Een oud-redacteur van deze krant die ons in 1996 is komen ontvallen, stelde bij herhaling, dat in de Surinaamse politiek, veel mannen, maar zeer weinig heren vertegenwoordigd zijn. Door zijn decennialange ervaring bij de krant durfde hij zonder aarzeling te stellen, dat de meesten in de politiek gaan om er beter van te worden en echt het belang van de samenleving niet voor ogen hebben. Het ene schandaal na het andere is ons als volk in de afgelopen decennia niet bespaard gebleven. Van gerommel met grond tot het aannemen van steekpenningen, het verduisteren van staatsgelden en het zelfs onrechtmatig verhandelen van  vastgoed behorende tot de overheid, is aan het licht gekomen. Het organiseren van grote evenementen en daarbij ook nog aan overfacturering doen en het teveel aan penningen verduisteren, is ook bekend geraakt. En dan niet te vergeten het bemachtigen van goud en houtconcessies ter verrijking van de hebberige politicus of politica. Het is dan ook niet vreemd dat veel kiesgerechtigden met veel wantrouwen  kijken naar onze huidige politici en zelfs niet meer naar de stembus gaan. Een huidig verschijnsel zijn de  back stabbers die ineens zeer kritisch worden op hun eigen partij of combinatie in de regering,  omdat ze zelf niet hebben gekregen wat ze wilden. Het kan om een hoge positie gaan of om grote lappen grond die maar niet toegewezen worden. Familieleden  zijn niet op tijd geaccommodeerd en dan wordt er maar tegen de eigen partij of coalitie aangetrapt. Een van deze gasten komt maar al te vaak in de pers om zijn gal te spugen en begrijpt niet dat hij daarbij zijn eigen glazen ingooit. Maar de mentaliteit van hoe ‘kan ik stelen’, is al enige tijd overgeslagen naar andere sectoren binnen het overheidsapparaat. Zo zien we dat er binnen het KPS, lieden zijn binnengedrongen die hun verkregen positie op schandalige wijze misbruiken om er zelf beter van te  worden. Binnen de politiebond  zijn er zelfs vermoedens dat gelden van de leden zijn verduisterd door leden van het bestuur, en dan zijn er ook nog vermeldingen op sociale media dat een lid van het bestuur met zijn politiesalaris, in staat is een pick-up aan te schaffen ter waarde van 48.000 US- dollar. Naar de mening van velen, een ontwikkeling die als duister kan worden aangegeven. Vermoedens bestaan dat deze figuur bepaalde connecties onderhoudt die de mogelijkheid creëren wel  een dergelijk voertuig te kunnen bemachtigen. De oneerlijkheid heeft dus ook haar intrede gedaan binnen een organisatie die er juist voor dient te zorgen dat alle wetsovertredingen worden onderzocht  en indien er genoeg aanleiding tot vervolging wordt gevonden, wordt doorgeleid naar het Openbaar Ministerie. Maar de ‘hoe kan ik stelen’ mentaliteit woekert als een kankergezwel door de gehele gemeenschap en het wordt steeds duidelijker dat het  slechte voorbeeld van leiders in de afgelopen decennia,  voor een mentaliteitsombuiging en dan wel in zeer negatieve zin heeft gezorgd. Wat we ook zien, is dat men maar al te snel zwicht voor het snelle geld en daarbij zelfs bereid is de misdaad te dienen en dat geldt voor vrijwel alle overheidsinstanties, inclusief de gewapende machten.  We gaan hierdoor totaal de verkeerde kant op en maken zelf, dat Suriname uiteindelijk onleefbaar wordt en op den duur als failed state wordt neergezet. De Amerikaanse president heeft gisteren Cuba als een failed state neergezet naar aanleiding van het daar totaal ontspoorde politieke systeem en de chaos die er heerst. Het volk is de armoede en verloedering van  meer dan zeventig jaar zat en is uit wanhoopde straat opgegaan.  Een land dat onleefbaar is gemaakt door een stel mensenrechtenschenders dat zich heeft vastgebeten in een mislukt politiek systeem. Maar Suriname kan ook afglijden naar chaos door een cultuur van oneerlijkheid, egoïsme, gemakzucht, corruptie en dieftigheid de overhand te geven. Het hoeft allemaal niet zover te komen als we op tijd zien, wat goed en fout is en het laatste overboord zetten met als einddoel een goede en gezonde samenleving waar eerlijkheid en fatsoen het wint van misdaad en verloedering. Daar zal wel hard aan gewerkt moeten worden, anders stevenen we echt af op Haïtiaanse, Cubaanse en Venezolaanse situaties.