Sinds de ontdekking van olie in 2015, hebben lokale politieke leiders steeds hetzelfde deuntje gezongen voor de burgerij: “Er zullen miljarden en miljarden dollars aan oliegeld binnenkomen. We beloven jullie dat er een enorme ontwikkeling zal komen, nieuwe ziekenhuizen, nieuwe scholen, geldbeurzen en meer.” Inderdaad hebben veel Guyanezen hun hoop gesteld op deze woorden, maar experts uit de industrie waarschuwen, dat Guyanese politici zich bezighouden met fictie.
Tom Sanzillo, directeur Financiën van het Instituut voor Energie, Economie en Financiële Analyse (IEEFA), besprak tijdens zijn eerste optreden in het programma van Kaieteur Radio, ‘Guyana’s Oil and You’, enkele punten uit ‘Guyana’s Oil Deal: Promise of Quick Cash zal een land tekort doen’, een recente publicatie van de IEEFA, waarvan hij de auteur is. Om echt het valse beeld te begrijpen dat wordt geschetst door de politieke leiders, zei Sanzillo, dat lezers eerst moeten begrijpen hoe de regering wordt bestuurd. Volgens hem lijkt dat veel op hoe iemand zijn of haar huishoudbudget zou beheren.
Sanzillo merkte op dat Guyana tegen het einde van de vijf jaar, ExxonMobil en zijn partners in het Stabroek-blok, 20 miljard dollar verschuldigd zal zijn. Hij zei dat Guyana zich in deze positie bevindt sinds de overeenkomst die het ondertekende en zegt dat Guyana de bedrijven volledig moet terugbetalen voor de hoeveelheid geld die het bedrijf nodig had om de olie uit de grond te halen voor het boren, transporteren en verschepen. “Dus je raakt dieper in de schulden om wat meer geld te krijgen en die schuld is precies wat je aan het einde van de eerste vijf jaar verschuldigd bent”, voegde hij eraan toe. Sanzillo zei dat het fundamentele probleem was dat toen het Stabroek Block-project werd gepland, de meeste analisten keken naar de olieprijzen die over de hele wereld tussen de USD 60 en USD 65 per vat en hoger lagen. Maar als gevolg van de covid-pandemie, schommelen de olieprijzen nu rond de 40 dollar per vat. Sanzillo zei dat het onwaarschijnlijk is dat tussen nu en de komende vijf jaar, de olieprijs meer dan USD 50 zal bedragen.
Sanzillo: “Als je aan het einde van de maand te veel rekeningen hebt en je kunt ze niet allemaal betalen, dan heb je een tekort. Bij de overheid noem je dat een tekort en natuurlijk wil je alle tekorten die Guyana heeft, dichten. Het tweede is dat er in huishoudens behoeften zijn die vaak niet worden vervuld, omdat er zoveel uitgaven moeten worden gecompenseerd en er niet genoeg geld voor is en dus is er geen plaats voor vakantie of voor nieuwe kleren voor de kinderen of ouders. Dat heet nieuwe uitgaven.” In de context van de regering van Guyana zei Sanzillo, dat dit ook nieuwe uitgaven wordt genoemd. “Het is om tekorten te dichten; de mensen hebben nieuwe kleren nodig of wegen en ziekenhuizen. En zoals in ieders huishouden, wil je iets apart leggen voor een regenachtige dag en in het geval van Guyana wordt dit een SWF genoemd.”
Sanzillo zei, dat de realiteit waarmee Guyana wordt geconfronteerd, is dat het niet genoeg oliegeld zal kunnen genereren om al deze dingen te doen. Hij zei dat deze conclusie werd getrokken na een analyse van de manier waarop de overeenkomst tussen Guyana en ExxonMobil de winst verdeelt tussen de bedrijven en de staat. Sanzillo “Wat je in dit geval ziet, is dat de regering in de eerste drie jaar probeert haar tekorten te dichten met haar aandeel in de oliewinsten en dat kan niet; het is gewoon niet genoeg. Het loopt dus op tot een begrotingstekort van USD 450 miljoen en ze moet geld lenen om aan haar behoeften te voldoen, en dat zijn niet eens nieuwe behoeften. Dat is alleen maar aannemen dat ze hebben geprobeerd iets op te bergen in het SWF. Dus je loopt dit tekort van USD 450 miljoen op en in de komende twee jaar kun je het dichten, maar je kunt het niet aan nieuwe dingen uitgeven.
