De veelbesproken grootschalige rijstexport richting Venezuela, dreigt op een enorm fiasco uit te lopen. Na veel gehaal en getrek, kwam er uiteindelijk een boot vanuit het westen naar Nickerie om een lading rijst op te halen. Een deel van de lading werd in het schip geladen, maar al gauw bleek dat het absoluut onverantwoordelijk zou zijn de rijstlading richting Venezuela te vervoeren in het voormelde vaartuig. De boot was namelijk eerder gebruikt om kunstmest naar Nickerie te vervoeren. In het hele ruim van de boot was de ureumgeur nog duidelijk waar te nemen. Men besloot dan ook de ingeladen rijst weer uit het schip te halen. Er moet nu een ander schip komen om de rijst, bestemd voor Venezuela, op te halen. Uit alles blijkt, dat de Venezolanen niet happig zijn om onze rijst te kopen. De voor onze boeren interessante prijs wenst men, naar wij vernemen, ook niet te betalen. En dan rijst natuurlijk ook weer de vraag of de rijstboeren uit Nickerie op tijd over hun geld zullen kunnen beschikken, gezien de deplorabele financiële situatie van dit Latijns-Amerikaanse land.  Er wordt, naar onze mening, op een aanstootgevende wijze gerommeld bij de zogenaamde rijstexport naar Venezuela. We krijgen zo de indruk, dat men wederom op amateuristische wijze te werk is gegaan en nog steeds gaat. Als de Venezolanen werkelijk zo een grote behoefte hebben aan rijst van goede kwaliteit, dan zouden ze ook veel meer moeite moeten doen om de lading binnen te krijgen en dan wel met het juiste schip. Maar wij hebben het gevoel dat de Unasur partner, Suriname een handje wil helpen, maar dan wel op een niet al te serieuze manier. Over de betaling zijn wij, van Keerpunt, op zijn zachtst gezegd ongerust.  Venezolanen zijn niet bepaald goede betalers en willen altijd eerst voordeel voor zichzelf zien.  Een mooi voorbeeld uit het verleden willen we onze lezers hierbij nog voorhouden: Tijdens een Onafhankelijkheidsdag, als we ons niet vergissen was het 2009, werden Venezolaanse parachutisten uitgenodigd om een luchtshow te houden boven het Onafhankelijkheidsplein.  De parachutisten van het regiment waar Hugo Chavez uit afkomstig is, kwamen met hun eigen vliegtuig richting Suriname. Na de show werd van ons verlangd, dat wij de brandstof voor de terugtocht zouden betalen. De Venezolanen zouden de kosten later vergoeden en wel in Amerikaanse dollars. Defensie Suriname betaalde voor de brandstof en de parachutisten reisden terug naar hun vaderland. Van terugbetalen kwam helemaal niets terecht. De Venezolanen  gaven, zoals wij gewend van ze zijn, niet thuis.  Om op de rijstexport terug te komen, hoeven we slechts aan te geven dat de Guyanezen al maanden de grootste problemen hebben om aan hun geld te komen, nadat ook zij rijst aan de westerburen hadden geleverd.  De Surinaamse overheid blijft voet bij stuk houden dat de rijst naar Venezuela moet en dat ze daarvoor zal zorgen. Wij blijven benieuwd of de betaling na levering ook zo vlot zal verlopen.  Zien doet natuurlijk nog altijd geloven. In ieder geval is onze ex-revo exponent  Badr, helemaal niet zo enthousiast over deze grote levering van rijst aan de Venezolanen. Badr ziet de bui al behoorlijk hangen. Hij staat in deze kwestie gelukkig met beide benen op de grond.