegelen. Mellisa is nog steeds lid van de raad van commissarissen van Staatsolie en directeur van het Kabinet van de President. Nu komt deze gekkigheid er weer bij.

Waarom hecht de president toch zijn zegel aan dit besluit? Is de honger naar macht van Mellisa onverzadigbaar? Kan Chan die nog wel stillen? Zijn vrouw trekt steeds meer invloed naar zich toe en vergezeld Chan op bezoeken en buitenlandse reizen. Haar aanwezigheid bij de Expo 2020 in Dubai leidde tot protocollair ongemak. Is er dan niemand in de omgeving van de president die hem voor deze valkuilen behoedt? Het is bekend dat de president eigenzinnig is, maar de invloed die Mellisa op hem lijkt te hebben begint dreigende vormen aan te nemen.

Een satiricus mijmert over een cabaret waarbij de president en zijn vrouw niet langer de president en zijn vrouw zijn, maar zich als koninklijk paar laten fêteren door andere vorsten gedurende buitenlandse reizen. Het stijgt de tortelduifjes zo naar het hoofd dat zij zich op een goed moment laten kronen tot Keizer en Keizerin. Ach, het is flauwe satire. Zo’n vaart zal het in het echt niet lopen.

Hans Moison